Warszawskie pomniki

Pomnik Sienkiewicza, zrealizowany przez uznanego artystę rzeźbiarza prof. Gustawa Zemłę, w warszawskim Parku Łazienki stoi od maja 2000 roku.

Pomnik powstał w 1939 roku z inicjatywy prezydenta Warszawy - Stefana Starzyńskiego według projektu Ludwiki Nitschowej (modelką dla wizerunku Syreny była Krystyna Krahelska - poetka i sanitariuszka w czasie Powstania Warszawskiego). Jest jedyną pamiątką po Moście Syreny, który znajdował się tu zanim powstał Most Świętokrzyski

Pomnik powstał w 1939 roku z inicjatywy prezydenta Warszawy - Stefana Starzyńskiego według projektu Ludwiki Nitschowej (modelką dla wizerunku Syreny była Krystyna Krahelska - poetka i sanitariuszka w czasie Powstania Warszawskiego). Jest jedyną pamiątką po Moście Syreny, który znajdował się tu zanim powstał Most Świętokrzyski

Pomnik stanął w 1999 roku na skwerze przy ul. Andersa niedaleko Ogrodu Krasińskich i Arsenału. Poświęcony bohaterom walk o Monte Cassino pomnik został zaprojektowany przez prof. Gustawa Zemłę. Wykonany jest z brązu i przedstawia ogromną bezgłową Nike, noszącą ślady walki i okaleczenia. Na dwumetrowym cokole znajduje się całun z brązu, pod którym umieszczono urnę z prochami bohaterów. Na urnie widnieje złocisty Krzyż Monte Cassino

Pomnik jednego z najwybitniejszych prezydentów Warszawy zaprojektowany przez Andrzeja Renesa stanął przed "błękitnym wieżowcem" na Placu Bankowym w 1993 roku

Pomnik zaprojektowany przez Natana Rapaporta i Marka Suzina, wzniesiono w 1948 roku, na cześć Powstańców Getta w piątą rocznicę powstania w Getcie warszawskim

W hołdzie i pamięci 600 poległym żołnierzom AK zgrupowania "Chrobry II", pomnik ten w 1991 roku wznieśli ich towarzysze broni. W dniu wybuchu Powstania Warszawskiego opanowali zachodnią część Śródmieścia Północ, zniszczyli tory kolejowe, przerywając połączenie faszystów z frontem. Przez 63 dni odpierali ataki wojsk hitlerowskich.

Pomnik wykonany według projektu Stanisława Ostrowskiego stanął między trzema środkowymi arkadami podwójnej kolumnady Pałacu Saskiego.
Przed Grobem Nieznanego Żołnierza płonie wieczny znicz i stoi żołnierska warta honorowa. Zmiana warty odbywa się co godzinę. Jest to miejsce szczególnej czci narodowej

Pomnik wykonany według projektu Stanisława Ostrowskiego stanął między trzema środkowymi arkadami podwójnej kolumnady Pałacu Saskiego.
Przed Grobem Nieznanego Żołnierza płonie wieczny znicz i stoi żołnierska warta honorowa. Zmiana warty odbywa się co godzinę. Jest to miejsce szczególnej czci narodowej

Pomnik odsłonięty w 45. rocznicę Powstania Warszawskiego został zaprojektowany przez Wincentego Kućmę i Jacka Budyna. Podczas powstania warszawskiego w miejscu gdzie stoi pomnik znajdował się wlot do kanałów, którymi poruszali się powstańcy. Powstanie wybuchło 1 sierpnia 1944 roku i w nierównej walce z najeźdźcą trwało 63 dni. Zakończone klęską i śmiercią 200 000 Polaków wpisało się w najbardziej bolesne dzieje nowożytnej historii Polski i Warszawy

Pomnik odsłonięty w 45. rocznicę Powstania Warszawskiego został zaprojektowany przez Wincentego Kućmę i Jacka Budyna. Podczas powstania warszawskiego w miejscu gdzie stoi pomnik znajdował się wlot do kanałów, którymi poruszali się powstańcy. Powstanie wybuchło 1 sierpnia 1944 roku i w nierównej walce z najeźdźcą trwało 63 dni. Zakończone klęską i śmiercią 200 000 Polaków wpisało się w najbardziej bolesne dzieje nowożytnej historii Polski i Warszawy

Pomnik projektu Stanisława Kulona składający się z trzech części: właściwego pomnika z figurą sapera w otoczeniu sześciu pylonów symbolizujących wybuch miny, płyty z brązu wmurowanej w przejście pod Wisłostradą i trzech postaci saperów wbijających pal w dno rzeki. Pomnik zostało odsłonięty przez gen. Wojciecha Jaruzelskiego w 1975 w przeddzień 30. rocznicy obchodów Dnia Zwycięstwa

