Bali - makabryczny zwyczaj w wiosce Trunyan

Kintamani jest jedną z najbardziej malowniczych i interesujących części Bali. Położony w północno-wschodniej części wyspy masywny wulkan stworzył dwa kaldery. W jednej z nich powstało jezioro Batur. Wokoło roztaczają się wspaniałe górskie widoki, można znaleźć liczne świątynie i lokalne wioski. Jedną z nich jest licząca 3 tys. mieszkańców Trunyan. Jej nazwa pochodzi od drzewa Taru Menyan, które rośnie tylko w tej okolicy. Jest to święte miejsce mieszkańców, w którym w nietypowy sposób chowają swoich zmarłych. Zobacz jak wygląda pogrzeb ludu Bali Aga.

wg/udm

Pogrzeb to jeden z podstawowych moralnych i religijnych obowiązków wobec zmarłego człowieka. Forma obrzędu pogrzebu zależy od wyznawanego światopoglądu oraz od kultury, w której żyjemy. W kulturze zachodu tradycyjną formą pochówku jest grzebanie zmarłego w ziemi, jednak _ Bali Aga _ - mieszkańcy tej indonezyjskiej wioski - słyną z nietypowego sposobu żegnania wybranych zmarłych. Zostawiają nieżyjące osoby pod świętym drzewem i czekają aż ulegną rozkładowi.

Na terenie wioski znajdują się dwa cmentarze. Pierwszy z nich - Sema Bantas - przeznaczony jest do chowania osób niepełnosprawnych, zamordowanych, tych, które popełniły samobójstwo lub zginęły w wypadku. Na drugim - Sema Muda - grzebane są dzieci lub nastolatkowie, którzy z racji młodego wieku nie zdążyli wziąć ślubu za życia. Istnieje też trzeci cmentarz - Sema Wayah - budzący największe kontrowersje. Można dostać się na niego tylko łodzią, ponieważ znajduje się na wysepce, kilkaset metrów od Trunyan. Cmentarz jest miejscem spoczynku dla osób, które były w związku oraz dokonały w życiu czegoś szczególnego. Różni się od pozostałych dwóch tym, że zmarłych nie chowa się w ziemi, a zostawia na powierzchni.

Ciała, które mają spocząć na cmentarzu oczyszcza się wodą deszczową. Składane są na ziemi w bambusowych namiotach tuż obok 1000-letniego świętego drzewa Taru Menyan (taru - drzewo, menyan - ładny zapach), zwanego również drzewem kadzidłowca. Dzięki wydzielanemu przez nie intensywnemu zapachowi, fetor rozkładających się zwłok jest tłumiony. Kiedy ciało ulegnie całkowitemu rozkładowi, czaszkę umieszcza się na kamiennym monumencie, zaś kości rozsypuje na terenie całego cmentarzyska.

Zgodnie z wierzeniami Bali Aga, Sema Wayah jest miejscem magicznym i z tego powodu tylko wybrani zmarli mogą na nim spoczywać. Przebywając na nim należy zachować bezwzględną ciszę i zachować powagę. Te zasady dotyczą jednak tylko mieszkańców, dlatego odwiedzający go turyści często fotografują się ze zwłokami oraz czaszkami. Osoby zamieszkujące wyspę, pomimo nieprzyjaznego nastawienia do odwiedzających, pozwalają na przyjazd ludzi z zewnątrz, jednak w zamian oczekują zapłaty.

Kobietom Bali Aga nie wolno uczestniczyć w ceremonii pogrzebowej na Sema Wayah. Żegnają swoich zmarłych mężów tylko w wiosce. Jeżeli przekroczyłyby próg cmentarza, wówczas - według wierzeń Balu Aga - mogłyby rozgniewać duchy i ściągnąć nieszczęście na swoją rodzinę, wyspę, a także doprowadzić do erupcji wulkanu lub wywołać groźne zjawiska pogodowe. Kobiety mieszkające w wiosce obarczane są winą za ulewy oraz huragany pojawiają się co kilka lat w północnej części Bali.

Turynianie żyją w izolacji od reszty społeczeństwa wyspy w związku z tym rodzi się tam dużo upośledzonych dzieci. Poziom edukacji jest bardzo niski, a miejscowi niechętnie rozmawiają z turystami. Dlatego najbezpieczniej jest odwiedzić to miejsce z przewodnikiem, którego można znaleźć w pobliskiej wiosce Kedisan.

wg/udm