Chiny. Waluta. Język. Przepisy wizowe. Informacje praktyczne

www.msz.gov.pl

_ Stolica: Pekin (Beijing) Waluta: juan renminbi (RMB); nowe oznaczenie – China New Yuan (CNY) 1 CNY = 10 jiao = 100 fenów 1 USD = 6,99 CNY (kurs z 10.04.2008) Język urzędowy: chiński (dialekt mandaryński) _* Język urzędowy: chiński (dialekt mandaryński)*

WIZA I PRZEPISY WJAZDOWE
Obywatele polscy udający się do Chin muszą mieć ważną wizę pobytową lub tranzytową (osoby oczekujące na lotnisku na międzynarodowe połączenia lotnicze nie dłużej niż 24 godziny mogą opuścić lotnisko na podstawie krótkotrwałego zezwolenia uzys­ki­wanego bezpośrednio przy odprawie paszportowej). Wyjazd z terytorium Chin konty­nen­talnych do Specjalnej Strefy Administracyjnej Hongkongu i/lub Makao traktowany jest jako opuszczenie granic ChRL i automa­tycznie anuluje ważność posiadanej wizy jednokrotnej. Planując podróż do tych miejsc, należy pamiętać, aby w chińskich urzędach konsularnych ubiegać się o wizę dwu- lub wielokrotną. Wizę na wjazd do Chin kontynentalnych z Hong­kongu lub z Makao można uzyskać w działających tam biurach łącznikowych centralnych władz ChRL, a także za pośrednictwem agencji turystycznej China Travel Service. Jedynie w wyjątkowych sytuacjach wizę można uzyskać na lotnisku. Pobyt na terytorium ChRL bez ważnej wizy (przedłużenie okresu pobytu poza termin waż­ności wizy) karany jest
grzywną do 1000 USD. Odpo­wie­dzialne za sprawy wizowe Biuro Bezpieczeństwa Publicznego upo­ważnione jest do naliczania grzywny w wyso­kości ok. 60 USD za każdy dzień pobytu bez ważnej wizy. Paszport nato­miast powinien być ważny co najmniej 6 miesięcy ponad termin upływu ważności chińskiej wizy. Władze chińskie często nie informują turystów o zamknięciu niektórych granic na czas świąt narodowych, co wielokrotnie już powodowało duże utrudnienia formalne dla planujących opuszczenie w tym czasie terytorium ChRL. Od turystów indywidualnych chińskie urzędy konsularne mogą wymagać okazania biletu powrotnego. Nie ma obowiązku posiadania określonej kwoty pieniędzy na każdy dzień pobytu. Uzyskanie wizy z prawem do pracy (tzw. wiza „Z”) wymaga wystąpienia instytucji zatrudniającej do miejscowych władz z wnios­kiem o wydanie stosownego zezwolenia. Mając już wizę z prawem do pracy, cudzoziemiec musi wystąpić do Biura Bez­pieczeństwa Publicznego o wydanie zezwolenia na pobyt (residence permit for foreigner) – jest to
rodzaj karty pobytu, która obecnie pełni również funkcję wklejanej do paszportu wizy pobytowej. Podobna procedura obowiązuje osoby za­mierzające studiować w ChRL: na podstawie zaświadczenia z uczelni cudzoziemcy mogą ubiegać się o wizę w celu pod­jęcia nauki (tzw. typ „X”), a po przyjeździe do Chin muszą starać się o zezwolenie na pobyt. W większości przypadków formalnościa­mi związanymi z długoterminowym pobytem cudzoziemca w Chinach zajmuje się instytucja przyjmująca. Od 2004 r. możli­we jest uzyskanie zezwolenia na pobyt na okres do 10 lat. Przedłużenia ważności wizy można dokonać jedynie w dużych miastach w Biurach Bezpieczeństwa Publicz­nego, tzw. gonganju (w Wydziałach Kontroli Ruchu Osobo­wego Cudzoziemców). Pro­ce­dura przedłużania ważności wizy trwa zwykle 5 dni roboczych, co należy uwzględnić w planach podróży. Poza międzynaro­dowymi portami lotniczymi i kolejo­wymi przejściami na granicy z Kazachstanem, Mongolią, Federacją Rosyjską, KRL-D oraz na południu z Wietnamem dla cudzoziemców dostępne są