Pomnik projektu Stanisława Kulona składający się z trzech części: właściwego pomnika z figurą sapera w otoczeniu sześciu pylonów symbolizujących wybuch miny, płyty z brązu wmurowanej w przejście pod Wisłostradą i trzech postaci saperów wbijających pal w dno rzeki. Pomnik zostało odsłonięty przez gen. Wojciecha Jaruzelskiego w 1975 w przeddzień 30. rocznicy obchodów Dnia Zwycięstwa

Pomnik projektu Stanisława Kulona składający się z trzech części: właściwego pomnika z figurą sapera w otoczeniu sześciu pylonów symbolizujących wybuch miny, płyty z brązu wmurowanej w przejście pod Wisłostradą i trzech postaci saperów wbijających pal w dno rzeki. Pomnik zostało odsłonięty przez gen. Wojciecha Jaruzelskiego w 1975 w przeddzień 30. rocznicy obchodów Dnia Zwycięstwa

Pomnik stojący przed Pałacem Staszica został zaprojektowany przez duńskiego rzeźbiarza Bertela Thorwaldsena

Pomnik stojący przy murach obronnych Starego Miasta przedstawiający żołnierza-dziecko zaprojektowano wg. pomysłu Jerzego Jarnuszkiewicza i odsłonięto w 1983 roku. Figura walczącego chłopca upamiętnia dzieci biorące udział w Powstaniu Warszawskim

Pierwszy świecki pomnik w Warszawie powstał w 1644 roku z inicjatywy Władysława IV, syna Zygmunta III Wazy. Trzon kolumny był dwukrotnie wymieniany, zaś starsze kolumny leżą obok Zamku Królewskiego

Pomnik autorstwa rzeźbiarza Ryszarda Stryjeckiego poświęcony jest 50 tysiącom mieszkańców Woli wymordowanym w czasie Powstania Warszawskiego. Tylko 5 sierpnia 1944 roku wymordowano ok. 45 tys. osób, wprawdzie już od chwili wybuchu powstania w różnych dzielnicach dochodziło do zabijania wziętych do niewoli żołnierzy AK i przypadkowych cywilów, lecz dopiero tego dnia, 5 sierpnia Niemcy przystąpili do systematycznej eksterminacji mieszkańców miasta.
Artysta chciał żeby sylwetki wyglądały jak wyżłobione seriami z karabinu na ścianie budynku. Dla rzeźbiarza i medaliera Ryszarda Stryjeckiego było to, jak twierdził, dzieło życia, a jednocześnie mordercza praca fizyczna. Trzeba było ręcznie skuć osiem ton kamienia. Teraz pomnik waży 45 ton. Praca nad pomnikiem zajęła artyście kilka miesięcy. W rzeźbieniu pomagał mu głuchoniemy artysta Mieczysław Syposz. Kompozycję wykuli w bloku fińskiego granitu. Tak jak medale pomnik ma dwie strony. Na awersie jest dziesięć rozmazanych postaci, na rewersie - spis ulic Woli, z dokładną liczbą bestialsko wymordowanych mieszkańców.

Pomnik szewca Jana Kilińskiego, który stanął na czele ludu Warszawy w czasie powstania kościuszkowskiego, został zaprojektowany przez Stanisława Jackowskiego i stanął w 1936 roku na Placu Krasińskich. Obecnie stoi przy ulicy Podwale

Pomnik szewca Jana Kilińskiego, który stanął na czele ludu Warszawy w czasie powstania kościuszkowskiego, został zaprojektowany przez Stanisława Jackowskiego i stanął w 1936 roku na Placu Krasińskich. Obecnie stoi przy ulicy Podwale

Pomnik Warszawskiej Syrenki został zaprojektowany przez Konstantego Hegla i odsłonięty w 1855 roku na Rynku Starego Miasta. Jest najczęściej zmieniającym swe położenie i najczęściej dewastowanym pomnikiem stolicy

Pomnik najwybitniejszego polskiego malarza historycznego jest ustawiony przy ulicy Puławskiej na Mokotowie. Do jego najbardziej znanych prac należą: "Bitwa pod Grunwaldem", "Hołd pruski", "Unia Lubelska", "Konstytucja III Maja" i "Poczet królów i książąt polskich"

Pomnik Ignacego Paderewskiego stoi w parku Ujazdowskim od 1985 roku. Upamiętnia współtwórcę Państwa Polskiego po I wojnie światowej, polityka, działacza społecznego i światowej sławy kompozytora i pianistę

Pomnik Ignacego Paderewskiego stoi w parku Ujazdowskim od 1985 roku. Upamiętnia współtwórcę Państwa Polskiego po I wojnie światowej, polityka, działacza społecznego i światowej sławy kompozytora i pianistę

Tuż przy trasie W-Z na zboczu skarpy stoi pomnik Nike upamiętniający bohaterstwo mieszkańców Warszawy w czasie II wojny światowej. Pomnik Mariana Koniecznego odsłonięto w 1964 roku na Placu Teatralnym, zaś w latach 1997 roku przeniesiono na zbocze skarpy przy trasie W-Z, w związku z odbudową północnej strony Placu Teatralnego

