20-02-2007 14:34

Dubrownik i południe Chorwacji

to jedna z najpiękniejszych wysp południowej Dalmacji. Korčula to 182 km wybrzeża, 195 zatok, które tworzą wspaniale wyprofilowaną linię brzegową, 48 wysepek zatopionych w przybrzeżnych wodach oraz cudowne krajobrazy.

Tydzień w rejonie Dubrownika
Dzień 1.: przyjazd do Dubrownika - zwiedzanie starówki.
Dzień 2.: wycieczka do Cavtatu albo na Wyspy Elafickie.
Dzień 3.: zwiedzanie Parku Narodowego Mljet.
Dzień 4.: wyjazd na wyspę Korčula.
Dzień 5.: zwiedzanie wyspy Korčula.
Dzień 6.: powrót na stały ląd, degustacja ostryg w Stonie.
Dzień 7.: wyjazd.

Wyspa Korcula Korcula (miasto) Lumbarda Vela Luka Raćićće Półwysep Peljeśac * * Orebić Dingać Ston i Mali Ston Mljet Dubrownik * * Zaton Župa Dubrovacka Cavtat Wyspy Elafickie Koloćep Lopud *Šipan *

WYSPA KORČULA
W połowie drogi między Splitem a Dubrownikiem, równolegle do półwyspu Pelješac ciągnie się wyspa Korčula, mająca 47 km długości. Jest to jedna z najpiękniejszych wysp południowej Dalmacji. Jej całkowita powierzchnia wynosi 276 km2. Wyspa ma blisko 18 000 mieszkańców. Korčula to 182 km wybrzeża, 195 zatok, które tworzą wspaniale wyprofilowaną linię brzegową, 48 wysepek zatopionych w przybrzeżnych wodach oraz cudowne krajobrazy, szczególnie godne uwagi, jeśli żeglujemy wokół wyspy. Panują tu umiarkowane temperatury - rzadko spadają poniżej 10°C w styczniu i nie przekraczają 26°C w lipcu. Wyspa jest uważana za prawdziwy raj. Pokrywa ją bujna roślinność, rosną tu setki gatunków ziół aromatycznych i piękne iglaste lasy (które niestety poważnie ucierpiały podczas wielkiego pożaru w 2002 r.). Z tego względu nadano jej swego czasu nazwę Korkyra Melaina (Korčula Czarna).
Mała niedogodność: Korčula przyciąga latem naprawdę wielu turystów. Stopniowo staje się turystyczną mekką, co niestety wpłynęło na wzrost cen. Dlatego nie wahajmy się zejść z utartych szlaków, zwłaszcza poszukując noclegów.

KORČULA (miasto)
Jest to jedno z najlepiej zachowanych miast średniowiecznych basenu Morza Śródziemnego i główna atrakcja turystyczna wyspy. Zostało zbudowane na cyplu wcinającym się w cieśninę Pelješac (Pelješki kanal). Zyskało strategiczne znaczenie, ponieważ pozwalało kontrolować ruch statków na Adriatyku. Układ ulic pochodzi jeszcze z XIII w. i przypomina rybi szkielet. Główny trakt prowadzi z północy na południe. Latem łagodny jugo wietrzy proste ulice odchodzące w kierunku zachodnim. Z kolei kręte uliczki wschodniej części starego miasta chronią korčulan przed powiewami bury, porywistego wiatru zimowego. Starówka, otoczona potężnymi murami obronnymi, jest wyłączona z ruchu kołowego i naprawdę pełna uroku. Wyjątkowo dobrze zachowana, zaliczana jest do cudów Chorwacji.

Aż do XVII w. ludność miasta mieszkała w obrębie murów, na wyznaczonym przez nie obszarze. Dopiero w XVIII w. zaczęto rozbudowywać południowe przedmieścia. Teraz to właśnie na zewnątrz, poza murami starego miasta, mieszka większość populacji. Znajduje się tam również większość sklepów.

Zwiedzanie

Wyspa Korcula Lumbarda Vela Luka Raćićće Półwysep Peljeśac * * Orebić Dingać Ston i Mali Ston Mljet Dubrownik * * Zaton Župa Dubrovacka Cavtat Wyspy Elafickie Koloćep Lopud *Šipan *

MURY I BASZTY OBRONNE.
W XIV w. miasto otoczono obwarowaniami zarówno od strony morza, jak i lądu. Przetrwały one aż do XIX w. Później uznano, że nie są niezbędne do obrony miasta, ulegały więc powolnemu niszczeniu. Pozostałościami musiały się zająć władze administracyjne, które ogłosiły przetarg na rozbiórkę i usunięcie części ruin. Do czasów dzisiejszych zachowały się jednak spore fragmenty murów wraz z basztami.