nieliczne drogowe punkty gra­nicz­ne. Sytuacja przedstawia się podobnie na granicy z Pakistanem, Kirgizją, Kazachstanem, Wietnamem, Laosem. Punkty granicz­ne między Nepalem i Tybetem czynne są tylko okresowo i za­zwy­czaj zamykane są podczas świąt pań­stwowych (co należy zawsze brać pod uwagę, kiedy aplikujemy o określony termin ważności wizy). Cudzoziemcom nie zezwala się na wjazd własnymi pojazdami na terytorium Chin. Wyjątek mogą stano­wić międzynarodowe rajdy, ekspedycje itp., jednak imprezy takie muszą być zorganizowane przez wyspecjalizowaną chińską agencję turystyczną, która opracowuje trasę, uzyskuje stosowne zezwolenia od władz i deleguje osoby towarzyszące cudzoziemcom na trasie przejazdu. W związku z rosnącym zainteresowaniem wyjazdami tu­rys­tycznymi do Tybetu warto w skrócie omówić warunki wjazdu na terytorium tego regionu autonomicznego. Wbrew ogólnie panu­jącym opiniom, nie ma formalnych przeszkód w odnie­sieniu do wyjazdów grupowych do Tybetu. Potrzebna jest natomiast specjalna zgoda władz
Tybetu na poruszanie się po tym regionie. Należy ją załatwić przed wyjazdem do Tybetu. Bez wcześniejszego uzyskania pozwolenia nie można dokonać zakupu biletów na pociąg lub samolot. Celem odwiedzenia szeregu regionów w Tybecie wymagane jest posiadanie dodatkowo oddzielnych pozwoleń. Każdy cudzoziemiec podróżujący do Lhasy musi być członkiem grupy turystycznej. Wielkość grupy powinna wynosić co najmniej 2 osoby, jednak minimalna liczba może być zwiększona do 3 lub 4 osób. Wszystkie osoby w grupie turystycznej muszą mieć to samo obywatelstwo oraz posiadać paszport tego samego państwa. Wszystkie formalności związane z podróżą do Lhasy muszą być załatwione co najmniej 10 dni roboczych przed planowanym wyjazdem, z uwagi na to, iż tyle czasu jest wymagane przy ubieganiu się o uzyskanie pozwolenia na wjazd do Tybetu. Rezerwacja hoteli musi być dokonana z wyprzedzeniem a cały program wycieczki turystycznej zaplanowany przed przyjazdem. Wszystkie wycieczki do Lhasy i Tybetu odbywają się w towarzystwie przewodnika
(pilota) turystycznego, który musi być wynajęty przed przyjazdem oraz towarzyszy turystom przez cały okres podróży po Tybecie. Wszelkich formalności należy dopełnić w autory­zowanym chiń­skim biurze podróży, które wymaga przedło­żenia: kopii ważnego paszportu, kopii wizy chińskiej z pasz­portu polskiego, informacji o osobach starających się o wjazd do Tybetu (CV), programu całego pobytu w ChRL oraz szcze­gółowego programu pobytu w Tybecie. Zgoda władz Tybetu jest odpłatna, a biuro podróży zazwyczaj potrzebuje 1 miesiąca na załatwienie wszystkich wymaganych formalności. Do Lhasy można dojechać specjalnymi pociągami. Z Pekinu pociąg (T164, Dworzec Zachodni) odjeżdża o godz. 21.30 i przybywa do Lhasy na trzeci dzień o godz. 20.58 (po 47 godz. i 28 min.). Natomiast z Szanghaju pociąg (T164/5) odjeżdża o godz. 16.11 i przybywa do Lhasy na trzeci dzień o godz. 19.50 (po 51 godz. i 39 min.).