Tuż przy trasie W-Z na zboczu skarpy stoi pomnik Nike upamiętniający bohaterstwo mieszkańców Warszawy w czasie II wojny światowej. Pomnik Mariana Koniecznego odsłonięto w 1964 roku na Placu Teatralnym, zaś w latach 1997 roku przeniesiono na zbocze skarpy przy trasie W-Z, w związku z odbudową północnej strony Placu Teatralnego

Tuż przy trasie W-Z na zboczu skarpy stoi pomnik Nike upamiętniający bohaterstwo mieszkańców Warszawy w czasie II wojny światowej. Pomnik Mariana Koniecznego odsłonięto w 1964 roku na Placu Teatralnym, zaś w latach 1997 roku przeniesiono na zbocze skarpy przy trasie W-Z, w związku z odbudową północnej strony Placu Teatralnego

Pomnik Polskiego Państwa Podziemnego i Armii Krajowej stojący na rogu ulic Wiejskiej i Matejki przez Sejmem

Pomnik autorstwa rzeźbiarza Ryszarda Stryjeckiego poświęcony jest 50 tysiącom mieszkańców Woli wymordowanym w czasie Powstania Warszawskiego. Tylko 5 sierpnia 1944 roku wymordowano ok. 45 tys. osób, wprawdzie już od chwili wybuchu powstania w różnych dzielnicach dochodziło do zabijania wziętych do niewoli żołnierzy AK i przypadkowych cywilów, lecz dopiero tego dnia, 5 sierpnia Niemcy przystąpili do systematycznej eksterminacji mieszkańców miasta.
Artysta chciał żeby sylwetki wyglądały jak wyżłobione seriami z karabinu na ścianie budynku. Dla rzeźbiarza i medaliera Ryszarda Stryjeckiego było to, jak twierdził, dzieło życia, a jednocześnie mordercza praca fizyczna. Trzeba było ręcznie skuć osiem ton kamienia. Teraz pomnik waży 45 ton. Praca nad pomnikiem zajęła artyście kilka miesięcy. W rzeźbieniu pomagał mu głuchoniemy artysta Mieczysław Syposz. Kompozycję wykuli w bloku fińskiego granitu. Tak jak medale pomnik ma dwie strony. Na awersie jest dziesięć rozmazanych postaci, na rewersie - spis ulic Woli, z dokładną liczbą bestialsko wymordowanych mieszkańców.

Pomnik Polskiego Państwa Podziemnego i Armii Krajowej stojący na rogu ulic Wiejskiej i Matejki przez Sejmem

Wzniesiony w 400 lecie społeczności Warszawy na dawnym polu elekcyjnym w miejscu szopy senatorskiej i koła rycerskiego gdzie w latach 1575 - 1764 obrano 10 królów Polski.

Wzniesiony w 400 lecie społeczności Warszawy na dawnym polu elekcyjnym w miejscu szopy senatorskiej i koła rycerskiego gdzie w latach 1575 - 1764 obrano 10 królów Polski.

Obelisk upamiętniający pomordowanych podczas wychodzenia z kanału powstańców Mokotowa już po kapitulacji 27 września 1944 r.

15 maja odsłonięto w centrum Warszawy pomnik gen. Charlesa de Gaulle"a. W latach 1919-21 kapitan de Gaulle przebywał w Polsce w ramach Francuskiej Misji Wojskowej pod dowództwem gen. Maxime Weyganda. W lipcu i sierpniu 1920 roku był oddelegowany do polskiej jednostki frontowej, gdzie otrzymał awans na majora. Za służbę w Polsce został odznaczony polskimi orderami “Virtuti Militari” i “Polonia Restituta”. Po zakończeniu działań wojennych, otrzymał propozycję pozostania w Wojsku Polskim. Nie skorzystał z niej, wrócił do Francji i objął stanowisko wykładowcy historii wojskowości w szkole w Saint-Cyr. 18 czerwca 1940 roku ogłosił na falach radiowych słynny apel londyński, w którym wezwał Francuzów do walki z okupantem niemieckim. Zorganizował francuską armię na terytorium Wielkiej Brytanii, a następnie w zamorskich terytoriach Francji. Był współzałożycielem Francuskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Swą konsekwentną postawą zapewnił Francji ważne miejsce wśród zwycięzców II wojny światowej. Po zakończeniu
wojny stanął na czele rządu. Nie godząc się na osłabienie władzy wykonawczej, ustąpił w 1946 roku. Powrócił do władzy w 1958 roku w okresie ostrego kryzysu wewnętrznego we Francji. 1 czerwca stanął na czele rządu, a w grudniu został wybrany na prezydenta V Republiki. Zwolennik niezależności Francji, wycofał francuską armię ze struktur wojskowych NATO. Ustąpił z zajmowanego stanowiska i wycofał się całkowicie z życia politycznego w kwietniu 1969 roku, gdy społeczeństwo francuskie odrzuciło w referendum lansowaną przez niego reformę administracji i senatu. Prezydent de Gaulle uważał, że zachodnia granica Polski ma charakter ostateczny i prezentował opinię, że uznanie tego faktu jest jednym z warunków zjednoczenia Niemiec. W 1967 r. złożył wizytę w Polsce.