- Revelin z bramą miejską (Kopnena vrata). Czworoboczna baszta Revelin wybudowana w latach 1493-1496, główne wejście do miasta od strony lądu. Basztę zdobią: godło Wenecji (lew św. Marka), herby dwóch gubernatorów miasta (Barbaro i Loredano) oraz herb doży weneckiego (Mocenigo). W 1925 r., w tysięczną rocznicę koronacji króla Tomistawa, umieszczono tu tablicę pamiątkową. Do baszty wiodą kamienne schody zbudowane wiele lat później, bo w 1863 r., które zastąpiły wcześniejszy most biegnący nad fosą. Wewnątrz mieści się muzeum moreški.
- Mała baszta gubernatora (Mala kneževa kula). Ta z kolei jest kolista. Zdobi ją wyrzeźbiony herb gubernatora Lombardo. Została zbudowana w 1483 r.
- Wielka baszta gubernatora (Velika kneževa kula). O podobnej konstrukcji, co baszta przedstawiona wyżej. Góruje nad portem i pobliskim pałacem gubernatora. W średniowieczu jej zadaniem była obrona tych obiektów.
- Brama miejska od strony zachodniej (Morska vrata). Nad bramą widnieje herb naczelnika Leoni oraz napis z 1592 r. głoszący, że miasto Korčula zostało założone po upadku Troi przez bohatera greckiego Antenora.
- Bokar. Półkolista baszta, którą zdobi herb gubernatora Barbarigo (1485-1488).
- Zakrjan. Widnieją na niej nie tylko herby gubernatorów, ale również herb Wenecji.
- Baszta Wszystkich Świętych (Kula Svih Svetih). Zbudowana w 1493 r. Obok niej stała starsza czworoboczna wieża, która została niestety zniszczona w XIX w. Na szczycie baszty umieszczono trzy działa armatnie z XVIII w.
- Arsenał został dobudowany pod koniec XVI w. po zewnętrznej stronie murów. Nad wejściem widnieje herb Wenecji. Budynek popadł w ruinę, został odrestaurowany w XX w.
- Mali Revelin. Tylna część tej baszty opiera się o południową stronę murów obronnych i jest uważana za najstarszy zachowany element fortyfikacji. Obecnie stanowi fragment budynku mieszkalnego.
- Fort Wellingtona, zwany Fortecą. Zbudowany w 1813 r. przez Anglików na dominują cym nad miastem wzgórzu. Wznosząc go, rozebrano znajdujący się w tym miejscu kościół św. Błażeja. Można stąd podziwiać wspaniały widok na cieśninę Pelješac.

Muzea i zabytki Wyspa Korcula Korcula (miasto) Lumbarda Vela Luka Raćićće Półwysep Peljeśac * * Orebić Dingać Ston i Mali Ston Mljet Dubrownik * * Zaton Župa Dubrovacka Cavtat Wyspy Elafickie Koloćep Lopud *Šipan *

Muzea i zabytki

KATEDRA ŚW. MARKA (katedrala sv. Marka).
To największy i niewątpliwie najpiękniejszy zabytek Korčuli. Dominuje nad starym miastem, dumnie świadcząc o jego przeszłości. O powstaniu świątyni zadecydowały dwa czynniki: założenie biskupstwa w 1300 r. i rozkwit gospodarczy wyspy, którego podstawą było kamieniarstwo.

Zbudowano ją w XV-XVI w. z wapienia korčulańskiego, na miejscu starszego kościoła z XIII w. i kilku innych budynków (m.in. dzwonnicy miejskiej). Pracowali przy niej artyści z Korčuli i Włoch, wśród nich mistrz kamieniarski Marko Andrijić, który ukończył fasadę, wieżę katedralną wraz z kopułą i zadbał o wystrój wnętrza. W XVI w. dobudowano kaplicę św. Rocha (kapela sv. Roka). Trzynawowy gmach, utrzymany w stylu gotyckim i renesansowym, wzniesiono na planie bazyliki romańskiej. Nawy boczne mają różne szerokości, a ściany nie są względem siebie równolegle. Sklepienie kształtem przypomina kadłub statku. Wspaniały portal wyrzeźbił mistrz Bonino z Mediolanu.

Wejścia strzegą kamienne lwy trzymające w pazurach jagnię; poniżej kryją się skuleni Adam i Ewa. Powyżej pierwszego piętra znajduje się tarcza zegara, a tuż pod nią mała, ruchoma kula z metalu, pomalowana na czarno i złoto, która wskazuje fazy księżyca. Ołtarz zdobi obraz z 1550 r. przedstawiający świętych: Marka, Hieronima i Barttomieja, namalowany przez Tintoretta. Obraz pochodzi z wczesnego okresu jego twórczości, zamówiony został przez władze wyspy. Warte uwagi są efekty światła i kolorów charakterystyczne dla dzieł Tintoretta oraz znakomicie namalowane twarze. W nawie bocznej znajduje się kolejny cenny obraz - Zwiastowanie, również przypisywany temu artyście.

