Al Capone i jego królestwo. Człowiek, który kontrolował całe Chicago

Osobą, która połączyła kryminalną scenę miasta na przełomie XIX i XX w. był Giacomo Colosimo (1877–1920), znany jako (Big) Jim. Wszyscy jego następcy nazywani byli bossami mafii.

Colosimo wraz ze swoją żoną stworzyli w Chicago sieć domów publicznych, mieli pod kontrolą również gry hazardowe. Kiedy inna grupa mafiosów zaczęła go szantażować, żona Colosimo sprowadziła do Chicago swojego siostrzeńca Johna Torria (1882–1957).

Jeden brat kryminalista, drugi agent federalny

To właśnie Torrio dał Chicago słynnego Ala Capone. Jego pełne imię brzmi Alphonse Gabriel Capone i urodził się 17 stycznia 1899 r. w nowojorskim Brooklynie w rodzinie włoskich imigrantów. Jego ojciec był fryzjerem, a matka szwaczką. Al miał sześciu braci i dwie siostry.

Poza Ralphem i Frankiem, którzy włączyli się w działalność przestępczą, wszyscy zmienili swoje nazwiska, aby nikt ich nie łączył ze znanym mafiosem. Jego najstarszy brat – Vincenzo – przeszedł wręcz na drugą stronę barykady i stał się agentem federalnym.

Dla przestępcy najlepszą szkołą jest ulica

Al Capone skończył jedynie kilka klas. W wieku 14 lat został wyrzucony ze szkoły po tym, jak napadł na swoją nauczycielkę, która przed tym uderzyła go kilka razy w twarz. Jego kolejną nauczycielką była już tylko ulica.

Z biegiem czasu stał się członkiem różnych brooklyńskich gangów, kradł papierosy i alkohol. Jego wzorem stał się Johny Torrio, dla którego Al pracował. Kiedy Później Torrio przeniósł się do Chicago, młodego przestępcę zatrudnił inny gangster – Frankie Yale.

Scarface, czyli człowiek z blizną

Pracował w jego klubie jako barman i ochroniarz i to właśnie tam zdobył swoje blizny na lewym policzku, dzięki którym otrzymał przezwisko Scarface. Rany otrzymał od pewnego Francka Gallucia, który bronił nożem honoru swojej siostry, w kierunku której Al miał wypowiadać nieprzyjemne komentarze. Winny musiał przeprosić damę.

Od Gullucia, którego później zatrudnił, otrzymał odszkodowanie za swoje rany. W 1918 r. Alowi urodził się syn Albert (na którego mówiono później Sonny) i którego matkę boss mafii wziął za żonę.

Prohibicja umożliwiła rozwój mafii

W końcu 1919 r. Brooklyn stał się dla Ala niepewnym terenem, wdał się bowiem w konflikt z innym tamtejszym gangiem. W tym czasie popełnił już przynajmniej dwa morderstwa. Zdecydował się oczyścić pole i przeniósł się za Torriem do Chicago, gdzie działalność mafii była już znacznie rozpowszechniona.

Organizacja prowadzona przez stryja Torria – Colosima, miała już 800 członków. Sprzyjała im również prohibicja (zakaz alkoholu), ogłoszona 16 stycznia 1920 r. Jej celem było zmniejszenie alkoholizmu, polepszenie zdrowia obywateli amerykańskich i ich morale (nie tylko w pracy). W rzeczywistości osiągnięto wręcz przeciwne skutki. W dodatku dzięki przemytowi alkoholu zwiększyła się siła mafii.

W końcu bossem mafii

W maju 1920 r. Torrio z pomocą Ala Capone zabił swojego stryja i stał się szefem mafii. Al stał się jego prawą ręką, miał więc pod kontrolą handel alkoholem i zorganizowaną prostytucję w całym Chicago. Kiedy trzy lata później Torrio zdecydował się na odpoczynek w celu naprawienia zdrowia po udziale w walce gangów, przekazał kierowanie swoją organizacją Alowi Capone. Ten okazał się zimnokrwistym i brutalnym zabójcą. Umiał walczyć nożem, dobrze strzelał i nie unikał walki na pięści. Miał wpływy i kontakty, przekupywał urzędników, sędziów, polityków i policję.

Prawo jako pułapka na mafię

Al Capone trudnił się, poza alkoholem i prostytucją, jeszcze hazardem i wyścigami, jednak unikał narkotyków. W 1927 r. zaczął w Chicago obowiązywać przepis, według którego trzeba było płacić podatek również od nielegalnych dochodów. W rezultacie mafia mogła być ścigana za oszustwa podatkowe, kiedy nie zadeklarowała swoich dochodów, lub za nielegalne działania, gdy zadeklarowano podejrzane dochody. Nowe prawo było skierowane w Ala Capone, któremu policja nie była w stanie udowodnić żadnego z ciężkich przestępstw, włączając w to morderstwa.

