Polska – jak nazywają nasz kraj w innych państwach?

Istnieje kilka teorii pochodzenia nazwy Polska, a najczęściej podawana mówi, że wywodzi się od ono od słowa "pole" – otwartej przestrzeni na danym terytorium lub pola uprawnego - oraz przyrostkowego formantu przymiotnikowego „-ska”. Druga z teorii za źródło upatruje nazwę słowiańskiego plemienia Polan, zamieszkującego w przeszłości tereny obecnej Wielkopolski. Warto wspomnieć, że nazwa Polski jako krainy pojawiała się w języku łacińskim zanim jeszcze formalnie funkcjonował nasz ojczysty język. W średniowiecznych źródłach zachowało się wiele wzmianek, zapisanych w zlatynizowanych formach, m.in.: Polania, Palania, Polenia, Bulania.

W większości krajów na świecie mówi się na nasz kraj podobnie – w Czechach i na Słowacji jest to Polsko, w Rosji Polsza, na Białorusi Polszcza. W Bośni, Słowenii, Chorwacji i Serbii spotkamy nazwę Polijska.
Z kolei w Niemczech, Skandynawii i krajach Beneluksu owe słowo wywodzi się od Polanen „czyli kraju Polan”, i dziś brzmi po prostu Polen.

Są państwa, w których Polskę określa się w sposób, który w pierwszym momencie nie sugeruje, że może chodzić o nasz kraj. Jednym z przykładów mogą być Węgrzy, którzy nazywają nasze państwo Lengyelország, albo Litwini – tu mówi się Lenkija. Słowa te pochodzą prawdopodobnie od plemienia Lędzian czy Lędziców, którzy zamieszkiwali tereny Polski przed wiekami.

W Turcji, Armenii czy krajach, w których używany jest język perski (np. Iran), mówi się Lehistan, Lehastan bądź Lahestan. I choć często tłumaczymy sobie, że nazywa się nas Lechistami ze względu na Lecha, którego jesteśmy według tradycji potomkami, w istocie jest to nieprawda. Lech był postacią z legend, wymyśloną właśnie dla wytłumaczenia nazwy Lechitów. Powyższe nazwy pochodzą od ruskiego słowa „Lach”, które jest skróconą nazwą „Lędzian”.

M.in. w Iraku czy Afganistanie Polska to Bulanda - pochodzi od słowa Bulania. Określenie to wzięło się z czasów, gdy język polski jeszcze nie funkcjonował i w taki właśnie sposób nazywano tereny dzisiejszej Polski. Podobnej genezy należy szukać w przypadku Chin (Bōlán) i Wietnamu (Ba Lan), choć sugeruje się, że określenia te wywodzą się też od „Polan”.

Trudno doszukać się jednego pochodzenia słowa Polska. Mowa o Walii, gdzie na nasz kraj mówi się Gwlad Pwyl. Gwlad oznacza wełnę - czyli kolejne rolnicze odniesienie, a samym pojedynczym słowem Pwyl także można określić Polskę.

- Francja: Pologne
- Łotwa: Polija
- Turcja: Polonya (lub Lehistan - wytłumaczenie poniżej)
- Korea Północna: Ppolsykka
- RPA: Pole
- Irlandia: Polainn
- Gruzja: Poloneṭi
- Korea Południowa: Phollandy
- Finlandia: Puola
- Somalia: Boolaand
- Estonia – Poola
- Islandia: Pólland
- Surinam: Polikondre
- Uganda: Bupoolo
- Tajlandia: Polaen
- Japonia: Pōrando
- Izrael: Polin (słowo to oznacza też „tutaj spocznij”)
m.in. Włochy, Hiszpania, Rumunia, Grecja: Polonia (Katalonia: Polònia, Brazylia: Polônia).