SKARBIEC OPACTWA ŚW. MARKA (Opatska riznica sv. Marka).
Mieści się w dawnym pałacu biskupim, przy placu katedralnym. Początkowo był to skromny budynek, stopniowo jednak wchłaniał sąsiadujące z nim domy. Ostatecznie został gruntownie przebudowany. Najważniejsze prace wykonano w XVII w., gdy biskupem był Franjo Manola. Wtedy właśnie powstał duży balkon, na którym widnieje herb i łaciński napis: FRANJO MANOLA SPALATEN. POSUIT. ANN. DNI. MDCLIV (Franjo Manola ze Splitu został biskupem diecezji św. Marka w roku pańskim 1654). W 1828 r. zlikwidowano diecezję korčulańską. Budynek powoli niszczał, został jednak zrekonstruowany w stylu neobarokowym. Niektóre elementy dawnego pałacu: fragmenty portalu, okna i balkon z napisem - zostały ponownie wykorzystane. W 1954 r. uruchomiono tu muzeum eksponujące drogocenne przedmioty ze skarbca kościelnego, jak również bogatą kolekcję obrazów z okresu renesansu (w tym szkic Leonardo da Vinci i rysunki Rafaela), dawnych rękopisów i strojów liturgicznych.

KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA (crkva sv. Petra).
Na północ od katedry znajduje się niewielki kościół, którego historia sięga XI w. Nad portalem widnieje kamienna rzeźba św. Piotra z początku XV w., autorstwa Bonina z Mediolanu. Wewnątrz znajduje się 13 barokowych, drewnianych rzeźb apostołów i ewangelistów. Są to dzieła anonimowych artystów weneckich z XVIII w. Ołtarz ozdabia figura św. Piotra. Pod posadzką kościoła ukryte są grobowce.

MUZEUM MIEJSKIE (Gradski muzej).
Trg sv. Marka
tel. (020) 711420
Czynne od 15.07 do 1.09 w godz. od 9.00 do 21.00, poza sezonem: od 9.00 do 14.00 i od 19.00 do 21.00.
Mieści się w pałacu Gabrielis, jednym z najpiękniejszych renesansowych pałaców korčulańskich, pochodzącym z XVI w., którego budowę rozpoczęła bogata rodzina Gabrielis. Jest to dwupiętrowy budynek z poddaszem usytuowany naprzeciw katedry. Dawniej parter służył za magazyn, a piętra do celów mieszkalnych. Rzeźbiony herb rodziny widnieje w środkowej części balkonu.

Pałac był wielokrotnie przebudowywany. W 1957 r. urządzono w nim muzeum, które gromadzi eksponaty odnalezione na wyspie przy okazji badań archeologicznych oraz przedmioty świadczące o jej historii. Zbiory przedstawiają całokształt stosunków kulturalnych i społecznych miasta i wyspy. Niemniej niektóre epoki są reprezentowane szczątkowo lub w ogóle, ponieważ do czasów współczesnych nie zachowały się żadne świadectwa materialne.

W muzeum możemy obejrzeć fragmenty kamiennych bloków megalitycznych oraz eksponaty z czasów grecko-rzymskich oraz podziwiać sztukę obróbki kamienia, z której słynęła Korčula. W jednej z sal zaprezentowano wystawę naczyń i sprzętów kuchennych. Duża część ekspozycji poświęcona jest okrętom i ich wyposażeniu. W muzeum znajduje się także galeria dzieł sztuki.

DOM MARCO POLO (kuca Marka Pola).
Tutaj według tradycji urodził się Marco Polo, choć nie ma na to żadnego dowodu. W 2003 r. dom zamknięto dla turystów z powodu złego stanu technicznego. Dwa lata później wykupiło go miasto, podobnie jak kilka innych sąsiednich budynków. Planowane jest utworzenie dużego muzeum poświęconego podróżnikowi, w co zaangażowały się także władze państwowe. Część budynku została odrestaurowana i otwarta dla zwiedzających w 2005 r. Możemy wejść po drewnianych schodach na trzecie piętro wieży Marco Polo, skąd rozciąga się interesująca panorama miasta.

MUZEUM IKON (Muzej ikona).
Trg sv. Marka bb
tel. (020) 711049
Czynne latem od godz. 9.00 do 19.00.
Założone w 1301 r. i nadal działające Bractwo Wszystkich Świętych (Bratovština Svih Svetih) przechowuje tu zgromadzone w ciągu stuleci dokumenty, dzieła sztuki (w tym 9 ikon z Krety) i kosztowności. Sala wystawowa została otwarta dla zwiedzających w 1962 r. w siedzibie bractwa. Królują w niej drewniane stoły i ławy używane podczas wystawnych, uroczystych posiłków. Dookoła porozstawiane są gromnice.

Rzucają się w oczy noszone przez braci białe bawełniane tuniki z kapturami, ozdobione czerwonymi krzyżykami. Uwagę zwraca także srebrny krzyż używany podczas procesji, medalion Matki Boskiej Bolesnej (symbol bractwa), przedmioty liturgiczne z XVII i XVIII w., śpiewniki i urny do głosowania wykorzystywane podczas wyborów władz bractwa. W głębi sali wisi duży XVII-wieczny obraz namalowany na drewnie przez anonimowego artystę, przedstawiający ostatnią wieczerzę.

Po drugiej stronie wąskiej ulicy znajduje się kościół Wszystkich Świętych (crkva Svih Svetih), najstarszy w mieście. Połączony jest z siedzibą bractwa mostem. Ciekawy jest posąg św. Łucji, opiekunki wzroku, wokół którego stoją mniejsze figurki świętej ze srebrnymi oczami -dary wotywne od wiernych.