Krwawe walentynki

Alem Capone interesowali się nie tylko stróże prawa, ale również konkurencyjne gangi. Jednak wszystkie próby ataku na niego kończyły się porażką. Z zemsty Al zorganizował zabicie członków tych grup przestępczych, dokładnie 14 lutego 1929 r. Akcja przeszła do historii jako Masakra w Dniu Świętego Walentego. Ludzie Ala, przebrani za policjantów, udawali interwencję policyjną, przy której postrzelili największego rywala Capone – Bugsa Morgana. Uniknął on śmierci dzięki ucieczce, kiedy przed garażem, w którym miało dojść do sprzedaży whisky, zobaczył „policyjny” samochód.

W końcu legalny biznes?

Pod końcu lat 20. Al Capone należał do najbogatszych mężczyzn Ameryki. Pragnął już jedynie legalizacji swojej „działalności”, uzyskania poważnej pozycji w społeczeństwie i skończenia z szantażem. Prawie mu się to udało.

W lecie 1929 r. jego mały syn, nazywany Sonny, wypił zepsute mleko i miał przez to zatruty żołądek. Bossa mafii tak to zdenerwowało, że zaczął zastanawiać się, jak zapewnić dobre mleko dla dzieci. W Chicago można było pić jedynie te regionalnie, pochodzące ze stanu Illinois, jednak transport trwał kilka dni, a pasteryzacja nie była w tym czasie jeszcze tak popularna.

Dobry mleczarz Al Capone

Także to, czy rodzina dostała świeże, czy zepsute mleko było zupełnym przypadkiem. Al razem ze swoim bratem Ralphem odkryli, że w stanie Wisconsin mleko jest o połowę tańsze i jest tam bliżej z Chicago. Zapewnili sobie więc udziały, być może w nie do końca dyplomatyczny sposób, w jednej z farm mlecznych w Chicago i rozpoczęli wojnę mleczną - sprowadzili tanie mleko z Wisconsin, które w mleczarni zamieniło się w mleko z Illinois. W celu wyeliminowania konkurencji stosowali nadal mafijne praktyki, wygrali jednak głównie dzięki jakości produktu. Wymusili także, żeby na opakowaniu mleka znajdowała się data jego produkcji. Trzy miesiące później Al został aresztowany za oszustwo podatkowe.

Największy wróg Chicago

W kwietniu 1930 r. w mieście opublikowano listę publicznych wrogów Chicago, a imię Ala znajdowało się na pierwszym miejscu. Od maja 1929 do marca 1930 r. został po raz pierwszy uwięziony za nielegalne posiadanie broni. Był jednak uprzywilejowanym więźniem w specjalnie przystosowanej celi, z której mógł nadal zarządzać swoim biznesem. Chociaż sam Al Capone oficjalnie nic nie posiadał, to policji przy pomocy szpiega udało się zebrać dowody, że słynna postać unikała płacenia podatków, a tym samym naruszyła prawo z 1927 r.

Został oskarżony o oszustwa podatkowe o wartości 200 tys. dolarów (dzisiejsza wartość to 3 mln dolarów, czyli około 11,5 mln zł). Biorąc pod uwagę majątek Ala, to nie była to duża kwota, ale udało się udowodnić przestępstwo.

Pobyt w Alcatraz

Al Capone chciał się przyznać, aby dostać niższą karę, jednak sędzia był przeciwny jakiejkolwiek ugodzie. Dlatego mafioso zdecydował się utrzymywać, że jest niewinny. Próbował przekupić przysięgłych, ale sędzia wymienił ławę w ostatniej chwili.

Słynny Al Capone został w ten sposób uznany za winnego i skazany na 11 lat więzienia. Musiał także zapłacić grzywnę w wysokości 50 tys. dolarów, koszty sądowe w wysokości 8 000 dolarów oraz dług podatkowy z odsetkami w wysokości 215 000 dolarów. Najpierw został wysłany do więzienia w Atlancie w stanie Georgia, gdzie ponownie miał uprzywilejowaną pozycję. Jednak w sierpniu został przeniesiony do więzienia na wyspie Alcatraz u wybrzeży Kalifornii. Tam stał się więźniem numer AZ-85 i znalazł się w całkowitej izolacji od świata zewnętrznego. W ten sposób stracił jakikolwiek wpływ na swoją organizację mafijną.

Smutny koniec słynnego mafiosa

Stan psychiczny i fizyczny Ala Capone w więzieniu gwałtownie się pogorszył. Rozwinął się u niego syfilis, którym zaraził się w młodości i teraz powrócił ze zdwojoną siłą. U byłego Rozwinęła się u niego także demencja. Dlatego w listopadzie 1939 r. został wcześniej zwolniony z więzienia jako niestanowiący już zagrożenia dla społeczeństwa.

Najpierw był leczony w Baltimore, a następnie przeniósł się do swojej siedziby na Florydzie, z której nigdy nie wrócił do Chicago. 21 stycznia 1947 r. doznał udaru mózgu, trzy dni później ciężkiego zapalenia płuc, a 25 stycznia 1947 r. zmarł z powodu zatrzymania akcji serca. Nadal jednak jest symbolem mafii lat dwudziestych.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl