Ukształtowanie terenu

W krajobrazie Przybajkala dominują łańcuchy górskie. Wzdłuż zachodniego brzegu ciągną się pasma: Góry Nadmorskie (Primorskij Chriebiet) na południu oraz Góry Bajkalskie (Bajkalskij Chriebiet) na północy. Nad północno-wschodnimi brzegami jeziora wznoszą się szczyty Gór Barguzińskich (Barguzinskij Chriebiet).

Od południowego wschodu przylegają niewysokie Góry Gołondińskie (Gołondinskij Chriebiet) oraz Ułan-Burgasy. Na południu zamykają Bajkał góry Chamar Daban.W większości są to pasma o rzeźbie wysokogórskiej. Najwyższe szczyty, przekraczające 3000 m n.p.m., znajdują się na zachód od południowego krańca Bajkału. Są to należące do łańcucha Sajanu Wschodniego: Tunkińskie i Kitojskie Golce oraz Sajan Wielki z najwyższym szczytem – Munku Sardyk – o wysokości 3491 m n.p.m. Średnie wysokości pasm przylegających bezpośrednio do Bajkału wynoszą od 1700 do 2500 m n.p.m. Jedyne stosunkowo równinne miejsca to dna rozległych kotlin i dolin. Na zachód od południowego krańca Bajkału, między górami Chamar Daban a Tunkińskimi Golcami, rozciąga się Dolina Tunkińska, przez którą płynie Irkut. W przeciwległym, północno-wschodnim regionie leży Kotlina Górnoangarska. Góry Barguzińskie i Ikackie oddziela od siebie Kotlina Barguzińska z rzeką Barguzin. Na południu znajduje się dolina Selengi, a po drugiej stronie jeziora – dolina
Angary.

_ Źródło: Bezdroża _