Mury i baszty obronne Wyspa Korcula Korcula (miasto) Lumbarda Vela Luka Raćićće Półwysep Peljeśac * * Orebić Dingać Ston i Mali Ston Mljet Dubrownik * * Zaton Župa Dubrovacka Cavtat Wyspy Elafickie Koloćep Lopud *Šipan *

LUMBARDA
Ośrodek turystyczny położony 6 km na południowy wschód od Korčuli, rozciągnięty na wzgórzach wokół malowniczej zatoki Žal. Specjalnością miasta jest wino produkowane z winogron szczepu grk. W XVI w. zamożni mieszkańcy Korčuli wybudowali w Lumbardzie letnie rezydencje. W okolicy znajdują się cudowne, piaszczyste plaże - rzadkość w Chorwacji.

Zwiedzanie

KOŚCIÓŁ ŚW. ROCHA (crkva sv. Roka).
W samym centrum miasteczka. Niewielki, skromny budynek, bardziej przypominający kapliczkę niż kościół parafialny.

KOŚCIÓŁ ŚW. KRZYŻA (crkva sv. Kriża).
Został zbudowany w 1774 r., jest położony w otoczeniu winnic. ¦ WYCIECZKA. Wyprawa, której celem jest latarnia morska na przylądku Rażnjić, stanowi prawdziwą przyjemność. To najbardziej wysunięta na wschód część wyspy. Woda jest tu zawsze cieplejsza niż w innych zatokach.

VELA LUKA
Duże miasto usytuowane w zachodniej części wyspy. Nie jest tak urzekające jak Korčula, ale mimo wszystko warto się tam wybrać. To tutaj znajdowały się największe stocznie. Dzisiaj głównym źródłem utrzymania mieszkańców jest rybołówstwo, a w porcie cumuje mnóstwo nowoczesnych kutrów. W pobliżu nie ma plaży; aby na nią dotrzeć, trzeba wsiąść w tódź-taksówkę.

RAĆIŚĆE
Miasteczko na północnym wybrzeżu wyspy, rozłożone wokół malowniczej zatoki, 12 km od Korčuli. Liczy mniej niż 500 mieszkańców. Założyli je w XVII w. uciekinierzy z Bośni, Hercegowiny i wybrzeża chorwackiego, którzy szukali bezpiecznego schronienia w obliczu tureckiego najazdu. Przetrwali dzięki uprawie drzew oliwnych i winorośli. Dziś większość mieszkańców to marynarze, przeważnie emerytowani.

PÓŁWYSEP PELJEŚAC
Półwysep ma 65 km długości. Od północnego wybrzeża Korčuli oddziela go cieśnina, jej szerokość w najwęższym miejscu nie przekracza 2 km. Góruje nad nim łańcuch szczytów górskich, poniżej którego, w dole, rozłożyły się miasteczka. Półwysep przecina droga biegnąca na wschód aż do miasta Ston.

OREBIĆ
Miasto na południowym wybrzeżu półwyspu Pelješac połączone linią promową z Korčulą, leżącą po przeciwległej stronie cieśniny. Jest to niewielki kurort (ok. 1500 mieszkańców), który niegdyś stanowił miejsce wypoczynku dla emerytowanych kapitanów. Wybudowali oni tutaj okazałe rezydencje, do których przylegają bujne ogrody.

Zwiedzanie

MUZEUM MORSKIE (Pomorski muzej).
Założone w 1957 r. Przechowywane są tu interesujące zbiory przypominające o przeszłości miasta stanowiącego niegdyś ważny ośrodek żeglugi adriatyckiej. Szczególnie warte uwagi są makiety statków, obrazy żaglówek i portrety kapitanów.

GÓRA SV. ILU A (961 m).
Idąc główną ulicą, obieramy kierunek na zachód i dociera my do drogi, która wiedzie do XVI-wiecznego klasztoru Franciszkanów. Radzimy iść pieszo (ok. 5 godz.), ponieważ na górze obowiązuje zakaz parkowania. W skład zespołu klasztornego wchodzi okazały kościół Matki Boskiej Anielskiej (crkva Gospe od Andela). Mieści się tu także nieduże muzeum ze zbiorami darów wotywnych (z okresu od XVII do XIX w.). W pobliżu znajduje się cmentarz kapitanów. Przy dobrej pogodzie ze szczytu góry widać zarys włoskiego wybrzeża.

DINGAĆ
Droga prowadząca do słynącego z win regionu Dingać biegnie wzdłuż południowego wybrzeża półwyspu. Winorośl rośnie tutaj na bardzo stromych zboczach. Wydrążony przez mieszkańców tunel umożliwia dojście do winnic. Dzięki niemu, aby dostać się na tereny upraw, nie trzeba specjalnie wdrapywać się na szczyt góry i schodzić z niej po przeciwnej stronie.