Pomnik Sienkiewicza, zrealizowany przez uznanego artystę rzeźbiarza prof. Gustawa Zemłę, w warszawskim Parku Łazienki stoi od maja 2000 roku.

W hołdzie – poległym bohaterom – Pomnik Reduty „Magnet”

Obelisk upamiętniający pomordowanych podczas wychodzenia z kanału powstańców Mokotowa już po kapitulacji 27 września 1944 r.

15 maja odsłonięto w centrum Warszawy pomnik gen. Charlesa de Gaulle"a. W latach 1919-21 kapitan de Gaulle przebywał w Polsce w ramach Francuskiej Misji Wojskowej pod dowództwem gen. Maxime Weyganda. W lipcu i sierpniu 1920 roku był oddelegowany do polskiej jednostki frontowej, gdzie otrzymał awans na majora. Za służbę w Polsce został odznaczony polskimi orderami “Virtuti Militari” i “Polonia Restituta”. Po zakończeniu działań wojennych, otrzymał propozycję pozostania w Wojsku Polskim. Nie skorzystał z niej, wrócił do Francji i objął stanowisko wykładowcy historii wojskowości w szkole w Saint-Cyr. 18 czerwca 1940 roku ogłosił na falach radiowych słynny apel londyński, w którym wezwał Francuzów do walki z okupantem niemieckim. Zorganizował francuską armię na terytorium Wielkiej Brytanii, a następnie w zamorskich terytoriach Francji. Był współzałożycielem Francuskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Swą konsekwentną postawą zapewnił Francji ważne miejsce wśród zwycięzców II wojny światowej. Po zakończeniu
wojny stanął na czele rządu. Nie godząc się na osłabienie władzy wykonawczej, ustąpił w 1946 roku. Powrócił do władzy w 1958 roku w okresie ostrego kryzysu wewnętrznego we Francji. 1 czerwca stanął na czele rządu, a w grudniu został wybrany na prezydenta V Republiki. Zwolennik niezależności Francji, wycofał francuską armię ze struktur wojskowych NATO. Ustąpił z zajmowanego stanowiska i wycofał się całkowicie z życia politycznego w kwietniu 1969 roku, gdy społeczeństwo francuskie odrzuciło w referendum lansowaną przez niego reformę administracji i senatu. Prezydent de Gaulle uważał, że zachodnia granica Polski ma charakter ostateczny i prezentował opinię, że uznanie tego faktu jest jednym z warunków zjednoczenia Niemiec. W 1967 r. złożył wizytę w Polsce.

Pomnik ustawiony tu w 13.07.1962 w 20-stą rocznicę wymarszu oddziału GL im. Stefana Czarnieckiego pod dowództwem Małego Franka. Rzeźbę wykonał Wacław Kowalik, cokół Stanisław Żaryn, a otoczenie projektowali Zygmunt Stępiński i Kazimierz Marczewski. Pomnik został zmontowany z resztek pomnika Hindenburga z Tannenbergu, wystawionego przez Hitlera dla upamiętnienia zwycięstwa Niemiec w Prusach Wsch., który rozebrano w Olsztynie w 1946. Jest to ranny partyzant, podtrzymywany przez kobietę. W ręku ma ona gałązkę oliwną. Na cokole napis: Partyzantom – bojownikom o Polskę Ludową. Ów pomnik przeznaczony był na pomnik Bohaterów Warszawy, ale został zaakceptowany w konkursie na ten pomnik, mimo, że nie spełniał określonych w konkursie formalności.

15 maja odsłonięto w centrum Warszawy pomnik gen. Charlesa de Gaulle"a. W latach 1919-21 kapitan de Gaulle przebywał w Polsce w ramach Francuskiej Misji Wojskowej pod dowództwem gen. Maxime Weyganda. W lipcu i sierpniu 1920 roku był oddelegowany do polskiej jednostki frontowej, gdzie otrzymał awans na majora. Za służbę w Polsce został odznaczony polskimi orderami “Virtuti Militari” i “Polonia Restituta”. Po zakończeniu działań wojennych, otrzymał propozycję pozostania w Wojsku Polskim. Nie skorzystał z niej, wrócił do Francji i objął stanowisko wykładowcy historii wojskowości w szkole w Saint-Cyr. 18 czerwca 1940 roku ogłosił na falach radiowych słynny apel londyński, w którym wezwał Francuzów do walki z okupantem niemieckim. Zorganizował francuską armię na terytorium Wielkiej Brytanii, a następnie w zamorskich terytoriach Francji. Był współzałożycielem Francuskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Swą konsekwentną postawą zapewnił Francji ważne miejsce wśród zwycięzców II wojny światowej. Po zakończeniu
wojny stanął na czele rządu. Nie godząc się na osłabienie władzy wykonawczej, ustąpił w 1946 roku. Powrócił do władzy w 1958 roku w okresie ostrego kryzysu wewnętrznego we Francji. 1 czerwca stanął na czele rządu, a w grudniu został wybrany na prezydenta V Republiki. Zwolennik niezależności Francji, wycofał francuską armię ze struktur wojskowych NATO. Ustąpił z zajmowanego stanowiska i wycofał się całkowicie z życia politycznego w kwietniu 1969 roku, gdy społeczeństwo francuskie odrzuciło w referendum lansowaną przez niego reformę administracji i senatu. Prezydent de Gaulle uważał, że zachodnia granica Polski ma charakter ostateczny i prezentował opinię, że uznanie tego faktu jest jednym z warunków zjednoczenia Niemiec. W 1967 r. złożył wizytę w Polsce.