Praca w Chinach. W ostatnich latach popularne stały się przy­jazdy cudzoziemców planujących podjęcie pracy w Chinach. Oprócz osób zatrudnionych w filiach międzynarodowych kor­poracji działających na tutejszym rynku wielu, głównie młodych, ludzi przyjeżdża na kontrakty w charakterze lektorów języków obcych. Przyjazdy tego typu organizowane są naj­częściej w reakcji na ogłoszenia w prasie lub Internecie. Należy jednak pamiętać, że podjęcie pracy w Chinach możliwe jest jedynie po uzyskaniu uprawniającej do tego wizy („Z”). Niedo­pełnienie tego obowiązku – o czym przyszli pracodawcy, często celowo, nie informują – grozi poważnymi konsek­wencjami, łącznie z wydaleniem z teryto­rium ChRL. Decydując się na podpisanie kontraktu z miejscową szkołą językową, obowiązkowo trzeba się więc upewnić, że praca wykonywana będzie legalnie, po uzyskaniu wizy „Z”. Ważne jest również uprzednie dokładne uzgodnienie warunków lokalowych, długości przysługującego urlopu oraz wymiaru godzin nauczania.

PRZEPISY CELNE
Władze ChRL z początkiem 2003 r. wprowa­dziły przepisy obowiązujące cudzoziemców przywożących i wywożących zagraniczne środki płatnicze. Wwożąc do Chin środki płatnicze w kwocie powyżej równowartości 5 tys. USD, cudzoziemcy obowiązani są do złożenia stosownej deklaracji celnej; na jej podstawie przy wyjeździe przeprowadzana jest kontrola i odprawa dewiz wywożonych. Jeżeli posiadane przy wyjeździe środki płatnicze nie przekraczają zgłoszonej w de­klaracji kwoty lub są mniejsze niż równowartość 5 tys. USD, na ich wywóz nie jest wymagane dodatkowe zezwolenie. Aby wywieźć nie zadeklarowane przy wjeździe dewizy o równo­wartości od 5 tys. do 10 tys. USD, cudzoziemiec musi mieć pisemne zezwolenie banku, o które może wystąpić, przed­sta­wiając dokument podróży (paszport) oraz dokumentację pochodzenia środków płatniczych. Jeśli wywożone środki prze­kraczają równowartość 10 tys. USD, oprócz zezwolenia banku wymagana jest także zgoda Biura Kontroli Dewizowej. W de­kla­racji celnej wjazdowej (declaration form for
incoming passengers) cudzoziemiec ma obowiązek zgłosić wszystkie wartościowe przed­mioty, które ma przy sobie (np. kamerę wideo, aparat fotograficzny, odbiornik radiowy, cenną biżu­terię). Rzadko zda­rza się, aby służby celne kontrolowały te deklaracje na lotniskach, natomiast często czynią to na granicy lądowej. Nie wolno wwozić narkotyków, broni, przedmiotów ostrych, amunicji i materiałów wybuchowych, waluty chińskiej, publikacji uznawanych przez prawo chińskie za szkodliwe (w tym pornografii i wydawnictw krytykujących władze i ustrój ChRL oraz materiałów propa­gujących działanie zakazanych w Chinach sekt, np. Falungong), żywności, roślin, probówek z krwią. Podczas opuszczania terytorium ChRL należy wypełnić tzw. deklarację wyjazdową (declaration form for outgoing passengers), zgodnie z którą wolno wywieźć jedynie ograniczoną ilość alkoholu (zwykle jest to 1 litr, nie może znajdować się w bagażu podręcznym), kamer, lapto­pów, apa­ratów fotograficznych o wartości przekraczającej 5 tys. CNY, waluty chińskiej
w gotówce w kwocie wyższej niż 20 tys. CNY (lub 5 tys. USD), dóbr kultury, zagrożonych gatunków roślin i zwierząt, przekaźników i odbiorników radiowych, a także wszel­kich próbek, przedmiotów przeznaczonych do handlu, reklam i ogłoszeń. Nierespektowanie tych przepisów karane jest kon­fis­katą zakwestionowanych artykułów przy przekra­czaniu granicy. Bez certyfikatu zakupu nie wolno wywozić dzieł sztuki, rzadkich wydawnictw, wyrobów z kamieni szlachetnych oraz samych ka­mie­ni szlachetnych. Wywóz zakupionych w Chinach dóbr powszechnego użytku, w tym sprzętu elektronicznego, jest trak­towany bardzo liberalnie. Nie są poza tym znane żadne restrykcje celne, które odbiegałyby od powszechnie przyjętych norm międzynarodowych.