STON I MALI STON
Te dwa nieduże miasta (łączna liczba ludności nie przekracza 1000) są z sobą połączone murem o długości 5,5 km, który nazwano europejskim murem chińskim, gdyż rzeczywiście go trochę przypomina. Został zbudowany w XIV w. w celach obronnych. Znajdowały się tu saliny założone tu przez przedsiębiorców z Dubrownika. Produkcja soli w Stonie przez długie lata stanowiła ważne źródło dochodów republiki. Mali Ston jest niewielkim miasteczkiem położonym nad brzegiem morza, jednym z najważniejszych ośrodków hodowli ostryg na Adriatyku.

MLJET
Mljet to największa wyspa w rejonie Dubrownika i trzecia co do wielkości wyspa południowej Dalmacji, w 70% porośnięta lasami. Jej powierzchnia nieznacznie przekracza 100 km2. Mljet jest słabo zaludniony. Większe miejscowości to: Babino Polje (centrum administracyjne wyspy), Pomena, Sobra i Polaće.

O Mljecie po raz pierwszy wspominał Homer. Mimo to nic nie pozwala snuć przypuszczeń, że osiedliły się tu ludy greckie. Krążą opowieści, że wiatry Posejdona popychały Odyseusza ku wyspie, na której miał spotkać Kalipso i zapomnieć o rodzinnej Itace. Inna legenda głosi, że w 61 r. n.e. statek, którym płynął św. Paweł, zatonął w okolicy wyspy. Choć historycy nie potwierdzili tej opowieści, mieszkańcy często używają imienia świętego w wyrażeniach, przysłowiach i modlitwach. Rzymianie podbili wyspę w I w. p.n.e. i w miejscowości Polaće wybudowali wielki pałac (pozostały po nim okazałe ruiny). W późniejszym okresie na wyspę przybyli Chorwaci. W XII w. Mljet został podarowany benedyktynom z Apulii we Włoszech, po czym w XIV w. przeszedł pod panowanie Dubrownika.

Park Narodowy Mljet
W 1960 r. północno-zachodnia część wyspy została uznana za park narodowy (www.np-mljet.hr). Dzięki temu zapewniono ochronę zróżnicowanej i bujnej roślinności oraz zwierzętom zamieszkującym park, w tym zagrożonemu wyginięciem żółwiowi karetta. Największą atrakcją parku są dwa połączone ze sobą słone jeziora: Malo jezero (24 ha i 29 m głębokości) i Veliko jezero (145 ha i 46 m głębokości). Ich wody wpadają do morza przez kanał Soline. Połączenie zimnej wody morskiej i ciepłej wody z jezior sprawia, że na wyspie wspaniale rozkwitły fauna i flora.

Zwiedzanie

PARK NARODOWY.
Wstęp jest płatny, od 40 do 55 HRK w zależności od pory roku. Cena obejmuje także przejazd statkiem na wyspę sv. Marije.

JEZIORA.
Veliko jezero i Mali jezero są połączone z morzem, a ich wody odnawiają się po każdym przypływie. W jeziorach nie występują zimne prądy morskie, dlatego woda, ogrzewana promieniami słońca, jest w nich o kilka stopni cieplejsza niż w Adriatyku. Szczęśliwcy, którzy nie muszą spieszyć się na prom, powinni wykąpać się w jeziorze o zachodzie słońca. Poczują się wtedy, jakby poza nimi nie było nikogo na świecie. Wzgórza wokół pokrywa bajecznie bujna roślinność. Urocze ścieżki i leśne dróżki zachęcają do długich spacerów po tych dzikich, dziewiczych zakątkach.

KLASZTOR ŚW. MARII (samostan sv. Marije).
Klasztor jest położony na wysepce na większym z jezior. Można do niego dotrzeć tylko statkiem. Został zbudowany w XII w., a w ciągu wieków był często odnawiany. Dziś wyraźnie reprezentuje styl renesansowy. Od 1960 r. w budynku klasztoru mieścił się hotel. W 1998 r. benedyktyni odzyskali zdewastowany kompleks. Docierające na wyspę statki wypływają z portu Mali Most. Jeśli spóźnimy się na ostatni statek powrotny, możemy posilić się w restauracji usytuowanej poniżej klasztoru (nazywa się Melita - www.mljet-restoranmelita.com). Można tu też wynająć pokoje.

Wyspa Korcula Korcula (miasto) Lumbarda Vela Luka Raćićće Półwysep Peljeśac * * Orebić Dingać Ston i Mali Ston Dubrownik * * Zaton Župa Dubrovacka Cavtat Wyspy Elafickie Koloćep Lopud *Šipan *

DUBROWNIK
Prawdziwa perła Adriatyku wzbudza zachwyt i zdziwienie. Ten niewielki port położony na południowym krańcu Dalmacji, we wspaniałej zatoce, pośród tysięcy skał w kolorze ochry i wśród śródziemnomorskiej roślinności, jest wymarzonym celem podróży i turystyczną mekką Chorwacji w pełnym tego słowa znaczeniu. Należy do najpiękniejszych ufortyfikowanych miast na świecie i najładniejszych miast średniowiecznych. Podczas wojny domowej w latach 90. ubiegłego wieku Dubrownik mocno ucierpiał na skutek bombardowań.