W hołdzie – poległym bohaterom – Pomnik Reduty „Magnet”

Tablica poświęcona pomordowanym w 1944 roku - stylizowany orzeł.

Na tym placu 1 sierpnia 1944 o godzinie 17 kompanie batalionu "Kiliński" Armii Krajowej rozpoczęły heroiczne walki Powstania Warszawskiego.

Miejsce, w którym przed wojną stał dom Generała Władysława Sikorskiego, a obecnie znajduje się
Muzeum gen. Sikorskiego przy ulicy Tureckiej 3.

Pomnik żołnierzy Polskiej Organizacji Wojskowej - tzw. pomnik Peowiaka - przed gmachem Zachęty w Warszawie, czyli w miejscu, w którym marszałek Józef Piłsudski w 1918 r. przyjmował defiladę POW. Powstały w 1934 r. pomnik autorstwa rzeźbiarza Edwarda Wittiga przedstawia wojownika umierającego po stoczonej bitwie. Na cokole pomnika umieszczono napis:"Służba i śmierć bezimienna dla wzniosłej sprawy Ojczyzny". W 1940 r. rzeźbę zniszczyli hitlerowcy. Pomnik został odbudowany wysiłkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Pomocy udzieliły władze stolicy i Ministerstwo Obrony Narodowej. Władze komunistyczne w okresie PRL nie godziły się na odbudowę pomnika. W 1988 r. zawiązał się pierwszy komitet, który chciał odbudować pomnik. Nie udało mu się to jednak. Komitet doprowadził natomiast do odnalezienia ocalałego cokołu.
Według sekretarza generalnego Rady Ochrony Pamięci Walk i Mączeństwa Andrzeja Przewoźnika, rekonstrukcja posągu jest zadośćuczynieniem dla żołnierzy Polskiej Organizacji Wojskowej. Tłumacząc dlaczego Rada zdecydowała się na odbudowę akurat tego pomnika, Przewoźnik powiedział, że żołnierze POW byli pierwszymi, którzy stanęli do walki o niepodległość i granice Polski. Rekonstrukcji pomnika podjął się Marek Moderau. Odbudowa kosztowała 180 tys. zł.

Pomnik żołnierzy Polskiej Organizacji Wojskowej - tzw. pomnik Peowiaka - przed gmachem Zachęty w Warszawie, czyli w miejscu, w którym marszałek Józef Piłsudski w 1918 r. przyjmował defiladę POW. Powstały w 1934 r. pomnik autorstwa rzeźbiarza Edwarda Wittiga przedstawia wojownika umierającego po stoczonej bitwie. Na cokole pomnika umieszczono napis:"Służba i śmierć bezimienna dla wzniosłej sprawy Ojczyzny". W 1940 r. rzeźbę zniszczyli hitlerowcy. Pomnik został odbudowany wysiłkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Pomocy udzieliły władze stolicy i Ministerstwo Obrony Narodowej. Władze komunistyczne w okresie PRL nie godziły się na odbudowę pomnika. W 1988 r. zawiązał się pierwszy komitet, który chciał odbudować pomnik. Nie udało mu się to jednak. Komitet doprowadził natomiast do odnalezienia ocalałego cokołu.
Według sekretarza generalnego Rady Ochrony Pamięci Walk i Mączeństwa Andrzeja Przewoźnika, rekonstrukcja posągu jest zadośćuczynieniem dla żołnierzy Polskiej Organizacji Wojskowej. Tłumacząc dlaczego Rada zdecydowała się na odbudowę akurat tego pomnika, Przewoźnik powiedział, że żołnierze POW byli pierwszymi, którzy stanęli do walki o niepodległość i granice Polski. Rekonstrukcji pomnika podjął się Marek Moderau. Odbudowa kosztowała 180 tys. zł.

