Zobacz 7 najbardziej nieziemskich miejsc na ziemi. Wyglądają jak z innego świata

W porze deszczowej to miejsce zamienia się w największą, bo licząca ponad 10 tys. km kw., taflę lustra na świecie. Trudno wtedy znaleźć granicę miedzy niebem a ziemią – można więc do woli urządzać sobie spacery w chmurach. Położne w boliwijskich Andach solnisko Salar De Uni, pozostałość po wyschniętym jeziorze, to jeden z najbardziej płaskich obszarów na świecie. Szczególnie imponujące jest w porze deszczowej - od listopada do marca - gdy jego solną skorupę pokrywa cieniutka warstwa wody. Ci, którzy zakochają się w swoim obliczu, mogą na tej śnieżnobiałej pustyni przenocować w niezwykłym hotelu, całym zbudowanym z bloków soli. I tak też umeblowanym.

W tym roku skończył 100 lat! Zlokalizowany na terenie stanu Nevada, Gejzer Fly powstał w 1916 r., kiedy wywiercono tu zwykłą studnię, z której po pewnym czasie zaczęła wypływać gorąca woda. Bogaty w minerały strumień, osiągający wysokość 1,5 m, stworzył z czasem niesamowitą skałę, a ponieważ woda wypływa do dziś, to „prace" nad nietypową formacją dalej trwają. Wykonują ją też glony, którym gejzer zawdzięcza swe radosne kolory. Fly leży na prywatnym ranczo, więc nie można się mu przyjrzeć z bliska, ale widok z drogi stanowej 34, również nie jest najgorszy.

Latem słupki rtęci pokazują tu 50 st. C, zimą zaś "jedynie" 40. Ale nie z powodu „przyjemnych” temperatur mówimy o tym miejscu. Bardziej uderza nas bowiem to, że przypomina ono plac zabaw jakiegoś szalonego chemika. Gejzery, stalagmity, bulgoczące fumarole, siarkowe tarasy, niesamowite słupy soli czy gorące kwaśne źródła – wszystkie mają niebywałą wręcz, jaskrawożółtą kolorystykę, z niemal neonowymi, zielonymi dodatkami i rdzawym wykończeniem. Jesteśmy w jednym z najdziwniejszych obszarów naszej planety – położonej w północno-wschodniej Etiopii, Dolinie Danakilskiej, w której sercu leży najniżej położony wulkan na ziemi - Dallol. To on, wybuchając w latach 20. ubiegłego wieku, stworzył ten fantastyczny krajobraz. Jeśli chcecie go zobaczyć na własne oczy, już teraz zaopatrzcie się w bilety do etiopskiej stolicy, Addis Abeba. W dalszą drogę wyprawicie się jeepami, albo na wielbłądach. I proszę nie narzekać – nikt nie mówił, że będzie łatwo.

Trzeba do nich jechać przez pół świata. Najpierw musimy dostać się do stolicy Chile – Santiago. Stamtąd, najlepiej samolotem, do miasteczka Coyhaique, położonego na południu kraju, w górach Kordyliery Patagońskiej. Potem jeszcze ponad 300 km szutrowymi drogami. Ale nie, jeszcze nie jesteśmy na miejscu. Do samych jaskiń dotrzemy małymi łódkami. Jak już się uda, nie będziemy mieli jednak wątpliwości, że było warto. Marmurowe Jaskinie w Chile na jeziorze General Carrera to staruszki – mają ponad 6 tys. lat. Przez ten czas wiatr i woda rzeźbiły kształty Świątyni i Kaplicy Marmuru, tworząc jedno z najbardziej spektakularnych miejsc na ziemi.

Wygląda jak prototyp Nowego Jorku z kamienia. Najeżony iglicami strzelającymi pysznie w niebo, rezerwat przyrody Tsingy de Bemaraha udowadnia, że Madagaskar to nie tylko lemury, ale również krajobrazy, o jakich ci się nie śniło. Rozciągający się na* 152 tys. ha* wapienny masyw pod wpływem procesów krasowych przeobraził się w usianą smukłymi wysokościowcami, jedyną taką na świecie, skalną metropolię. Na myśl o jej zwiedzaniu pot ścieka z czoła wszystkim tym, którzy mają lęk wysokości. Mosty podwieszane wśród skał budzą niemal tyle samo emocji, co Piąta Aleja na Manhattanie. Choć z zupełnie innych powodów.

Te skały były kiedyś wydmami. Dziś są jedną z najbardziej zapierających dech w piersiach atrakcji Rezerwat Kanionu Paria i Cynobrowych Klifów. Położony na 455 km kw. pustyni obszar to brawurowy popis wyobraźni matki natury w zakresie faktur, kolorów i kształtów. A wyrzeźbiony w miękkim piaskowcu* kanion Fala* jest jednym z największych dziwów przyrody na płaskowyżu Kolorado. Co nie jest łatwe, bo ów z przyrodniczych dziwów słynie.

Szacuje się, że w Bajkale znajduje się ok. 23 tys. km sześciennych wody, czyli tyle co w Morzu Bałtyckim! Przy czym przejrzystość wody tego pierwszego bije na głowę to ostatnie - widoczność pod powierzchnią sięga tu ponad 40 metrów. A gdy zamarza - co roku, ok. 5 miesięcy – na jego powierzchni dzieją się rzeczy niestworzone. W listopadzie i grudniu lody wielokrotnie pękają i ulegają przemieszaniu. Trzeszczy, huczy, oślepia odbitym światłem. 1-metrowa warstwa lodu topnieje w okolicach kwietnia. Macie więc jeszcze trochę czasu, by popodziwiać.