Madryt - królewskie miasto, które nie zasypia nocą

Jesień na dobre opanowała Europę. Nadszedł więc dobry czas, aby odwiedzić jedną ze stolic na starym kontynencie - choćby Madryt. Rozrywka, kultura, sztuka kulinarna... nie ważne czego szukasz, w głównym mieście Hiszpanii znajdziesz to na pewno.

Każdy, kto chce poznać Hiszpanię, nie może ominąć jej stolicy. Miasto położone niemal w samym centrum kraju, rozciąga się na powierzchni 606 km kw. Jest przy tym najwyżej położoną stolicą europejską - leży na wysokości 635 m n.p.m. Madryt nie śpi, korki o drugiej, a nawet o trzeciej w nocy są tu czymś normalnym. Powiedzenie "życie jak w Madrycie" może wynikać właśnie z trybu życia, jaki prowadzony jest przez mieszkańców miasta, ludzi uśmiechniętych, bezpośrednich, przyjaznych. To miasto gwaru rozmów ulicznych, niezliczonych barów, które serwują _ tapas _ i klubów, które otwierają się dopiero o 23.00. To też stolica _ corridy _ i namiętnego _ flamenco _.

ml

Madryt *to miasto królewskie. W roku 1561 Filip II Habsburg ustanowił tu stolicę kraju, z dawnej twierdzy muzułmańskiej czyniąc swą rezydencję. Jednym z powodów, dla których wybrał małe miasteczko na stolicę wielkiego mocarstwa, było jego centralne położenie. Kilka wieków później twierdzę strawił pożar i w miejscu tym stanął dzisiejszy _ *Palacio Real _ (Pałac Królewski). To charakterystyczny punkt w Madrycie, od którego często zaczyna się zwiedzanie. Aktualnie budynek jest sporadycznie używany przez rodzinę królewską, a jego pomieszczenia zostały otwarte dla turystów, którzy mogą zwiedzać wnętrza z przewodnikiem. Za budynkiem mieszczą się piękne Ogrody Sabatiniego. W okolicy warto zobaczyć katedrę Almudena i Aptekę Królewską. Nie można oczywiście zapomnieć o Plaza Mayor - placu będącym niegdyś sercem miasta. W przeszłości odbywały się tu wszystkie ważne wydarzenia - koronacje, targi, corridy, egzekucje.

Paseo del Prado jest jedną z głównych alei miasta. Wzdłuż wiodącej w cieniu bujnych drzew drogi, podziwiać można wiele symbolicznych dla Madrytu miejsc, choćby XVIII-wieczne fontanny Cibeles i Neptuna, Królewski Ogród Botaniczny czy Obserwatorium Astronomiczne. Na spacer najlepiej ruszyć z placu Puerta del Sol (Brama Słońca). Obecnie leży w centrum miasta, ale w XV w. właśnie tu usytuowany był jeden z wjazdów do miasta, położony w jego wschodniej części murów. Wiele osób kojarzy Puerta del Sol z sympatycznym mosiężnym niedźwiadkiem zjadającym owoce drzewa poziomkowego. To symbol miasta i taki właśnie obrazek widnieje w herbie Madrytu. Na placu jest też kamień wmurowany w płytę chodnika, wyznaczający kilometr "zero", od którego liczy się wszystkie drogi w Hiszpanii. Natomiast na _ Plaza de Espana _ znajdziemy pomnik Don Kichota i Sancho Pansy. Równie interesujący jest wspaniały, znajdujący się w centrum miasta dworzec Atocha z zamkniętym pod kopułą tropikalnym ogrodem. Jest też
legendarny stadion Santiago Bernabeu. Od lat przyciągają nie tylko kibiców, których może pomieścić aż 86 tys., ale też turystów z całego świata.

