Bagna potworów Everglades

Everglades leży na Florydzie, niemalże na przedmieściach Miami, w odległości 70 kilometrów od tej metropolii. Jego powierzchnia wynosi 6100 kilometrów kwadratowych. Obszar jest otwarty przez cały rok, a wyjątkowo atrakcyjnie prezentuje się zimą, gdy przylatują ptaki z zasypanych śniegiem północnych części Stanów Zjednoczonych.

Everglades leży na Florydzie, niemalże na przedmieściach Miami, w odległości 70 kilometrów od tej metropolii. Jego powierzchnia wynosi 6100 kilometrów kwadratowych. Obszar jest otwarty przez cały rok, a wyjątkowo atrakcyjnie prezentuje się zimą, gdy przylatują ptaki z zasypanych śniegiem północnych części Stanów Zjednoczonych.

Jest bezkresnym „morzem traw”, pokrywającym bagna z aligatorami i jadowitymi wężami czającymi się na każdym kroku. Jednakże Everglades to przede wszystkim ostatnia niezmodyfikowana, niezniszczona przez człowieka kraina na Florydzie.

Zwiedzanie Parku Narodowego Everglades (stanowiącego w obecnych granicach jedynie południową, piątą część bagien Everglades) najlepiej rozpocząć od przejazdu 38 mil główną drogą, biegnącą od wjazdu szosą 9336 do Flamingo Visitor Center. Na terenie parku są jeszcze dwa krótkie przejezdne odcinki, o mniejszym znaczeniu, z osobnymi wjazdami.

Wzdłuż szosy 41 znajdują się firmy oferujące przejażdżki poduszkowcami po bagnach (oczywiście poza terenem parku narodowego).

Na terenie indiańskiego rezerwatu Seminoli odbywają się jazdy pośród zwrotnikowego lasu i moczarów terenowym transporterem, a także rejsy łodzią i degustacje indiańskich specjałów (ogonów z aligatora, żabich udek, dziczyzny).

sc/if
Andrzej Kulka / Poznaj Świat

Jak odróżnić aligatora od krokodyla? Aligator ma spłaszczony i zaokrąglony pysk, który u krokodyla jest bardziej obły i smukły. Nie powinniśmy podchodzić do aligatorów bliżej niż pięć metrów, należy unikać pływania i brodzenia w wodzie. Najlepsze możliwości obserwacji tych zwierząt dają drewniane platformy zawieszone na palach na wielu szlakach.

Dla turysty z Polski zarośla Everglades kryją egzotyczną zwierzynę, łatwą do podejścia, podglądania i fotografowania. Możemy tu wykorzystać wspomniane ścieżki, warto również wypożyczyć kanoe, aby na własną rękę, w odosobnieniu, oglądać rzadziej odwiedzane zakątki parku.

Z dużych zwierząt najwięcej emocji przysparza spotkanie z wyjątkowo licznymi aligatorami. Pamiętajmy, że są to dzikie, potencjalnie niebezpieczne i wbrew pozorom szybkie gady. Poza aligatorami w Everglades występują z rzadka amerykańskie krokodyle.

Nie można nie wspomnieć o wężach, chociaż są one świetnie zamaskowane i unikają miejsc uczęszczanych przez turystów. Wędrując trasami oddalonymi od udeptanych szlaków, a także spędzając noce na kempingach. Trzeba jednak uważać, zwłaszcza na jadowite grzechotniki i wodne mokasyny.

W parku można także zobaczyć inne stworzenia: jelenie, rzeczne wydry, żbiki, szopy pracze, oposy i pancerniki. Są tu również pumy i czarne niedźwiedzie, ale spotkania z nimi są na szczęście niesłychanie rzadkie.

To również wspaniałe miejsce dla miłośników ptactwa – od jesieni do wiosny jest to bowiem miejsce zimowania ptaków z centralnej i północnej części kontynentu. Występują tutaj piękne różowe flamingi, ibisy, łyżkodzioby, pelikany, żurawie, czaple, kormorany, bociany, zimorodki, sowy, gallinule, anhingi i tysiące innych egzotycznych ptaków. Bogactwo żurawi i czapli może przyprawić o zawrót głowy. Czasem widać jastrzębie i orły bieliki.

Flora Everglades jest wyjątkowa, dominują pokrywające wodę trawy, a na wyniesionych jak wyspy obszarach (hammocks) widnieją cyprysowe i sosnowe zagajniki. Pośród nich można dostrzec orchidee, bromeliady, lilie i lobelie. Na powierzchni unoszą się kobierce wodnych hiacyntów.

Gospodarka wodna człowieka, pomimo ścisłej kontroli, powoduje nadal wymieranie zwierząt. W latach trzydziestych w Everglades gnieździło się około 265 tysięcy ptaków, w 1999 roku pozostało ich tylko 18,5 tysiąca!

Chyba nigdzie w USA nie ma tak silnego wpływu dynamicznie rozwijającej się metropolii na sąsiadujące z nią, nieskażone jeszcze środowisko. Ekosystem Everglades utrzymuje wyjątkowo wrażliwy bilans wody, gdzie każde zachwianie może oznaczać nieodwracalną biologiczną zagładę, zmieniającą zielony teren w półpustynię. Stało się oczywiste, że istnienie Parku Narodowego jest nierozerwalnie związane z funkcjonowaniem Miami. Jedno bez drugiego nie może przetrwać.