Pomnik ustawiony tu w 13.07.1962 w 20-stą rocznicę wymarszu oddziału GL im. Stefana Czarnieckiego pod dowództwem Małego Franka. Rzeźbę wykonał Wacław Kowalik, cokół Stanisław Żaryn, a otoczenie projektowali Zygmunt Stępiński i Kazimierz Marczewski. Pomnik został zmontowany z resztek pomnika Hindenburga z Tannenbergu, wystawionego przez Hitlera dla upamiętnienia zwycięstwa Niemiec w Prusach Wsch., który rozebrano w Olsztynie w 1946. Jest to ranny partyzant, podtrzymywany przez kobietę. W ręku ma ona gałązkę oliwną. Na cokole napis: Partyzantom – bojownikom o Polskę Ludową. Ów pomnik przeznaczony był na pomnik Bohaterów Warszawy, ale został zaakceptowany w konkursie na ten pomnik, mimo, że nie spełniał określonych w konkursie formalności.

Ksiądz Jakub Falkowski to założyciel, pierwszy dyrektor i patron Instytutu Głuchoniemych w Warszawie. Urodził się 24 kwietnia 1775 roku we wsi Budlewo, w parafii Topczewo, w okolicach Białegostoku.

W hołdzie – poległym bohaterom – Pomnik Reduty „Magnet”

Krzyż i tablica w hołdzie - poległym w czasie powstania od 1 sierpnia do 5 października 1944 r. setkom niewinnych ofiar.

Pomnik przy Placu Krasińskich, zaprojektowany przez Wincentego Kuźmę i Jacka Budyna, został odsłonięty w 40. rocznicę wybuchu powstania warszawskiego. Przedstawia realistyczne postacie powstańców. Podczas powstania warszawskiego w miejscu gdzie stoi pomnik znajdował się wlot do kanałów, którymi poruszali się powstańcy./ Źródło: www.ewarszawa.com

Pomnik przy Placu Krasińskich, zaprojektowany przez Wincentego Kuźmę i Jacka Budyna, został odsłonięty w 40. rocznicę wybuchu powstania warszawskiego. Przedstawia realistyczne postacie powstańców. Podczas powstania warszawskiego w miejscu gdzie stoi pomnik znajdował się wlot do kanałów, którymi poruszali się powstańcy./ Źródło: www.ewarszawa.com

Pomnik przy Placu Krasińskich, zaprojektowany przez Wincentego Kuźmę i Jacka Budyna, został odsłonięty w 40. rocznicę wybuchu powstania warszawskiego. Przedstawia realistyczne postacie powstańców. Podczas powstania warszawskiego w miejscu gdzie stoi pomnik znajdował się wlot do kanałów, którymi poruszali się powstańcy./ Źródło: www.ewarszawa.com

Miejsce, w którym przed wojną stał dom Generała Władysława Sikorskiego, a obecnie znajduje się
Muzeum gen. Sikorskiego przy ulicy Tureckiej 3.

Pomnik odsłonięto 17 września 1995 roku w 56. rocznicę napaści sowieckiej na Polskę. Już od 1956 r. w kościołach i na cmentarzach mieszkańcy miasta zaczęli umieszczać epitafia upamiętniające ofiary tej napaści, szczególnie zaś pomordowanych w Katyniu i innych miejscach kaźni w ZSRR. Na autentycznym torze kolejowym stoi platforma sowieckiego wagonu deportacyjnego wypełniona ekspresyjnym gąszczem krzyży łacińskich i prawosławnych z akcentami nagrobków żydowskich i muzułmańskich, symbolizującymi wielonarodowościowe ofiar zamieszkujących ówczesne ziemie II Rzeczypospolitej. Całość jest odlana z brązu./ Źródło: www.ewarszawa.com

Pomnik odsłonięto 17 września 1995 roku w 56. rocznicę napaści sowieckiej na Polskę. Już od 1956 r. w kościołach i na cmentarzach mieszkańcy miasta zaczęli umieszczać epitafia upamiętniające ofiary tej napaści, szczególnie zaś pomordowanych w Katyniu i innych miejscach kaźni w ZSRR. Na autentycznym torze kolejowym stoi platforma sowieckiego wagonu deportacyjnego wypełniona ekspresyjnym gąszczem krzyży łacińskich i prawosławnych z akcentami nagrobków żydowskich i muzułmańskich, symbolizującymi wielonarodowościowe ofiar zamieszkujących ówczesne ziemie II Rzeczypospolitej. Całość jest odlana z brązu./ Źródło: www.ewarszawa.com

Pomnik odsłonięto 17 września 1995 roku w 56. rocznicę napaści sowieckiej na Polskę. Już od 1956 r. w kościołach i na cmentarzach mieszkańcy miasta zaczęli umieszczać epitafia upamiętniające ofiary tej napaści, szczególnie zaś pomordowanych w Katyniu i innych miejscach kaźni w ZSRR. Na autentycznym torze kolejowym stoi platforma sowieckiego wagonu deportacyjnego wypełniona ekspresyjnym gąszczem krzyży łacińskich i prawosławnych z akcentami nagrobków żydowskich i muzułmańskich, symbolizującymi wielonarodowościowe ofiar zamieszkujących ówczesne ziemie II Rzeczypospolitej. Całość jest odlana z brązu./ Źródło: www.ewarszawa.com

