Czy naprawdę warto jechać do Włoch?

Włochy są tak bogate turystycznie, że na pewno nie wystarczy jedna podróż by je poznać. Nie chodzi tylko o zabytki, a tych jest bez liku. Chodzi jeszcze o kuchnię, wino, ludzi, poranną kawę, krajobrazy. Wszystko wydaje się takie jak trzeba. Fasady katedr mają nieskazitelne ornamenty, a place na których stoją mają idealne proporcje.

Włochy są tak bogate turystycznie, że na pewno nie wystarczy jedna podróż by je poznać. Nie chodzi tylko o zabytki, a tych jest bez liku. Chodzi jeszcze o kuchnię, wino, ludzi, poranną kawę, krajobrazy. Wszystko wydaje się takie jak trzeba. Fasady katedr mają nieskazitelne ornamenty, a place na których stoją mają idealne proporcje.

Galeria Uffizi jest wypełniona obrazami mistrzów, Palazzo Vecchio, dawna siedziba Medyceuszy przypominająca nieco fortecę to jeden ze znaków rozpoznawczych miasta. A to tylko perełki na początek. W Galleria dell Accademia stoi Dawid, najbardziej znana rzeźba Michała Anioła.

Jedno z najlepiej zachowanych średniowiecznych miast Włoch. Labirynt uliczek plącze się i wije, a wszystkie zdają się spotykać na lekko pochyłym Pizza del Campo

Urocze miejsce, zwłaszcza lekko po sezonie, gdy nie ma już takich tłumów.

„Zobaczyć Neapol i umrzeć”. Niegdyś słynne powiedzenie, teraz niestety, nie ma wiele wspólnego z rzeczywistością. Chyba, że chodzi o śmierć ze zmęczenia. Neapol jest hałaśliwy, brudny, wielki. Nie polecamy na wakacje.

Na południe od Neapolu rozciąga się jedno z najpiękniejszych wybrzeży Włoch. U stóp Wezuwiusza leżą Pompeje i Herkulanum, najlepiej zachowane miasta greckie, przysypane nagle popiołami wulkanu i w skamieniałej postaci zachowane do dziś, łącznie z odciskami przysypanych mieszkańców. Wybrzeże jest bardzo urozmaicone: skaliste zatoczki, skały wystające z morza, jaskinie leżące nad samą wodą lub tuż pod nią.

Bazylika i plac Św. Piotra w Watykanie wypełnione dziełami sztuki najwyższej klasy, wliczając Pietę Michała Anioła i tron papieski Berniniego. Rzym to też słynne place i fontanny.

Rzym to wreszcie setki uliczek, w których łatwo się zagubić i dać oczarować innej stronie miasta – żywotnej, rozedrganej, pełnej kuchennych zapachów, plotek, flirtów. Współczesny Rzym wcale nie jest mniej ciekawy niż ten historyczny i klasyczny.

Toskania to ciasne miasteczka, zbudowane z kamienia, gdzie życie toczy się w spowolnionym tempie. Poczynając od leniwego poranka, kiedy mieszańcy spotykają się w niewielkiej kafeterii na porannym espresso, poprzez trwającą niemal pół dnia sjestę (w czasie, której zamykane są wszystkie bary i sklepy) aż po wieczór, który niesie lekkie ożywienie i przeciąga się do późnej nocy.

Toskania to w końcu kraina wina. Liczne winnice ukryte wśród zielonych wzgórz są skarbnicą smaków zarówno dla początkującego smakosza jak i dla znawcy tego trunku.

Dziś to wielkie metropolie, zamieszkiwane przez miliony osób i odwiedzane przez rzesze turystów. Ale za jakiś czas może pozostać po nich jedynie wspomnienie. Oto miejsca, które niebawem znajdą się pod wodą.

Pałac Dożów to majstersztyk weneckiego gotyku. A przejażdżka gondolą po Grand Canal, pod mostem Rialto, wśród kolorowych fasad domów i pałaców jest po prostu obowiązkiem szanującego się turysty.

Mediolan słynie z mody. Via Monte Napoleone to ulica, na której każda kobieta straci głowę. Po obu stronach oszałamiające wystawy najsłynniejszych domów mody.

Mediolan to także miejsce ekspozycji bodaj najsłynniejszego dzieła Leonardo da Vinci, czyli „Ostatniej Wieczerzy” namalowanej na jednej ze ścian kościoła Santa Maria delle Grazie. Ale uwaga – nie jest łatwo zobaczyć malowidło, trzeba zarezerwować sobie termin.

Florencja to skarbiec sztuki. Już w XIX wieku była uważana za najpiękniejsze miasto Włoch. Licza pałaców przytłacza, wnętrza wypełnione dziełami sztuki olśniewają.