Zamek Orawski
Na północ od Dolnego Kubina znajduje się zabytek stanowiący ikonę słowackiej Orawy – Zamek Orawski. Najwyższa część zamku wznosi się w sposób wręcz zaprzeczający grawitacji na pionowej dolomitowej skale, górującej o ponad 100 metrów nad doliną Orawy.
Na północ od Dolnego Kubina znajduje się zabytek stanowiący ikonę słowackiej Orawy – Zamek Orawski. Najwyższa część zamku wznosi się w sposób wręcz zaprzeczający grawitacji na pionowej dolomitowej skale, górującej o ponad 100 metrów nad doliną Orawy.
Migawki z historii
Po raz pierwszy zamek wzmiankowany jest w dokumencie z 1267 r. (wiadomo, że wchodził wtedy w skład dóbr koronnych węgierskiego króla Beli IV). Warownia strzegła szlaku handlowego biegnącego do Polski (w pobliskiej Trzcianie istniała już komora celna) i była siedzibą administracyjną początkowo majątków królewskich, a następnie samodzielnego komitatu orawskiego. Władały nią rody m.in. Komorowskich, Zápolyów, Turzonów i Thökölych.
Kolejne piętra zabudowy, czyli zamek dolny, środkowy i górny, powstawały od XIII do XVII w. Najstarszą część stanowi pałac na terenie górnego zamku (dzisiejszego środkowego), niegdyś obwałowany. Na przełomie XV i XVI w. zamek przebudowano: powstał pałac w części środkowej, z basztami po bokach. Zbudowano także obwałowania w dolnym zamku. W 2. poł. XVI w. Turzonowie, którzy władali na zamku w latach 1550–1621, początkowo odbudowali część górną. Później do zachodniej baszty środkowego zamku dobudowano tzw. pałac Turzonów. W niespokojnym wieku XVII zamek przejściowo znalazł się w rękach chłopskich rebeliantów pod wodzą Gašpara Piki, wojska cesarskie szybko jednak go odebrały i krwawo stłumiły powstanie. W 1800 r. budowlę strawił pożar, ale rodzina Pállfych (ostatni właściciele) odbudowała ją w stylu romantycznym.
Źródło: Bezdroża
