Podróż szlakiem filmowych krajobrazów

Podczas oglądania różnych filmów czasem zapadają nam w pamięci ciekawe, może niezwykłe krajobrazy. Przyroda czy też „miejska dżungla” mimo że powinny stanowić jedynie tło dla głównej akcji również mają swój drugoplanową rolę w filmie. „Zagranie” w filmie wiąże się ze wzrostem wpływów z lokalnej turystyki, co potwierdza np. Nowa Zelandia, gdzie nakręcono sceny z „Władcy Pierścieni” czy „Opowieści z Narnii – Lew, Czarownica i stara szafa". Dochody w „krainie hobbitów” wzrosły od 2001 roku aż o 70 procent. Lokalne biura podróży oferują fanom obu sag loty helikopterem lub wycieczki samochodowe szlakiem filmowych bohaterów.

Śródziemie w Nowej Zelandii

Nowozelandczycy są doskonale przygotowani na wycieczki tematyczne, które pozwolą się przenieść w magiczny świat Śródziemia. Miastem idealnie oddającym klimat tolkienowskiego świata jest Queenstown położone na Wyspie Południowej w prowincji Otago (jezioro Wakatipu), gdzie przez chwilę możemy jak Frodo płynąć łódką w pobliżu lasu Lothlorien, Isengardu i Amon Hen. Miłośnicy jeździectwa chętnie skorzystają z konnych przejażdżek po lesie, gdzie sfilmowano wjazd Drużyny wchodzącej do Lothlorien. W pobliżu rozgrywała się również scena walki. Z lotu ptaka można również podziwiać malownicze wzgórza, gdzie toczyły się walki z Wargami w "Dwóch Wieżach".

Grecki James Bond i Lara Croft

Dla filmów przygodowych najważniejsza jest wartka, szybko rozwijająca się akcja, najlepiej zlokalizowana w jakimś ciekawym miejscu. Filmowcy muszą się natrudzić, aby taką lokalizację znaleźć. Jedna z przygód Jamesa Bonda rozgrywa się w zapierających dech w piersiach greckich Meteorach. Te niejako wiszące w powietrzu XIII i XIV-wieczne zabytki, pretendowały do tytułu 8 nowożytnych cudów świata, były tłem dla walk i ucieczek Jamesa Bonda w filmie „Tylko dla twoich oczu". Ekipa wiele ujęć kręciła w zabytkowym, bizantyjskim klasztorze Varlaam. Filmem doskonale znanym wszystkim miłośnikom gry o pięknej pani archeolog jest „Tomb Rider”. Lara Croft, czyli seksowna Angelina Jolie, odnajduje w świątyni mapę, która ma wskazać, gdzie jest ukryta puszka Pandory. Ten fragment filmu przenosi widza na grecką wyspę Santorini.

Santorini uznawane jest za najpiękniejszą wyspę w archipelagu Cyklady, gdzie turkusowe morze koresponduje z bielą domków i czarnym, powulkanicznym piaskiem. Turyści pragnący spędzić romantyczny czas pośród wąskich uliczek i biało-niebieskich domków znanych z pocztówek i kalendarzy mogą popłynąć na tę wyspę promem ze stolicy Krety - Heraklionu. Z wyspą związana jest legenda głosząca, iż w pobliżu została zatopiona Atlantyda lub, że samo Santorini jest właśnie Atlantydą. Niezależnie od tego, ile w tym jest prawdy, turyści co roku tłumnie odwiedzają wulkaniczne Santorini, aby rozkoszować się malowniczymi widokami. Opowieść o Larze Croft przyczyniła się do rozsławienia jeszcze jednego, zabytkowego miejsca i kraju: fani filmu wiedzą, iż mowa o Kambodży świątyni Angkor Wat, pochodzącej z IX-XII wieku.

Gwiezdna przygoda na tunezyjskiej pustyni

Jaki krajobraz najlepiej oddaje charakter odległej galaktyki od Ziemi o tysiące lat świetlnych? George Lucas uznał, że miejscem idealnym do pleneru dla sagi „Gwiezdne wojny” będzie Sahara i mała wioska berberyjska Matmata. Turyści zwiedzający Tunezję powinni koniecznie wybrać się na dwudniowe jeep safari po Saharze, które nie tylko pozwoli z bliska zobaczyć bezkres pustyni, ale również będzie okazją do zobaczenia miejsc będących planetą Tatooine w pierwszej części gwiezdnej sagi. Do tej pory możemy podziwiać rekwizyty filmowe, a nawet zjeść obiad w piaskowym hotelu Sidi Driss, który tworzy pięć wydrążonych w piaskowcu dziedzińców, połączonych podziemnymi tunelami: tam właśnie Luke Skywalker jadł obiad ze swoją ciotką i wujem.

W Tunezji, nazywanej „Bramą Sahary”, także Polacy kręcili swoje produkcje. Jerzy Kawalerowicz w El Haouaria (trzy godziny jazdy samochodem od Hammamet) umiejscowił część akcji „Quo Vadis”: tam w grotach spotykali się po kryjomu chrześcijanie, odnaleziono Ligię czy miał miejsce chrzest Winicjusza. Niedaleko znanego kurortu Sousse, w Port El Kantaoui (10 km na północ) możemy obejrzeć kopie statków, które „grały” w „Piratach" Romana Polańskiego.

