Jawa - Indonezja na wyciągnięcie ręki

ml
Zobacz też: Polak na Bali - to miejsce samo go odnalazło.

Na Jawie, wyspie o powierzchni mniejszej niż Polska, mieszka około 130 mln ludzi, czyli 60 proc. populacji Indonezji. By się przekonać, jak tu tłoczno, wystarczy spędzić nieco czasu w Dżakarcie, stolicy kraju. To wiecznie zakorkowana, gigantyczna, piętnastomilionowa metropolia. Statystyki mówią, że jest trzynastym największym miastem świata. To betonowe _ megalopolis _ bez kształtu i wyraźnego centrum. Jest chaotyczne i pełne kontrastów. Są tu nowoczesne drapacze chmur z centrami biznesowymi, luksusowe hotele i slumsy wypełnione żebrakami żyjącymi w rozpadających się chatkach. Władze Dżakarty starają się zapanować nad paraliżującym miasto ruchem ulicznym. W godzinach szczytu kierowca nie może być w aucie sam, musi mieć co najmniej dwóch pasażerów. Złamanie zasad grozi wysokim mandatem.

Zdecydowanie bardziej przyjaznym miastem dla turysty jest Yogyakarta, posadowiona w centralnej części Jawy. Słynie z produkcji najlepszej jakości batiku, lokalnego rękodzieła, który zna cały świat. Yogyakarta jest skupiskiem studentów i artystów. Organizowane są tu wystawy, koncerty i przedstawienia. Życie nocne kwitnie tu na okrągło. Wszędzie są puby, bary i restauracje, które dodatkowo podkreślają atmosferę miasta. Miejscowi i przyjezdni podróżują _ becakami _, czyli rowerowymi rikszami. Rikszarze stoją na każdym rogu i niezmordowanie oferują swoje usługi.

Wytchnienie od zgiełku oferuje prowincja. Poza miastami krajobraz Jawy urzeka. Małe wioski przeplatają się z zielonymi tarasami, na których rośnie ryż. Choć stworzone ręką człowieka, wyglądają jak cuda natury. Wzgórza zajmują plantacje herbaty, bananowce i palmy kokosowe. Tę urokliwą mozaikę dopełniają rozległe przestrzenie dżungli i wulkanicznych szczytów.

Wulkany są zdradzieckie, śmiertelnie groźne i fascynujące. Swe oblicze odkrywają właśnie w Indonezji. Kraj leży w tzw. Pierścieniu Ognia. Jest tu ponad 500 wulkanów z czego ponad 130 jest wciąż aktywnych. Również Jawa urzeka wulkaniczną scenerią. Jest tutaj 121 wulkanów, a aż 35 wciąż jest czynnych. Wiele z nich znajdziemy we wschodniej części wyspy, gdzie układają się w niesamowity księżycowy krajobraz, który nie ma sobie podobnych. Jedną z narodowych ikon turystycznych jest Bromo. To legendarne miejsce wśród podróżników z całego świata. Leży tuż obok Mount Semeru - najwyższej góry Jawy - co kilka minut wypuszczającej powoli w górę pióropusz dymu. Jego wysokość dochodzi do prawie 3700 metrów nad poziomem morza. Pozostańmy jednak przy Bromo. Każdy może wejść na szczyt tego czynnego wulkanu, by zajrzeć wprost do wnętrza Ziemi. Wrażenie jest wyjątkowe. Nad kraterem stale unoszą się kłęby pary, w powietrzu
czuć zapach siarki, wokół gęstnieje mgła, a wulkaniczny pył osadza się na całym ciele. Mieszkańcy wyspy przyzwyczaili się do zapachu i popiołów opadających z nieba. W powulkanicznych jeziorach łowią ryby, kąpią się w geotermicznych źródłach. Czasami sprawiają radość turystom, pokazując im, jak w bulgocącej wodzie, grzanej przez czynny wulkan, ugotować jajko.

Jawa kojarzy się przede wszystkim z rajskimi krajobrazami i słońcem, ale przecież i ona ma swoje zabytki. Te najcenniejsze znaleźć można w centralnej części wyspy. Na miejsce pierwsze wysuwa się Borobudur, najbardziej wyjątkowa ze wszystkich świątyń buddyjskich i największy zachowany zabytek buddyjski na świecie. Kto go nie widział, nie widział Jawy. Wznoszącą się tarasami na wysokość 35 metrów budowlę stworzono w IX wieku naszej ery. Przypomina schodkową piramidę i odzwierciedla buddyjską wizję świata. Jest miejscem rytualnych pielgrzymek wyznawców buddyzmu mahajana. By przejść całą trasę, trzeba pokonać odległość 6 km i zobaczyć, jak sceny z życia i nauk Buddy wyryte w kamieniu, ożywiają ściany.

Równie wiele emocji przynosi pobyt w Prambanan, dawniej jednym z największych hinduistycznych kompleksów w Indonezji. Masywne, strzeliste i misternie rzeźbione budowle wywołują wiele zachwytów u tych, którzy mają okazję zobaczyć je po raz pierwszy. Największa z kaplic, poświęcona Śiwie, osiąga 43 metry wysokości. Całość powstała w IX i X wieku. I mimo że kompleksu świątyń nie oszczędzał czas, Prambanan wciąż wydaje się bajkowy, jakby nierealny.