Na szczęście dzięki wsparciu UNESCO możliwe stało się odbudowanie miasta i dzisiaj trudno znaleźć ślady jego bolesnej przeszłości. Rzucają się w oczy imponujące mury obronne, potężne, majestatyczne bramy wjazdowe, brukowane uliczki wiodące na wzniesienia lub przecinające się w kamiennym labiryncie, a także pełne turystów tarasy. Radośni ludzie o każdej porze dnia przemierzają uliczki, zwiedzają kościoły, pałace i port, podziwiają Adriatyk. Dubrownik z pewnością nas zadziwi, a być może uwiedzie. Nieważne, o jakiej porze roku tam zawitamy, zawsze znajdziemy zakwaterowanie u mieszkańców lub w hotelu i docenimy urok tego miejsca, w którym zdawałoby się czas się zatrzymał, żebyśmy mogli przeżyć parę szczęśliwych chwil.

Zwiedzanie
Zalecamy, by studenci nosili przy sobie legitymacje studenckie, które uprawniają do zniżek przy zakupie biletów wstępu, np. na miejskie mury obronne. Co prawda, niektóre muzea nie honorują legitymacji studenckich wydanych za granicą, zawsze jednak można spróbować.

Muzea i zabytki

MIEJSKIE MURY OBRONNE (Gradske zidine).
Mury obronne są bardzo dobrze zachowane. Otaczają całą starówkę (Stari Grad) i niezaprzeczalnie stanowią największą atrakcję turystyczną Dubrownika. Wywierają naprawdę ogromne wrażenie. Chronity miasto przez stulecia, mimo iż Dubrownik zawsze wolał rozwiązywać konflikty drogą pokojową, zręcznie stosując dyplomatyczne zabiegi. Należą do najsolidniej i najlepiej wykonanych fortyfikacji w Europie. Mają 1940 m dtugości, w niektórych miejscach 25 m wysokości, a ich grubość od strony lądu wynosi nawet 6 m. Wzdłuż murów zbudowano 5 baszt, 3 okrągłe i 12 czworobocznych wież, jak również twierdzę św. Jana przy porcie.
Miasto chronią ponadto dwie potężne twierdze zewnętrzne: Revelin od wschodu i Lovrijenac od południowego zachodu.

Oczywiście nie można zrezygnować z przechadzki wzdłuż murów miejskich, to po prostu trzeba zobaczyć! Z murów rozciąga się wspaniały widok na starówkę, jej uliczki, kościoły i klasztory, port, prywatne ogrody, dachy domów, wzgórza, wybrzeże i morze. Obejście murami całej starówki zajmuje od dwóch do trzech godzin. Nie spieszmy się, zwiedzajmy we własnym tempie, aby mieć czas na podziwianie wszystkiego, co zasługuje na uwagę.

Praktyczna rada: trzy wejścia. Najpopularniejsze wejście znajduje się tuż za bramą Pile. Można wejść na mury także w pobliżu twierdzy św. Jana i przy Pałacu Rektorów. Zwiedzanie możliwe codziennie od 10.00 do 15.00 w zimie i od 9.00 do 19.30 w lecie. Bilety wstępu: 30 HRK dla dorosłych, 10 HRK dla dzieci, 10 HRK bilet grupowy i dla studentów (uwzględniane są legitymacje studenckie z innych krajów).

FORT MINĆETA.
Usytuowany między bramami Pile i Ploće, stanowi najbardziej na północ wysunięty fragment fortyfikacji. Jest to najpotężniejsza wieża w całym systemie obronnym. Jej budowę rozpoczął w 1455 r. Michelozzo Michelozzi, a ukończył w 1464 r. Juraj Dalmatinac. Z tarasu na szczycie można podziwiać zabytkowe, średniowieczne miasto, mieniące się kolorami na tle błękitnego Adriatyku. Latem w wieży odbywają się imprezy festiwalowe.

TWIERDZA ŚW. JANA (tvrdava sv. Ivan).
Imponująca twierdza św. Jana wyznacza południowy kraniec miejskich obwarowań. Jej zadaniem była oczywiście ochrona portu, którego strategiczne znaczenie dla rozwoju miasta jest doskonale znane. Budowa twierdzy przebiegała w czterech etapach, w latach 1346-1557. Pomiędzy twierdzą a groblą portową, zbudowaną w XV w. i nazywaną Kaše, wisiał ciężki łańcuch, który nocą skutecznie uniemożliwiał wpłynięcie do portu. Dziś w twierdzy mieszczą się trzy muzea: Akwarium, Muzeum Etnograficzne i Muzeum Morskie.

MUZEUM MORSKIE (Pomorski muzej).
Twierdza św. Jana
tel. (020) 426465
Otwarte codziennie z wyjątkiem sobót, od 9.00 do 17.00.
Wstęp 15 HRK dla dorosłych i 7 HRK dla dzieci i studentów.
Mieści się na 1. i 2. piętrze twierdzy. Prezentuje eksponaty związane z morską tradycją Dubrownika, od czasów starożytnych po okres szczytowego rozkwitu miasta w XVI w.

