Park na Książęcem w Warszawie

Utworzony dla Kazimierza Poniatowskiego w latach 1776-1779 według projektu Szymona Bogumiła Zuga jako rezydencjonalny ogród o charakterze sentymentalnym. Składał się z dwóch części: geometrycznej z główną aleją i tarasami na skarpie oraz dzikiej z promenadą i stawem z wyspą. Na terenie ogrodu wzniesiono m.in. Domek Imama, minaret i pawilon chiński. W skarpie powstały podziemne korytarze i groty, częściowo zachowane do dziś. Po wojnie urządzono w tym miejscu otwarty park publiczny, adaptując zachowane resztki starodrzewu i budowli ogrodowych. Do parku włączono dolny odcinek ul. Smolnej, przy stawie wzniesiono pawilon studni i ustawiono popiersie Elizy Orzeszkowej