Otwock z kolejnymi zabytkami. To dwa świdermajery
Mazowiecki konserwator zabytków prof. Jakub Lewicki poinformował, że podjął decyzję o wpisie do rejestru zabytków województwa mazowieckiego kolejnych cennych przykładów drewnianego budownictwa letniskowego położonych w Otwocku. Chodzi o "Willę Szeliga" i pensjonat Nestorowiczówny.
Jeden z zabytkowych budynków w Otwocku 
Warto wspomnieć, że świdermajer to nazwa drewnianej architektury letniskowej powstającej na przełomie XIX i XX wieku na południowy wschód od Warszawy. Styl ma elementy tradycyjnego budownictwa mazowieckiego o lekkiej konstrukcji i bogato zdobionych pawilonów.
Budynki położone przy ul. Kościelnej 16 i 18 w Otwocku mają unikatowe w skali miasta walory artystyczne jako indywidualnie zaprojektowane dzieło architektury uzdrowiskowej.
Od 1898 r. do lat 20. XX w. w budynku nr 16 mieścił się jeden z najbardziej cenionych w mieście pensjonatów należący do Jadwigi Nestorowiczówny. Do dziś zachowały się dawne prospekty reklamowe zawierające fotografię obiektu. W 1906 roku nieruchomość stała się własnością p. Szeliskiej, od której pochodzi zwyczajowa nazwa posesji tzw. "Willa Szeliga".
Co ciekawe, od 5 sierpnia do 4 września 1915 roku w jednym z budynków na terenie posesji (obecnie nieistniejącym) mieszkał Józef Piłsudski, który nie otrzymał pozwolenia ówczesnej niemieckiej władzy na przebywanie w Warszawie. Wydarzenie to upamiętnia obelisk usytuowany na rogu ul. Kościuszki i Chopina, ufundowany po śmierci Piłsudskiego przez mieszkańców miasta Otwocka.
Otwock zyskał kolejne zabytki. To dwa świdermajery
Jak zaznaczył konserwator budynki przy ul. Kościelnej 16 i 18 mają unikatowe w skali miasta walory artystyczne jako indywidualnie zaprojektowane dzieło architektury uzdrowiskowej wzniesionej na przełomie XIX i XX w. Ma też wyjątkową w skali miasta wartość historyczną.
"Zachowane archiwalne projekty zabudowy posesji oraz przebudowy obu budynków świadczą o zmieniających się potrzebach mieszkańców. Z uwagi na fakt, iż wiele przykładów historycznej zabudowy drewnianej w Otwocku uległa zniszczeniu, a zachowane obiekty często nie posiadają dokumentacji archiwalnej, możliwość weryfikacji poszczególnych faz budowlanych z zachowaną materialną tkanką znacznie podnośni wartość naukową budynków przy ul. Kościelnej 16 i 18" - poinformował prof. Lewicki.
"Ponadto zachowały się archiwalne fotografie oraz reklamy pensjonatu i sklepu, a także anonse prasowe lekarzy przyjmujących w budynku, nadając mu tym samym rangę cennego dokumentu historii Otwocka jako miasta uzdrowiskowego i letniskowego. Istotnym źródłem wiedzy jest również wspomniany pamiętnik Perechodnika obrazujący dramatyczne losy ludności żydowskiej z terenu Otwocka w czasie II wojny światowej" - dodał.
Tatry na ferie zimowe. Jak przygotować się do wyjścia na szlak?