FORT BOKAR.
Na zachodnim krańcu umocnień wzniesiono fort Bokar, który strzegł dostępu do bramy Pile i jej mostu. Okrągła wieża znajduje się nad samym morzem. Została wybudowana w 1461 r. według projektu Michelozziego. Zachowały się w niej jeszcze zabytkowe działa armatnie.

TWIERDZA LOVRIJENAC (tvrdava Lovrijenac).
Wznosi się na 36-metrowej skale nie daleko od fortu Bokar. Zadaniem załogi było obserwowanie morza, ale również pilnowanie dostępu do miasta od strony zachodniej. Zbudowana została w XIV w., podobno w ciągu kilku miesięcy. Później była wielokrotnie przebudowywana. Na uwagę zasługują wewnętrzny dziedziniec i szczytowy taras, z którego można podziwiać morze i miasto. Nad wejściem znajduje się łaciński napis: \"Non bene pro toto libertas venditur auro\" (Wolności nie można sprzedać nawet za całe złoto świata). Obecnie twierdza jest regularnie wykorzystywana jako scena do przedstawień szekspirowskiego \"Hamleta\".

TWIERDZA REVELIN (tvrdava Revelin).
Zbudowana na początku XVI w., miała strzec bramy Ploće i portu przed najeźdźcami ze wschodu, a zwłaszcza przed Turkami. Zaprojektował ją Antonio Ferramolino z Bergamo. Podobnie jak Minćeta, ma bardzo duży taras, współcześnie często wykorzystywany na potrzeby letnich przedstawień i imprez techno.

LAZARETY (Lazareti).
Za twierdzą Revelin, miedzy morzem a głównym traktem wiodącym do miasta ze wschodu, znajdują się XV-wieczne budynki, w których zatrzymywali się podróżni i kupcy, zanim wjechali do miasta. Kwarantanna była obowiązkowa, zwłaszcza w okresie wielkiej zarazy, tym bardziej że intensywna działalność handlowa sprzyjała kontaktom międzyludzkim i poważnie zwiększała ryzyko epidemii. Tutaj też mieściło się leprozorium (dom trędowatych). Dziś to miejsce najchętniej odwiedza młodzież Dubrownika. Stowarzyszenie sztuki Radionica Lazareti, którego siedzibą jest klub Otok, organizuje tu masowe imprezy techno, szczególnie w walentynki i latem.

Zachodnia część starówki

BRAMA PILE (vrata od Pila).
Od strony zachodniej na starówkę prowadzi imponująca brama Pile. Wiedzie do niej kamienny most z XV w. oraz drewniany most zwodzony. Wokół rosną drzewa pomarańczowe i cytrynowe. Nad bramą umieszczono posąg patrona miasta, św. Błażeja (sv. Vlaho), wykonany w 1922 r. przez wybitnego chorwackiego rzeźbiarza Ivana Meštrovicia.

WIELKA FONTANNA ONUFREGO (velika Onofrijeva fontana).
Kiedy wejdziemy do miasta przez bramę Pile, od razu zauważymy Wielką Fontannę Onufrego ozdobioną 16 maszkaronami. Wypływa z nich woda doprowadzana z rzeki Dubrovaćka odległej stąd o 12 km. Budowę wodociągów ukończono w 1444 r. Samą fontannę, a w zasadzie okrągły zwieńczony kopułą zbiornik na wodę, wybudowano w 1438 r. Projektantem inwestycji był Onofrio Della Cava z Neapolu.

KOŚCIÓŁ ZBAWICIELA (crkva sv. Spasa).
Naprzeciw fontanny stoi niepozorny kościół Zbawiciela, od którego odchodzi alejka spacerowa biegnąca wzdłuż murów. Kościół został zbudowany w latach 1520-1528 przez Petera Andrijća za zgodą i przy poparciu władz republiki. Frontowe okno z rozetą jest charakterystycznym elementem dalmatyńskiej architektury renesansowej. We wnętrzu kościoła możemy podziwiać Wniebowstąpienie - wspaniały obraz namalowany przez Pietra Antonia z Urbino w 1527 r.

STRADUN.
Główny trakt zabytkowego, średniowiecznego Dubrownika, nazywany również Placa. Jest zarezerwowany wyłącznie dla pieszych (po ulicach starówki mogą jeździć w zasadzie tylko samochody władz miejskich). Ma prawie 300 m długości, prowadzi od bramy Pile do bramy Ploće. Znajduje się na miejscu bagnistej cieśniny, jeszcze w XII w. oddzielającej dwie dawne osady, słowiańską Dubravę i zamieszkiwaną przez ludność romańską Ragusę. W 1668 r., w ramach odbudowy miasta po wielkim trzęsieniu ziemi, ulicę wybrukowano. W ciągu wieków kamienie zostały wypolerowane stopami przechodniów i kotami powozów, nabrały gładkości i lustrzanego połysku. Wzdłuż ulicy stoją dwa szeregi domów, również wybudowane po trzęsieniu ziemi. Panuje tu idealna harmonia i spójność. Wszystkie sklepy przyjęty ten sam styl: tuk wznosi się nad wystawą sklepową i nad drzwiami sklepu, tworząc piękne obramowanie dla obu tych elementów. O każdej porze dnia i roku spotkamy na Stradunie mnóstwo zakochanych w Dubrowniku turystów. Podziwiają miasto pogrążeni w
zamyśleniu, niejeden unosi głowę w górę z wyrazem szczęścia wypisanym na twarzy.

