Słowacja. Kuchnia. Poznaj charakterystyczne potrawy

Takie potrzeby zaspokaja vyprážaný syr. Żółty twardy lub miękki ser, panierowany i smażony na oleju. Podaje się go najczęściej z frytkami i ogórkami lub kapustą. Warto wczytywać się w kartę, gdyż np. na Zamagurzu i Spiszu spotkamy ser zwany zamagórskim lub bacowskim. Nie jest to twaróg, ale słabo przetworzony ser podpuszczkowy, znany u nas pod nazwą bundzu.

Aby dogodzić wszystkim gustom, Słowacy od jakiegoś czasu proponują ser żółty nadziewany szynką i w całości smażony. Ta niespodzianka nie cieszy wygłodniałych wegeterian, którzy albo zmuszeni są dłubać w serze, albo zamówić inne danie. Turyści nie będący miłośnikami frytek mogą zamówić do sera tego typu opiekane ziemniaki. Są to kawałki drobnych ziemniaczków mocno przypieczone z cebulką. Pycha! W okolicach Bratysławy i na południu warto skosztować dania zwanego nakladany encián – to camembert z cebulką, przyrządzany… w oleju, trochę na sposób naszych śledzi. Bardzo smakowity…

W ciemno można zamawiać kapuśniak (kapustova polievka) – potrawę na każdą kieszeń, podawaną najczęściej z chlebem, co w niektórych sytuacjach okazuje się bardzo ważne.

Trzeba również spróbować bryndzowych haluszek (bryndzové halušky) – drobnych (1–1,5 cm długości) kluseczek z dodatkiem bryndzy i cebulki lub/i skwarków, czyli słoninki. Wiosną, na przełomie kwietnia i maja, pojawia się doskonała tzw. majowa bryndza – delikatna, pierwsza bryndza w nowym roku pasterskim. Halušky można spotkać w wielu smakach i odmianach regionalnych (w górnej części dorzecza Hronu, czyli po południowej stronie Niżnych Tatr, podaje się horehrońskie haluszki, znacznie różniące się od tych na Spiszu czy we wschodniej Słowacji). W okolicach Bratysławy czy Nitry haluszki nie są już daniem regionalnym, ale importem z górskich regionów Słowacji. Odmiana haluszek z nieco bardziej podłużnymi kluseczkami serwowanymi najczęściej z kapustą nosi nazwę strapaczki (strapačka).

Wędzone sery mają wiele smaków, kształtów, a do najbardziej charakterystycznych należą korbacziki, czyli kilkunastocentymetrowe nitki sera skręcone w warkocz. Punkty sprzedaży serów pasterskich – salaše i koliby – są dość popularne, zwłaszcza w regionach spiskim i liptowskim (na ogół przy głównych szlakach komunikacyjnych).

Zawsze można w nich znaleźć coś dobrego oraz pogawędzić ze sprzedającymi o ciekawych zwyczajach pasterskich i serowarskich.

W regionie Małych Karpat koniecznie trzeba spróbować lokalnego specjału, czyli pieczonej gęsi. Bodaj najlepszą pieczeń zjemy w wiosce ¬Slovenský Grob, gdzie jej przyrządzanie oparte jest na wielowiekowej tradycji, a tajniki kulinarne przekazywane z pokolenia na pokolenie. Choć dzisiaj przygotowuje się ten specjał przez cały rok, to tradycyjnym sezonem na gęsinę jest drugie półrocze – od końca sierpnia do Świąt Bożego Narodzenia.