PRZEPISY PRAWNE
Za popełnione przestępstwa cudzo­ziem­com grożą kary określone w przepisach prawa miejscowego. Po­sia­danie narkotyków jest surowo karane, do kary śmierci włącznie. Dopuszczenie się przez cudzoziemców drob­niej­szych wykro­czeń skutkuje zwykle natychmiastowym wyda­le­niem z Chin. Prostytucja jest zakazana, cudzoziemcom za korzy­stanie z niej gro­żą wysokie grzywny oraz kara poz­bawienia wolności do 10 dni.

MELDUNEK
W Chinach istnieje obowiązek meldunkowy dla cudzoziemców. Pobyt prywatny wymaga rejestracji na naj­bliższym posterunku policji w ciągu 24 godzin od chwili prze­kroczenia granicy. Rejestracji osób zamieszkujących w hote­lach dokonuje administracja hotelu. Wynajmując mieszkanie, cudzo­ziemcy obowiązani są w ciągu 14 dni od momentu wprowa­dzenia się, przy pomocy właściciela lokum, bezwzględnie zamel­dować się na najbliższym posterunku policji.

UBEZPIECZENIE
Ubezpieczenie zdrowotne lub NW nie jest wymagane. Podróżujący samolotem na trasach krajowych mogą wykupić na lotnisku dobrowolne ubezpieczenie w cenie 20 CNY. Polisy zagranicznych firm ubezpieczeniowych nie są auto­ma­tycznie uznawane. Cudzoziemiec płaci za wszystkie usługi medyczne gotówką. Zwrotu kosztów leczenia można dochodzić po powrocie do kraju, przedstawiając firmie ubez­pieczeniowej rachunki, które w miarę możliwości powinny być wystawione w języku angielskim. Niektóre z firm ubezpie­czeniowych wyma­gają poświadczenia rachunków przez właściwy terytorialnie urząd konsularny RP.

SZCZEPIENIA I SŁUŻBA ZDROWIA
Ważna książeczka szcze­pień jest wymagana, jeśli turysta przybywa z kraju lub regionu umieszczonego na liście zagrożeń epidemiologicznych WHO. Przed przekroczeniem granicy należy wypełnić deklarację zdro­wotną. Nie wpuszcza się do Chin chorych na gruźlicę, trąd, tyfus i cholerę, osób zarażonych wenerycznie, a także chorych psy­chicznie. Od czasu epidemii SARS, tj. od kwietnia 2003 r., podróż­ni są obowiązani do zgłaszania chińskim służbom sanitarno-epidemiologicznym takich objawów jak wysoka gorącz­ka, kaszel, symptomy prze­ziębienia. Wszystkim podróżnym przybywającym do Chin mierzo­na jest przy użyciu elektronicz­nych skanerów tempe­ratura ciała. W Chinach nadal odnotowuje się zwiększoną liczbę zachorowań na żółtaczkę pokarmową typu A – zalecane jest szczepienie profilaktyczne. Turyści często uskarżają się na biegunki i zatrucia pokarmowe – przyczyną takich dolegliwości jest najczęściej żywienie się w przygodnych zakładach gastronomicznych nie przestrzegających norm sanitar­nych. Aby uniknąć dolegliwości
gastrycznych, produkty spo­żyw­cze, szczególnie owoce, należy dokładnie myć przed spożyciem. Nie jest wskazane picie nie przegotowanej wody z kranu. W południowej części Chin, na południe od 25. równoleżnika, występuje zagrożenie amebą, malarią, gorączką tropikalną. W re­gionach wiejskich Chin południowych występuje zagro­żenie wirusowym zapaleniem opon mózgowych, które jest roznoszone przez komary. W Tybecie i w innych regionach wysokogórskich nie należy pić nie przefiltrowanej wody. Opieka medyczna – poza rejonami głębokiego interioru (Tybet, Xinjiang, Gansu, Qinghai, Mongolia Wewnętrzna, część Sichuanu, Guizhou i Yunnanu) – nie stanowi problemu. W wiel­kich miastach działają szpitale wszystkich specjalności, wyposażone w najnowocześniejszą aparaturę medyczną. Opłata za wizytę u lekarza wynosi od 20 do 100 USD. Cena za dobę pobytu cudzoziemca w szpitalu wynosi od 60 do 200 USD i nie obejmuje kosztów usług medycznych, badań ani leków, za które płaci się dodatkowo. Koszty operacji wynoszą od kilkuset
dola­rów amerykańskich do kilkudziesięciu tysięcy. W największych miastach Chin w zagranicznych klinikach usłu­gi medyczne i stomatologiczne świadczone są na światowym poziomie, co wiąże się z niezwykle wysokimi kosztami (wizyta lekarska od 90 USD). Ze względów praktycznych przed przyjazdem do Chin lepiej zaopatrzyć się w podstawowe leki krajowe, gdyż popularne jest tu leczenie specyfikami medycyny chińskiej, które nie mają odpowiedników w polskiej farma­kologii. Osoby ze schorzeniami układu krążenia powinny unikać podróży do rejonów wysoko­górskich (Tybet, Sichuan, Yunnan, Qinghai, Gansu, Xinjiang). Wybierając się do Chin, należy koniecznie uwzględnić wystę­pujące w ostatnim czasie zagrożenie wirusem ptasiej grypy. Aby nie narażać się na ryzyko infekcji, należy unikać podróżowania po prowincjach, w których wykryto ogniska choroby (np. Tybet, Qinghai, Xinjiang, Mongolia Wewnętrzna), nie jeść mięsa drobio­we­go niewiadomego pochodzenia, unikać styczności z ptactwem, jak również dokładnie śledzić sytuację
epidemiologiczną.

