Najbardziej dzikie miejsce na świecie
UNESCO na swoich listach od ponad 40 lat umieszcza miejsca o szczególnych walorach kulturalnych i naturalnych. W listopadzie 1972 r. na Generalnej Konferencji UNESCO przyjęto konwencję, na podstawie której ochroną obejmowane są obiekty o szczególnym znaczeniu dla ludzkości. Do 2015 r. ratyfikowało ją 191 państw na świecie, a na ochrona objęto już 1031 miejsc. Żeby dostać się na prestiżową listę trzeba spełnić kilka z 10 kryteriów. Rekordziści osiągnęli siedem - jest ich tylko dwóch z ponad tysiąca. Pierwsze miejsce to Mount Tai w chińskiej prowincji Szantung, a drugie Tasmanian Wilderness na australijskiej wyspie - najbardziej dziewicze miejsce świata.
UNESCO od ponad 40 lat umieszcza na swoich listach miejsca o szczególnych walorach kulturalnych i naturalnych. W listopadzie 1972 r., na Generalnej Konferencji UNESCO, przyjęto konwencję, na podstawie której ochroną obejmowane są obiekty o szczególnym znaczeniu dla ludzkości. Do 2015 r. ratyfikowało ją 191 państw na świecie, a ochroną objęto już 1031 miejsc. Żeby dostać się na prestiżową listę trzeba spełnić kilka z 10 kryteriów. Rekordziści osiągnęli siedem - jest ich tylko dwóch z ponad tysiąca. Pierwsze miejsce to Mount Tai w chińskiej prowincji Szantung, a drugie Tasmanian Wilderness na australijskiej wyspie - najbardziej dziewicze miejsce świata.
Tasmański Rezerwat Przyrody jest określany jako ostatnie na Ziemi miejsce z prawdziwie dziką przyrodą. Zajmując 15,8 tys. km kw., co stanowi 20 proc. powierzchni całej wyspy, jest największym obszarem chronionym w całej Australii. W jego skład wchodzi 7 parków narodowych oraz obszar chroniony Central Plateau, rezerwat stanowy Devils Gullet i wysepka Mutton Bird Islet. Jako Tasmanian Wilderness World Heritage Area funkcjonuje od 1982 roku, kiedy to został wpisany na listę UNESCO. W 2014 roku miała miejsce precedensowa sprawa, kiedy to rząd premiera Abbota złożył wniosek o wykreślenie wspomnianego miejsca z chronionego spisu. Umożliwiłoby to wycinkę drzew na tym terenie. Komitet organizacji oddalił jednak prośbą, a premier Australii zgodził się z decyzją. Poznajcie bliżej tasmańskie skarby.
udm/ik
Dziewicza Tasmania - Southwest National Park
Największym parkiem Tasmanii, a zarazem najmniej odwiedzanym, jest Southwest National Park. Na 6183 km kw. powierzchni znajdziemy złoto-zielone przestrzenie, jeziora polodowcowe, krystalicznie czyste rzeki, lasy deszczowe, góry czy połacie mchów. Znajdują się w parku miejsca, które są oddalone od najbliższej drogi o ponad 50 km. Również pogoda nie jest tu zachęcająca - przez dziewięć miesięcy w roku obszar ten jest nękany przez cyklony i ulewne deszcze. Turyści pojawiają się w grudniu - najczęściej są to amatorzy trekkingu, którzy najchętniej przemierzają 84-kilometrową trasę South Coast Track. Można też wybrać się na spływy kajakowe, organizowane każdego roku przez jedyną uprawnioną do tego firmę o nazwie "Ryczące Czterdziestki".
Dziewicza Tasmania - Cradle Mountain-Lake St Clair National Park
Cradle Mountain-Lake St Clair National Park to natomiast najbardziej znany dziewiczy teren Tasmanii. Położony jest w regionie Central Highlands i zajmuje obszar 1614 km kw. Według różnych szacunków, od 40 do 55 proc. występującej w parku alpejskiej flory oraz 11 rodzajów ptaków, to gatunki endemiczne. Widoki na szlakach trekingowych zapierają dech w piersiach - najpopularniejszym z nich jest Overland Track. Sześciodniowa przeprawa w poprzek parku jest uznawana za australijski szlak marzeń. Podczas wyprawy można zobaczyć takie zwierzęta jak pademelon, kangur rdzawoszyi, diabeł tasmański, wombat czy niełaz.
Dziewicza Tasmania - Walls of Jerusalem National Park
W tym samym regionie umiejscowiony jest Walls of Jerusalem National Park, zajmujący 518 km kw. powierzchni. Swoją nazwę wziął od formacji skalnych, które przypominają swym wyglądem mury miejskie Jerozolimy. Inne miejsca w parku również zaczęto nazywać terminami pochodzącymi z Biblii - są to m.in. Wrota Heroda, Jezioro Salomei czy Skarby Salomona. Najważniejszą skałą jest góra Króla Dawida mierząca 1509 m n.p.m. W parku wytyczono liczne szlaki, z których można podziwiać piękno okolicy.
Dziewicza Tasmania - Mount Field National Park
W centralnej części wyspy znajduje się Mount Field National Park. Na zaledwie 163 km kw. powierzchni znajdziemy zarówno eukaliptusowe lasy deszczowe z pięknymi wodospadami, jak i polodowcowe jeziora czy alpejskie mchy. Te ostatnie porastają m.in. zbocza góry Mount Field, wznoszącej się na wysokość 1434 m n.p.m. Wśród zwierząt zamieszkujących tę okolicę możemy wymienić dziobaki, diabły tasmańskie, wombaty, a także reprezentantów rodziny kolczatkowatych. Wyróżnia się też wiele ciekawych, również endemicznych rodzajów grzybów. Na terenie parku zorganizowano infrastrukturę turystyczną i centrum dla odwiedzających. Można znaleźć tu prywatne kluby narciarskie z chatami oferującymi nocleg.
Dziewicza Tasmania - Franklin-Gordon Wild Rivers National Park
Franklin-Gordon Wild Rivers National Park jest drugim największym parkiem pośród tych wchodzących w skład Tasmańskiego Rezerwatu Przyrody z listy UNESCO. Zajmuje 4463 km kw. powierzchni, a jego nazwa pochodzi od dwóch rzek przepływających przez ten teren - Franklin i River. Przez park przebiega tylko jedna droga.
Dziewicza Tasmania - Hartz Mountains National Park
Na południu Tasmanii utworzono malutki, w porównaniu z wcześniej omawianymi, Hartz Mountains National Park. Ma on zaledwie 71,4 km kw. powierzchni. Jego nazwa nawiązuje do masywu w środkowych Niemczech. Znajdziemy tu m.in. pademelona tasmańskiego, kangura rdzawoszyjego, kitankę czy leśne kruki. Okolice te były niegdyś zamieszkane przez aborygeńskie plemię Mellukerdee. W XIX wieku przybyli tu Europejczycy szukający drzew sosny Huon. Szybko założyli miasteczko Geeveston, z którego wytyczyli szlaki w góry, dzięki czemu miejsce to stało się jedną z najwcześniej odkrytych i bardzo popularną atrakcją turystyczną Tasmanii.
udm/ik
