Powitania w różnych zakątkach świata

Podróżując po świecie, mamy okazję poznawać ludzi różnych kultur, ras czy wyznawców innych religii. Jako przybysze z innego kraju musimy pamiętać, że nie wszystkie zwyczaje w danym miejscu funkcjonują w taki sam sposób jak w Polsce. Zdolność wtopienia się w nowe środowisko pozwoli nam nie tylko sprawnie poruszać się i łatwiej poznawać nowe osoby, ale też uniknąć wpadek czy krępujących sytuacji. Oprócz znajomości podstawowych słów, jak "dzień dobry", "przepraszam" lub "proszę", warto wiedzieć, jak się witać. Sprawdź, jak nietypowe formy powitań spotkamy w różnych zakątkach świata!

wg

W naszej kulturze najpopularniejszym sposobem przywitania się jest podanie prawej ręki. Intensywność jej potrząsania może być różna. W Stanach Zjednoczonych częściej doświadczymy mocniejszego uścisku dłoni - odwrotnie niż w Anglii. Podróżując do krajów na Bliskim Wschodzie, spotkamy się z położeniem prawej ręki w okolicy serca - oznacza to otwartość i gościnność. Zgodnie z tradycją niektórzy kładą następnie dłoń na czole, a potem unoszą ją nad głowę. Najczęściej towarzyszą temu słowa _ salam alejkum, _ czyli pokój z tobą. *Turcja *jest krajem świeckim, ale pomimo to w wielu rejonach, zwłaszcza na południu, islam odgrywa ważną rolę. Dlatego trzeba przygotować się na to, iż mężczyźni będą się witać, trzymać się za ręce i rozmawiać tylko z innymi przedstawicielami tej samej płci. Jeśli zwrócimy się do Turka _ salam alejkum _ lub _ merhaba _, to od razu możemy liczyć na przychylność z jego strony. Nie powinniśmy się dziwić, że taka osoba, choć jej nie znamy, może objąć nas ręką, poklepać po
plecach i powiedzieć do nas "my friend".

Kolejnym typem powitania, z jakim możemy spotkać się w Indiach, Nepalu, Tajlandii czy na indonezyjskiej Bali, jest skinięcie głową z rękami złożonymi na wysokości klatki piersiowej, jak do modlitwy. Niemałe zaskoczenie może przytrafić się nam w Tybecie, gdzie nowo poznana osoba zazwyczaj pokazuje język. Nie należy jednak uważać tego za brak kultury, a typową dla tego rejonu formę zaznajamiania się z drugą osobą. Na Filipinach oznaką respektu jest przyłożenie ręki drugiej osoby do swojej głowy.

w Japonii powitanie ma niemal charakter ceremonialny. Polega na ukłonach, która nie oznaczają, że dana osoba czuję się wobec nas uniżona. W ten sposób okazuje nam po prostu szacunek.
Z nietypową formą przywitania zetkniemy się w Nowej Zelandii. Jest to pocieranie się nosami. To zwyczaj maoryjski. Z podobnym spotkamy się u Inuitów , rdzennych mieszkańców obszarów arktycznych i subarktycznych Grenlandii, Kanady, Alaski i Syberii. Tego typu forma przywitania się świadczy o dużej zażyłości.

W krajach latynoskich czy na południu Europy możemy spotkać się z większą żywiołowością niż w Polsce podczas powitania - obejmowania, poklepywania są na porządku dziennym. Zupełnie odwrotnie jest w krajach skandynawskich. Mieszkańcy są bardziej powściągliwi i istnieje cały szereg elementów, których należy wystrzegać się podczas powitania z nowo poznanym Szwedem lub Norwegiem. Po pierwsze - kontakt cielesny jest niewskazany. Doradza się nie przytulać podczas powitania, a tym bardziej całować w policzek (o ustach nie wspominając). Wystarczy umiarkowany uścisk dłoni. Jadąc do Francji, spotkamy się często z przesadnie serdecznym powitaniem. Nie jest ono jednak wszędzie takie samo - w Paryżu czy Bordeaux *na powitanie całuje się najczęściej dwa razy, w *Marsylii trzy, ale już w Nantes aż cztery.

Dla Polaków całowanie nie jest obcą formą powitania, choć zdecydowanie najczęściej praktykujemy je, gdy spotykamy się z rodziną lub bliskimi znajomymi. Znacznie rzadziej, gdy widzimy się z daną osobą po razy pierwszy. Tymczasem w wielu krajach latynoskich, wspomnianej wcześniej Francji, a także w Belgii czy we Włoszech, jest to rzecz normalna. Jednak warto pamiętać, że w Meksyku czy *Hiszpanii *obowiązuje kult "macho" i mężczyźni nie witają się w ten sposób ze sobą. Pełne otwartości przywitanie występuje między kobietami, bądź mężczyznami z kobietami. Ważne jest, by były to dwa pocałunki i aby zaczynać od lewej strony.

Całowanie przy powitaniu jest również bardzo popularne w krajach arabskich, aczkolwiek dotyczy ono mężczyzn - im znajomość jest bliższa, tym bardziej jest on wylewny i świadczy to o tym, że obdarzamy drugą osobę szacunkiem i zaufaniem. W wielu krajach taka zażyłość byłaby utożsamiana z homoseksualizmem. W Polsce, Rosji czy na Ukrainie można wciąż dosyć często spotkać się z tym, że panowie podczas powitania z kobietami całują je w rękę. Niech jednak panowie wystrzegają się muskania ustami dłoni kobiet w krajach arabskich czy Azji. Może się zdarzyć, że potraktowana w ten sposób dama będzie co najmniej zażenowana naszą próbą spoufalania się.

Warto zwrócić uwagę na problem w różnicy w powitaniach w stosunku do kobiet i mężczyzn w wielu miejscach na świecie. W niektórych kulturach, zwłaszcza arabskich, bądź tam, gdzie dominuje islam, zachowuje się większy dystans wobec kobiet. Zazwyczaj powitanie ogranicza się tam do skinienia głowy. W krajach, gdzie dominują ortodoksyjni muzułmanie, kobieta w ogóle nie bierze udziału w powitaniu. Ponadto byłoby niestosownym przytulać ją czy obejmować publicznie.

wg