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW
Cudzoziemiec nie może wjechać na terytorium Chin własnym samochodem. Może jed­nak wynająć lub kupić samochód, jeśli zda egzamin i otrzyma chińskie prawo jazdy. Dokument ten może być wydany przez policję na podstawie polskiego prawa jazdy, po zdaniu egza­minu, jedynie obywatelowi polskiemu mającemu zezwolenie na pobyt na terenie ChRL (residence permit) na okres nie krótszy niż jeden rok. Ważność chińskiego prawa jazdy jest wznawiana – w za­leżności od wieku kierowcy – co rok, dwa lub cztery lata, po przeprowadzeniu badań lekarskich. Międzynarodowe prawo jazdy nie jest honorowane.
Prowadząc samochód w Chinach, należy pamiętać, iż chińskie prawo drogowe traktuje pieszych oraz rowerzystów w sposób bardzo uprzywilejowany. Oznacza to, że najmniejsza nawet kolizja może pociągnąć za sobą niezwykle wysokie odszko­do­wanie oraz trwające często miesiącami sprawy sądowe. Nieza­leżnie od tego, przechodząc przez jezdnię, trzeba zachować szczególną ostrożność. Miejscowi kierowcy nie respektują pierw­szeństwa pieszych, nawet na pasach i przy zielonym świetle.

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU
Niemal całe terytorium ChRL jest dostępne dla cudzoziemców, z wyjątkiem oznakowanych stref wojskowych, stref przygranicznych oraz innych obszarów, do których wstęp jest ograniczony. Odstępstwem od tej reguły są regiony, w których przyjmuje się wyłącznie zorganizowane grupy turystyczne (np. Tybet, północno-zachodni Xinjiang, niektóre parki narodowe). Planując wyjazd do Tybetu, należy wcześniej uzyskać zezwolenie na podróż. Można je otrzymać, wykupując świadczenia turystyczne w uprawnionym miejsco­wym biurze pod­ró­ży (pakiet usług zawiera zwykle dojazd do Tybetu i trans­port na miejscu, noclegi, organizację wycieczek itp.). Podróżując po Chinach, trzeba liczyć się z koniecznością dokonywania opłat na poczet obowiązkowego ubezpieczenia za jazdę autobusami dalekobieżnymi lub opłat turystycznych związanych z przeby­waniem w miejscach atrakcyjnych pod względem kulturowym, historycznym lub przyrodniczym. Najbezpieczniejszym i dość tanim środkiem transportu jest kolej. Miejscowe linie lotnicze szybko się
modernizują i obec­nie oferują przyzwoity poziom usług. Jakość usług i stan techniczny transportu samochodowego w Chinach są bardzo zróżnicowane – od nowych, luksusowych autokarów z wszel­kimi wygodami oraz profesjonalną obsługą do zrujnowanych, starych autobusów, których stan techniczny może budzić poważne zastrzeżenia, a pod­różowanie nimi, szczególnie po górskich drogach Chin południowych, może wiązać się z ryzykiem.

