Funcarving - ekstremalne wychylenia ciała

Obecnie nie istnieje już grupa nart fun, tak jak było to jeszcze kilka lat temu, kiedy zaobserwowaliśmy boom na carvingi. Producenci nart zaniechali wytwarzania nart fun, gdyż było to nieopłacalne. Okazało się, że mimo wszystko zwolenników tak ekstremalnych pozycji na nartach nie jest wcale tak wielu, a większość narciarzy podchodzi z dystansem do jazdy bez kijków. Czas pokazał, że niekoniecznie trzeba jeździć cały czas fun, żeby być "trendy", jednocześnie że jazda bez kijów to duża swoboda, wolność i zabawa. Oczywiście, jeśli mamy odpowiednie do tego narty.

W takim razie jakie narty, jeśli grupa fun nie istnieje, a chcemy bawić się w fun? Najlepsze pod tym względem są narty slalomowe. Ich promień skrętu, to ok. 11-13m, co sprawia, że są idealnymi kandydatami na narty do funu. Oczywiście inne grupy nart nie są pozbawione swoich szans, no może poza nartami gigantowymi. Obecne na rynku mocne taliowanie sprawia, że nawet narty dla średniozaawansowanych umożliwiały będą zbliżenie się do śniegu i posmakowanie radości funu. Pomocna jest jednak, a może okazać się nawet niezbędna płyta pod wiązaniem.

Wiemy już zatem, co potrzeba nam pod względem sprzętowym. Pozostaje kilka słów na temat techniki i ćwiczeń.

W jeździe fun jedną z najważniejszych rzeczy jest szerokie prowadzenie nart. Narty są równomiernie obciążone, a czasem bywa nawet tak, że ciężar naszego ciała w zdecydowanej większości przypada na nartę wewnętrzną (górną). Istotne jest mocne pochylenie ciała do przodu oraz mocne ugięcie nóg. To powoduje, że przy mocnym wychyleniu ciała do wewnątrz skrętu nasze biodro praktycznie dotyka śniegu.

Oto ćwiczenia wykonywane w jeździe równoległej, które pomogą nam skosztować funu:

- w celu mocniejszego włożenia biodra do środka skrętu, kładziemy zewnętrzną dłoń na biodrze pchając je do wewnątrz skrętu, drugą rękę wyciągamy przed siebie i wskazujemy nią kierunek jazdy - ćwiczenie to jest popularnie nazywane "krakowiakiem";

- w celu wyczucia różnicy obciążeń między nartą górną, a dolną układamy dłonie na kolanach starając się mocniej nacisnąć dłonią na górne kolano, co powoduje, że większa siła oddziałuje na zewnętrzną krawędź górnej narty;

- w celu równoległego prowadzenia narty górnej i dolnej zaciskamy obie dłonie w pięści i łączymy częściami przyśrodkowymi, wkładamy je między kolana i ćwiczymy jazdę równoległą z rękami umieszczonymi między kolanami w wyżej opisany sposób; ważne w tym ćwiczeniu jest, aby sylwetka była pochylona do przodu, a piszczele opierały się o języki butów;

- w celu bardzo szerokiego prowadzenia nart i równomiernego zakrawędziowania obu nart, uginamy jedną rękę w stawie łokciowym do kąta 90o, podobnie w stawie nadgarstkowym również do kąta 90o kierując dłoń w górę, następnie zgiętą rękę wkładamy pomiędzy kolana, drugą ręką pchamy zewnętrzną część dolnego kolana w kierunku do stoku, ćwiczenie to jest kontynuacją wyżej opisanych ćwiczeń;

- w celu "uruchomienia" górnej narty i postawienia jej mocno na zewnętrznej krawędzi, jadąc w skos stoku dolną ręką pchamy wewnętrzną część górnego kolana w kierunku dostokowym. drugą rękę wyciągamy natomiast jak najwyżej w kierunku dostokowym (staramy sie dosięgnąć śniegu), zmiana kierunku skrętu powinna być poprzedzona zmianą ułożenia rąk;

Fun wymaga sporej sprawności, odpowiedniego sprzętu i odwagi. Nierzadko się zdarza, że pierwsze próby kończą się bliskim kontaktem ze śniegiem, ale włącznie z utratą tego kontaktu poprzez narty. Nie bójmy się położyć na śniegu, upadki na biodro nie są z reguły niebezpieczne.

Życzymy wiele radości z funu, do zobaczenia na stoku!

_ Konrad Drzymała i Tomek Drozdowski www.gsteam.pl _