Celje
To ciekawie położone stare miasto – osłaniające wejście do ciasnej, przełomowej Doliny Savinii – powstało już przed wieloma wiekami. Choć śladów rzymskiej przeszłości nie pozostało wiele, to jednak nowsze zabytki sprawiają, że Celje jest jednym z atrakcyjniejszych miast w Słowenii.
To ciekawie położone stare miasto – osłaniające wejście do ciasnej, przełomowej Doliny Savinii – powstało już przed wieloma wiekami. Choć śladów rzymskiej (a nawet wcześniejszej) przeszłości nie pozostało wiele, to jednak nowsze zabytki sprawiają, że Celje jest jednym z atrakcyjniejszych miast w Słowenii.
Piękny pałac hrabiowski ze sławnym malowanym stropem, ogromny zamek na wysokim wzgórzu ponad miastem, kilka dawnych kościołów, zachęcają, by zwiedzić to duże – jak na słoweńskie warunki – miasto. Dla wielu miłośników historii dodatkową zachętą może być to, że właśnie stąd pochodziła druga żona króla polskiego, Władysława Jagiełły – Anna zwana Cylejską .
Historia miasta
Celje jest trzecim co do wielkości słoweńskim miastem. Ślady osadnictwa na tym terenie pochodzą z okresu późnej epoki żelaza. Osadnictwo rozwinęło się na brzegach rzeki Savinii, a pierwsze potwierdzone wykopaliskami ślady wskazują, że zamieszkiwane były tarasy poniżej wzgórza Miklavški Hrib. Późniejszą osadę celtycką Rzymianie nazwali Celeia. Z czasem (od 15 r. n.e.) rozwinęła się w rzymskie centrum ekonomiczne i wojskowe Claudia Celeia, pełniące ważną rolę obronną północno-wschodnich granic imperium rzymskiego i będącą centrum prowincji rzymskiej Norikum. Niektórzy starożytni autorzy nazywali Celje drugą Troją, a o świetności miasta miały świadczyć mozaiki, duże świątynie i łaźnie. Miasto zostało zniszczone podczas najazdu Hunów w 452 r., a pierwsi Słowianie osiedlili się w tej okolicy w VI w. Od IV stulecia do przełomu VII i VIII w. działała na tym terenie diecezja cylejska. W średniowieczu było to ważne centrum kulturalne, ośrodek handlu i rzemiosł.
Znaczną rolę miasto odgrywało ponownie w XIV i XV w. (1322–1456), gdy stało się stolicą posiadłości hrabiów (później zyskali nawet tytuł książęcy) cylejskich, spokrewnionych z polskimi Piastami i Jagiellonami. Hrabiowie cylejscy zjednoczyli dużą część ziem słoweńskich, a symbol ich rodu, trzy złote gwiazdy, znajdują się w godle i fladze niepodległej Słowenii. Od nich w 1451 r. miasto uzyskało prawa miejskie. Kiedy w 1456 r. książę Ulryk II został zamordowany w Belgradzie – władzę w Celje przejęli Habsburgowie. W późniejszych latach Celje poważnie ucierpiało wskutek powodzi i najazdów Turków, z czasem jednak stało się jednym z ważniejszych miast dolnej Styrii. W 1846 r. dotarła tu kolej, a wraz z nią nastała era uprzemysławiania się i szybkiej rozbudowy miasta.
Kiedy skończyła się władza Habsburgów, Celje było już jednym z najważniejszych ośrodków tej części Styrii – zwanej odtąd po słoweńsku Štajerską. Dziś jest trzecim co do wielkości miastem Słowenii, a jego symbolem znów jest wielki zamek hrabiów cylejskich – odbudowany w latach 90. XX w.
_ Źródło: Bezdroża _