BEZPIECZEŃSTWO
Mimo odnotowywanego z roku na rok wzrostu liczby czynów kryminalnych poziom przestępczości w Chi­nach jest wciąż stosunkowo niski. Najczęstsze są kradzieże kie­szon­kowe w miejscach uczęszczanych przez turystów, w skle­pach, parkach, na bazarach, w środkach komunikacji miejskiej, a także w autobusach dalekobieżnych. Zdarzają się przypadki rabun­ków w zatłoczonych środkach komu­nikacji publicznej. W ostatnich latach w Chinach odnotowano kilka napadów na cudzoziemców i ich zabójstw – najprawdopodobniej na tle rabunkowym. Obecnie cudzo­ziemcy – kilka lat temu chronieni jeszcze przez prawo chińskie – podlegają tym samym restrykcjom co obywatele ChRL; w niektórych przypadkach można nawet mówić o dyskry­minacji oraz wymuszaniu dużych kwot pienięż­nych. Warto w związku z tym ze szczególną uwagą odnosić się do przepisów ruchu drogowego, jak również nie uczestniczyć w sytuacjach potencjalnie zagrażających własnemu bezpie­czeń­stwu, bowiem sprawy sądowe ciągną się w Chinach latami, a interwencje urzędów konsularnych
często nie są respekto­wane przez lokalne władze. Polskie urzędy konsularne mają do czy­nienia z licznymi przypadkami kradzieży dokumentów podróży. Należy wówczas natychmiast udać się na najbliższy posterunek policji w celu uzyskania zaświadczenia o kradzieży paszportu. Zdarzają się także przypadki wymuszeń pieniędzy w wątpliwej jakości lokalach rozrywkowych, punktach masażu itp. oraz napady na turystów zagranicznych przebywających w odludnych miejscach (np. biwakujących „na dziko”) Nowym zjawiskiem zgłaszanym przez turystów jest kilkakrotne ściąganie należności z konta bankowego podczas płacenia rachunku kartą płatniczą – zwłaszcza w restauracjach, barach, sklepach oraz podczas pobie­ra­nia pieniędzy z bankomatów. Cudzoziemcy często wypo­ży­czają w Pekinie rowery, a właści­ciele wypożyczalni żądają w zastaw dokumentów. Jeżeli zdarzy się kradzież pojazdów, właściciele żądają odszkodowań sięgających kilkuset dolarów.

RELIGIA I OBYCZAJE
W Chinach nie spotyka się szczególnych restrykcji związanych ze zwiedzaniem przez turystów miejsc kultu. W klasztorach buddyjskich, świątyniach taoistycznych i me­czetach islamskich należy zachowywać się z szacunkiem właściwym miejscom religijnym i respektować obowiązujące tam zalecenia, np. nie fotografować wnętrz zwiedzanych obiektów.

KUCHNIA CHIŃSKA
Kuchnia chińska jest niezwykle uroz­maicona i znaleźć w niej można potrawy zupełnie odmienne od proponowanych przez kuchnię europejską. Smaki i kulinarne upodobania Chińczyków są zróżnicowane w zależności od prowincji. W dużym uproszczeniu można stwierdzić, że potrawy z południa Chin są lżejsze i mniej zawiesiste od dań z północy, obfitujących w potrawy słodkie i oleiste. Warto również wspomnieć o słynącej z ostrych przypraw kuchni sy­czuańskiej, do której podniebienia cudzoziemców najczęściej nie są przy­zwy­czajone. Lepiej więc nie eksperymentować z nowymi potrawami w pierwszych dniach pobytu w Chinach, a raczej powoli przy­zwyczajać się do nowych warunków, jak również do odmiennej flory bakteryjnej. Ceny posiłków nie są wygórowane – w res­tauracji średniej klasy przeciętna cena dania wynosi 10–30 CNY. W miastach od wielu lat funkcjonują sieci europejskich barów szybkiej obsługi, a także restauracje serwujące potrawy kuchni z różnych stron świata.