Pomnik odsłonięto 17 września 1995 roku w 56. rocznicę napaści sowieckiej na Polskę. Już od 1956 r. w kościołach i na cmentarzach mieszkańcy miasta zaczęli umieszczać epitafia upamiętniające ofiary tej napaści, szczególnie zaś pomordowanych w Katyniu i innych miejscach kaźni w ZSRR. Na autentycznym torze kolejowym stoi platforma sowieckiego wagonu deportacyjnego wypełniona ekspresyjnym gąszczem krzyży łacińskich i prawosławnych z akcentami nagrobków żydowskich i muzułmańskich, symbolizującymi wielonarodowościowe ofiar zamieszkujących ówczesne ziemie II Rzeczypospolitej. Całość jest odlana z brązu./ Źródło: www.ewarszawa.com

Pomnik odsłonięto 17 września 1995 roku w 56. rocznicę napaści sowieckiej na Polskę. Już od 1956 r. w kościołach i na cmentarzach mieszkańcy miasta zaczęli umieszczać epitafia upamiętniające ofiary tej napaści, szczególnie zaś pomordowanych w Katyniu i innych miejscach kaźni w ZSRR. Na autentycznym torze kolejowym stoi platforma sowieckiego wagonu deportacyjnego wypełniona ekspresyjnym gąszczem krzyży łacińskich i prawosławnych z akcentami nagrobków żydowskich i muzułmańskich, symbolizującymi wielonarodowościowe ofiar zamieszkujących ówczesne ziemie II Rzeczypospolitej. Całość jest odlana z brązu./ Źródło: www.ewarszawa.com

Pomnik stojący przed kościołem św. Floriana na Pradze Północ wykonany został przez Andrzej Renesa i odsłonięty 13 sierpnia 2005 roku./ Źródło: www.sztuka.net.pl

Pomnik stojący przed kościołem św. Floriana na Pradze Północ wykonany został przez Andrzej Renesa i odsłonięty 13 sierpnia 2005 roku./ Źródło: www.sztuka.net.pl

Pomnik stojący przed kościołem św. Floriana na Pradze Północ wykonany został przez Andrzej Renesa i odsłonięty 13 sierpnia 2005 roku./ Źródło: www.sztuka.net.pl

Pomnik Braterstwa Broni wzniesiony został na placu Wileńskim w 1945 roku. Przedstawia żołnierzy polskich i radzieckich w natarciu oraz na warcie. Na cokole znajduje się napis w języku polskim i rosyjskim: ”Towarzyszom broni, którzy oddali swe życie za wolność i niepodległość narodu polskiego pomnik ten wznieśli mieszkańcy Warszawy – 1945.” Pomnik stoi na rogu ul. Targowej i al. Solidarności. Warszawiakom znane jest powiedzenie „przy czterech śpiących” na określenie tego miejsca w topografii Warszawy./ Źródło: www.ewarszawa.com

Pomnik Braterstwa Broni wzniesiony został na placu Wileńskim w 1945 roku. Przedstawia żołnierzy polskich i radzieckich w natarciu oraz na warcie. Na cokole znajduje się napis w języku polskim i rosyjskim: ”Towarzyszom broni, którzy oddali swe życie za wolność i niepodległość narodu polskiego pomnik ten wznieśli mieszkańcy Warszawy – 1945.” Pomnik stoi na rogu ul. Targowej i al. Solidarności. Warszawiakom znane jest powiedzenie „przy czterech śpiących” na określenie tego miejsca w topografii Warszawy./ Źródło: www.ewarszawa.com

Miejsce, w którym przed wojną stał dom Generała Władysława Sikorskiego, a obecnie znajduje się
Muzeum gen. Sikorskiego przy ulicy Tureckiej 3.

Pomnik Braterstwa Broni wzniesiony został na placu Wileńskim w 1945 roku. Przedstawia żołnierzy polskich i radzieckich w natarciu oraz na warcie. Na cokole znajduje się napis w języku polskim i rosyjskim: ”Towarzyszom broni, którzy oddali swe życie za wolność i niepodległość narodu polskiego pomnik ten wznieśli mieszkańcy Warszawy – 1945.” Pomnik stoi na rogu ul. Targowej i al. Solidarności. Warszawiakom znane jest powiedzenie „przy czterech śpiących” na określenie tego miejsca w topografii Warszawy./ Źródło: www.ewarszawa.com

Pomnik Braterstwa Broni wzniesiony został na placu Wileńskim w 1945 roku. Przedstawia żołnierzy polskich i radzieckich w natarciu oraz na warcie. Na cokole znajduje się napis w języku polskim i rosyjskim: ”Towarzyszom broni, którzy oddali swe życie za wolność i niepodległość narodu polskiego pomnik ten wznieśli mieszkańcy Warszawy – 1945.” Pomnik stoi na rogu ul. Targowej i al. Solidarności. Warszawiakom znane jest powiedzenie „przy czterech śpiących” na określenie tego miejsca w topografii Warszawy./ Źródło: www.ewarszawa.com

Pomnik poświęcony akcji z 3 - 4 maja 1944 r., kiedy to odbył sie udany atak oddziału Osjana Kedywu KG AK na zajęte przez Niemców lotnisko, w którym zniszczono 5 samolotów Ju-52/3m.