Najważniejszymi albo najbardziej znanymi scenami kręconymi w Polsce, są pochodzące z sagi „Opowieści z Narnii”. W pierwszej części wprawny obserwator rozpozna skalne rzeźby Gór Stołowych oraz labirynt skalny. Tymi widokami zachwycił się bowiem – a szczególnie labiryntem Błędnych Skał - reżyser ,,Narnii" Andrew Adamson. Adamson polecił uwiecznić te miejsca na zdjęciach, a następnie na tej podstawie odtworzyć ich wygląd w studiu filmowym w Nowej Zelandii, gdzie powstała znaczna część zdjęć, także plenerowych. W pierwszej zekranizowanej części siedmioksięgu powieściowego ,,Opowieści z Narnii" prawdziwe ujęcia Gór Stołowych widoczne są tylko dwukrotnie, reszta to dzieło scenografów w studiu. Powodem kręcenia plenerów w nowej Zelandii była niska temperatura w Polsce – nastoletni aktorzy nie byli w stanie grać w tak trudnych warunkach, stąd zdjęcia przeniesiono w nieco cieplejsze miejsce. Polski krajobraz jest widoczny po raz drugi w ,,Księciu Kaspianie",gdzie reżyser również wykorzystał skalne rzeźby Gór
Stołowych. Nasi bohaterowie – Łucja, Zuzanna, Edmund i Piotr – podróżują z karłem Zuchonem po bajkowej krainie Narnii, która dostała się najpierw w ręce złej Białej Czarownicy, a teraz króla Miraza. Podczas snu Łucji wydaje się, że spotyka Lwa Aslana, dawnego prawowitego władcę mitycznej Narnii. W blasku słońca przebijającego się między drzewami Łucja przechodzi przez las, a po drodze rozstępują się przed nią brzozy. Scena ta powstała na polanie, tuż przy wylocie labiryntu skalnego.

Polskie filmy i seriale także mogą wpłynąć na wzrost zainteresowania turystów lokalnymi zabytkami; wystarczy wspomnieć o Sandomierzu, gdzie kryminalne zagadki z łatwością Sherlocka Holmesa rozwiązuje serialowy ojciec Mateusz. Miasto oferuje zwiedzanie miejsc, w których kręcono serial „szlakiem ojca Mateusza”. Serialem, który w malowniczy i urokliwy sposób przedstawiał Kraków była „Majka”. Dobrym pomysłem na spędzenie wolnego czasu może być odwiedzenie jednego z miejsc zaprezentowanych w książce Marka Szymańskiego ,,Polska na filmowo. Gdzie kręcono znane filmy i seriale”. Ten pierwszy w Polsce przewodnik po miejscach, w których powstawały znane filmowe tytuły odsłania niektóre ciekawostki z planów filmowych czy też pokazuje arkany sztuki reżyserskiej. Z książką w ręku możemy nie tylko poznać nowe miejsca, ale również przez moment sami poczuć się jak aktorzy grający w filmie.

Zaprezentowane ciekawe miejsca, które reżyserzy wybrali na tło filmów, nieświadomie przyczyniły się do promocji regionów, jednakże kręcenie filmu w danej okolicy ma wielki wpływ przede wszystkim na życie tubylców. Fakt ten najlepiej zaprezentował marokański reżyser Daoud Aoulad-Syad w filmie „Czekając na Pasoliniego”. Film, przypominający dokument, przenosi widza do małej wioski nieopodal Warzazat, gdzie od lat różne ekipy kręcą filmy. Dla mieszkańców przybycie włoskiej ekipy filmowej jest nadzieją na zdobycie pieniędzy i poprawienie swojej, bardzo często beznadziejnej sytuacji finansowej. „Czekając na Pasoliniego” został nagrodzony w 2008 na Międzynarodowych Festiwalach Filmowych w San Sebastian i Kairze (w kategorii: ,,Najlepszy Film Arabski”), najlepiej pokazuje jak marokańscy mieszkańcy walczą o role statystów w nowo powstającej produkcji oraz jak wielkim prestiżem cieszą się później po udziale w takim przedsięwzięciu: doskonałym przykładem będzie główny bohater, który grał w „Królu Edypie” i teraz,
mimo iż reżyser filmu-tytułowy Pasolini nie żyje, wmawia wszystkim, że on wróci i ich zatrudni. Reżyser filmu czasem może w groteskowo-ironiczny sposób próbuje przekazać odbiorcy prawdę, iż nie tylko liczą się główni bohaterowie czy krajobrazy, ale również statyści, którzy pojawiają się na ekranie na ułamek sekundy, ale ta sekunda zmienia ich życie na zawsze.

Gdy zabraknie nam pomysłu na interesujący wyjazd w Polsce czy na świecie, może warto skorzystać z podpowiedzi filmowców, którzy w swoich dziełach uwiecznili wiele pięknych, czasem baśniowych miejsc.

Paulina Paszko

TTG