ŚWIĘTA
Świętami państwowymi w Chinach są: 1 października (Święto Narodowe), 1 maja (Święto Pracy) oraz Nowy Chiński Rok – tzw. Święto Wiosny (święto ruchome, zależne od kalen­darza księży­cowego, zwykle przypada na koniec stycz­nia–początek lutego). Ustawowo wolne są z tej okazji 3 dni, lecz w zależności od układu dni w kalendarzu Chińczycy mają w związku z tymi świętami co najmniej tydzień wolny od pracy. Nie pracują wówczas urzędy, ale czynne są sklepy, a w dużych miastach domy towarowe są otwarte nawet dłużej niż w dni powszednie. W okresie świąt ogromnie wzrasta krajowy ruch turystyczny. Miliony chińskich podróżnych odwiedzają tu­rystycznie atrak­cyjne miejsca. Ceny biletów i usług są wówczas najwyższe, mogą również występować trudności z rezer­wacją hoteli i zakupem biletów komunikacyjnych.

PRZYDATNE INFORMACJE:
• Wymiany dewiz można dokonać w bankach pań­stwo­wych i ich filiach na lotniskach, dworcach, w hotelach. Stanow­czo prze­strzega się przed korzystaniem z przy­pad­kowych usług wymiany pieniędzy (proceder prawnie zabroniony, ponadto zdarzają się oszustwa – istnieje duże ryzyko otrzymania fałszy­wych bankno­tów chińskich). Nie wszystkie rodzaje kart płatni­czych, którymi posługują się polscy turyści, są akceptowane przez miejscowe terminale i bankomaty; najmniej problemów przysparza wy­pukła karta VISA, natomiast zdarzają się trud­ności w posługi­wa­niu się kartami płaskimi, np. Maestro, Visa Electron. Większość ban­komatów przyjmuje jedynie karty wydane przez chińskie banki. Udając się w odległe rejony Chin, lepiej upewnić się (np. przy zamawianiu hotelu), czy można posłużyć się tam konkretną kartą płatniczą, lub zawcza­su zaopatrzyć się w gotówkę. Karty płatnicze są przyjmowane zwykle tylko w hotelach co najmniej średniej klasy oraz w większych sklepach i supermarketach w dużych miastach. Ostatnio na
południu Chin (Kanton, Shenzhen) odnotowuje się przypadki wypłaty przez bankomaty fałszywych banknotów – o czym należy natychmiast powiada­miać miejsco­wą policję. Nie nale­ży udostępniać kart miejscowej obsłudze, która powin­na zrealizować rachunek za pomocą tzw. terminalu w obec­ności klienta.
• W obiegu znajdują się banknoty o nominałach: 100; 50; 20; 10; 5; 2; 1 CNY; 5; 2;1 jiao; 1; 2; 5 fenów.
• Cudzoziemiec musi mieć przy sobie paszport z ważną chińską wizą – jest on niezbędny m.in. przy meldowaniu się w miejscu czasowego pobytu (hotele, pensjonaty), przy zakupie biletów na wszystkie rodzaje środków komunikacji, a także przy wejściu na lotniska i wymianie pieniędzy w banku.
• Z języków obcych najbardziej rozpowszechniony jest an­giel­ski. W hotelach i biurach podróży w większości przy­padków można się nim porozumieć. W dużych ośrodkach miejskich komunikacja również nie będzie utrudniona – szcze­gólnie z młodzieżą. Na prowincji trzeba się liczyć z trudnościami.
• Udając się w podróż po Chinach, należy pamiętać, że nie wszyst­kie hotele są uprawnione do przyjmowania cudzo­ziem­ców. Najtańsze hotele, gościńce i noclegownie są za­zwy­czaj otwarte tylko dla Chińczyków i odmawiają przyjęcia cudzoziemców.
• Urzędy i przedsiębiorstwa pracują w Chinach od poniedziałku do piątku zwykle od 8.00 do 17.00, z przerwą na obiad. Nie dotyczy to sklepów i firm usługowych, które pracują w każdy dzień tygodnia. Sklepy rzadko są zamykane przed godziną 20.00.