Pomnik poświęcony akcji z 3 - 4 maja 1944 r., kiedy to odbył sie udany atak oddziału Osjana Kedywu KG AK na zajęte przez Niemców lotnisko, w którym zniszczono 5 samolotów Ju-52/3m.

Pomnik autorstwa Andrzeja Renesa stoi na skwerze przed kościołem ss. Wizytek przy Krakowskim Przedmieściu i przedstawia siedzącą podstać zamyślonego Prymasa Wyszyńskiego./ Źródło: www.ewarszawa.com

Pomnik autorstwa Andrzeja Renesa stoi na skwerze przed kościołem ss. Wizytek przy Krakowskim Przedmieściu i przedstawia siedzącą podstać zamyślonego Prymasa Wyszyńskiego./ Źródło: www.ewarszawa.com

W hołdzie i pamięci 600 poległym żołnierzom AK zgrupowania "Chrobry II", pomnik ten w 1991 roku wznieśli ich towarzysze broni. W dniu wybuchu Powstania Warszawskiego opanowali zachodnią część Śródmieścia Północ, zniszczyli tory kolejowe, przerywając połączenie faszystów z frontem. Przez 63 dni odpierali ataki wojsk hitlerowskich.

Stojący na Placu Unii Lubelskiej w latach 1932-1944 Pomnik Lotników został po wojnie w 1967 zrekonstruowany i jako "Pomnik Lotnika" postawiony na skrzyżowaniu ul. Żwirki i Wigury oraz ul.Wawelskiej. Dzieło Edwarda Wittinga powstało dla upamiętnienia udziału polskich lotników w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 roku./ Źródło: www.ewarszawa.com, www.warszawa1939.pl

Stojący na Placu Unii Lubelskiej w latach 1932-1944 Pomnik Lotników został po wojnie w 1967 zrekonstruowany i jako "Pomnik Lotnika" postawiony na skrzyżowaniu ul. Żwirki i Wigury oraz ul.Wawelskiej. Dzieło Edwarda Wittinga powstało dla upamiętnienia udziału polskich lotników w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 roku./ Źródło: www.ewarszawa.com, www.warszawa1939.pl

Pomnik generała "Grota" Roweckiego stojący u zbiegu Alej Ujazdowskich i ul. Chopina, jest osadzony na trzymetrowym postumencie i przedstawia ponad trzymetrowej wielkości postać w luźno narzuconym płaszczu i rogatywce.

Posąg Romana Dmowskiego wykonany z brązu stanął na Placu na Rozdrożu, u zbiegu Al. Ujazdowskich i Al. Szucha w listopadzie 2006 roku.

Pomnik Lotników Polskich poległych w II wojnie światowej, projektu Marka Rogera Dziewulskiego i jego ojca Tadeusza Antoniego Dziewulskiego - byłego pilota 315 Dywizjonu Dęblińskiego, znajduje się na Polach Mokotowskich przy Trasie Łazienkowskiej./ Źródło: wikipedia

Pomnik znajdujący się przy ulicy Agrykola, wzdłuż Łazienek Królewskich, powstał według projektu Andrzeja Le Bruna. Za wzór posłużył pomnik Sobieskiego, stojący w Wilanowie

W hołdzie i pamięci 600 poległym żołnierzom AK zgrupowania "Chrobry II", pomnik ten w 1991 roku wznieśli ich towarzysze broni. W dniu wybuchu Powstania Warszawskiego opanowali zachodnią część Śródmieścia Północ, zniszczyli tory kolejowe, przerywając połączenie faszystów z frontem. Przez 63 dni odpierali ataki wojsk hitlerowskich.

Pomnik znajdujący się przy ulicy Agrykola, wzdłuż Łazienek Królewskich, powstał według projektu Andrzeja Le Bruna. Za wzór posłużył pomnik Sobieskiego, stojący w Wilanowie

Pomnik poety ukraińskiego Tarasa Szewczenki na skwerze przy ul. Goworka

Pomnik poety ukraińskiego Tarasa Szewczenki na skwerze przy ul. Goworka

W hołdzie i pamięci 600 poległym żołnierzom AK zgrupowania "Chrobry II", pomnik ten w 1991 roku wznieśli ich towarzysze broni. W dniu wybuchu Powstania Warszawskiego opanowali zachodnią część Śródmieścia Północ, zniszczyli tory kolejowe, przerywając połączenie faszystów z frontem. Przez 63 dni odpierali ataki wojsk hitlerowskich.

Pomnik Lotników Polskich poległych w II wojnie światowej, projektu Marka Rogera Dziewulskiego i jego ojca Tadeusza Antoniego Dziewulskiego - byłego pilota 315 Dywizjonu Dęblińskiego, znajduje się na Polach Mokotowskich przy Trasie Łazienkowskiej./ Źródło: wikipedia