Madryt to nie tylko stolica Hiszpanii, ale także stolica sztuki. Jest tu 15 ważnych muzeów, tuziny galerii i kilka prywatnych kolekcji. To nie tylko miejsca dla wielbicieli sztuki, ale po prostu jeden z ogromnych turystycznych atutów stolicy Hiszpanii. Tym co tu zgromadzono zachwycali się Bonaparte, a nawet Hitler. Ciekawa historia wiąże się z namalowanym przez Goyę obrazem przedstawiającym wizerunek markizy de Santa Cruz, który miał być prezentem dla niemieckiego dyktatora. Na wieść o tym postanowiono wywieść dzieło z Hiszpanii. Po wielu latach, zanim zostało sprzedane na aukcji w Londynie, wróciło na swoje pierwotne miejsce. Trzy ważne dla całego świata muzea leżą w centrum miasta, blisko siebie. Muzeum Prado, Muzeum Narodowe im. Królowej Zofii i Muzeum Thyssen-Bornemisza. To dzięki nim Madryt wyrósł na światową stolicę sztuki. Z resztą Prado należy też do najcenniejszych miejsc w Europie. Monza and Brianza Chamber of Commerce, włoska izba gospodarcza, biorąc pod uwagę renomę, popularność i wpływ
na gospodarkę wyceniła je na 237 mld zł, co ustawiło je w jednej lidze z Wieżą Eiffla, Koloseum, czy barcelońską świątynią Sagrada Familia. Nigdzie indziej na świecie nie ma tylu arcydzieł skupionych na tak małej przestrzeni (m.in. dzieła Tycjana, Rubensa albo El Greco). To właściwie absolutny numer 1. podczas zwiedzania Madrytu, a nawet całej Hiszpanii.

Desery i kawa towarzyszą Hiszpanom podczas leniwych poranków. A wieczorami? Mieszkańcy Madrytu, jak większość rodaków, rozpoczynają nocne świętowanie od spotykania się w barze. Ten pierwszy bar jest zawsze pretekstem do tego, żeby po kilku minutach przejść do kolejnego, tam mogą przecież być inni znajomi, więc warto upewnić się kogo tam możemy spotkać. Popularne imprezowe rewiry to dzielnice Malasana i Chueca. Nie brakuje w nich barów tapas. Mało jest bowiem rzeczy tak typowo hiszpańskich jak "tapeo", czyli wędrowanie od baru do baru, aby przy lampce czerwonego wina lub kuflu piwa delektować się małymi przekąskami lub przystawkami. Na ogół stoi się opartym o kontuar baru i wybiera z kontuaru to, na co ma się ochotę: trochę tego, trochę tamtego: tapas, pinchos, montaditos, raciones... To bardzo hiszpański sposób na szybki posiłek w ciągu dnia lub kolację i towarzyskie spotkanie wieczorem. Czym jest "tapa"? To mała zakąska, którą dołącza się do napitku. Przynajmniej tak było na początku. Istnieje wiele
teorii powstania zwyczaju tapas. Najbardziej powszechna odnosi się do zwyczaju z XIX w., powszechnego w barach andaluzyjskich, czyli do przykrywania niewielkich szklanek wina kawałkiem chleba z plasterkiem wędliny.

Na przestrzeni lat wszystko się zmieniło, tapas to już nie bezpłatny dodatek do napoju, ale normalna forma posiłku, chociaż w wielu barach zachował się jeszcze zwyczaj podawania czegoś do zjedzenia, przy zamawianiu jakiegoś napitku. Madryckie tapas różni się nieco od podawanych w innych regionach kraju. W starych madryckich _ tascas _ (typowych barach) zachowały się autentyczne przepisy sprzed lat: flaki, ucho świńskie, ogon krowi. Obok nich istnieją bary andaluzyjskie, galicyjskie, z Asturii, Kraju Basków, w których można znaleźć dania charakterystyczne dla każdego regionu dania. Oprócz tego istnieją _ marisquerias _ (w których je się owoce morza), specyficzny fenomen, który nigdzie poza stolicą nie cieszy się taką popularnością.

ml