KLASZTOR FRANCISZKANÓW (Franjevaćki samostan \"Mała braća\").
Ul. Placa 2
tel. (020) 321410
faks (020) 321029
e-mail mala.braca@du.htnet.hr
free-du.htnet.hr/Mala-Braca
Siedziba dubrownickich franciszkanów znajduje się tuż obok kościoła Zbawiciela. Przeprowadzili się oni w to miejsce w 1317 r., po opuszczeniu dawnego klasztoru znajdującego się poza murami miasta. Budowę całego kompleksu, w skład którego oprócz zabudowań klasztornych wchodzi także romańsko-gotycki kościół, ukończono w 1424 r. Klasztor przylega do murów miejskich i miał znaczenie militarne, jego zadaniem była obrona bramy Pile. Trzęsienie ziemi z 1667 r. spowodowało poważne zniszczenia, przetrwał jednak główny portal świątyni wychodzący na ulicę Stradun.

W odbudowanym kościele można zobaczyć piętę wyrzeźbioną w kamieniu przez braci Leonarda i Petra Petroviciów (1498). Mieści się tu także grób jednego z największych pisarzy Chorwacji Ivana Gundulicia. Renesansowe krużganki, dzieło Mihoje Brajkova, słusznie są uważane za arcydzieło architektury Dubrownika. Jest to najstarsza zachowana część klasztoru. Cztery korytarze otaczają wspaniały ogród, w którym rosną różne gatunki drzew, w tym palmy. Dawniej uprawiono w nim zioła wykorzystywane do przyrządzania medykamentów. Apteka klasztorna została otwarta już w 1317 r. Zajmuje trzecie miejsce wśród najstarszych aptek w Europie, ale jest jedyną, która funkcjonuje po dziś dzień. W muzeum (otwarte codziennie od 9 do 15; wstęp 20 HRK dorośli i 10 HRK dzieci) zgromadzono oryginalną kolekcję średniowiecznych naczyń i przyrządów aptekarskich oraz stare receptury. Szczególną sławą i uznaniem cieszy się biblioteka przyklasztorna. Zawiera ok. 30 000 tomów, w tym 22 inkunabuły i 1500 rękopisów. Znajduje się tu również obraz
przedstawiający Dubrownik sprzed trzęsienia ziemi, dzięki któremu udało się później dość wiernie odtworzyć starą zabudowę.

Północna część starówki

ULICZKI.
Idąc ulicą Stradun w kierunku portu, dostrzeżemy po lewej stronie kilkanaście prostopadłych, urokliwych uliczek, bardzo stromych, które wiodą wysoko w górę, w kierunku murów obronnych. To właśnie one decydują o charakterze starówki i należą do najpiękniejszych elementów miasta. Są pełne życia i ruchu, zwłaszcza ulica Prijeko, która stała się z biegiem lat ulicą barów i restauracji. Schody ciągną się w nieskończoność, a tarasy kawiarń starają się wywalczyć dla siebie jak najwięcej przestrzeni. Krótka przechadzka, nawet jeśli nieco męcząca, pozwoli odkryć tę dość gęsto zabudowaną i zatłoczoną dzielnicę, a wrażenia na pewno wynagrodzą lekką zadyszkę. Gra świateł sprawia, że możemy w tym miejscu zrobić naprawdę doskonałe zdjęcia.

BRAMA PLOĆE (vrata od Ploća).
We wschodnim odcinku murów, naprzeciw twierdzy Revelin, znajduje się drugie wejście do miasta - brama Ploće. Nad zbudowaną w 1628 r. przez Miho Hranjaca bramą dominuje wieża Asimov. Jej również strzeże posąg św. Błażeja (renesansowy), którego wizerunki znajdujemy w Dubrowniku dosłownie na każdym kroku. Mosty, kamienny i drewniany, pochodzą z XV w. i są podobne do tych przy bramie Pile.

KLASZTOR DOMINIKANÓW (Dominikanski samostan).
Ul. Sv. Dominika 4
tel.(020) 321423
faks (020) 311171
Kompleks klasztorny mieści się we wschodniej części miasta. Pierwsze wzmianki o jego budowie pochodzą z 1228 r.; prace budowlane trwały do połowy XVI w. W zasadzie nie uległ zniszczeniu w wyniku trzęsienia ziemi w 1667 r., dlatego zachował swój pierwotny gotycko-renesansowy styl. Podobnie jak klasztorowi Franciszkanów, nadano mu obronny charakter - miał strzec bramy Ploće. Kościół jest jednonawowy, po bokach dobudowano dwie kaplice. Kryje się w nim wiele dzieł sztuki, w tym XIV-wieczny krucyfiks autorstwa Paola Veneziana. Wspaniałe gotycko-renesansowe krużganki, również z XV w., inspirowane dziełami Maso di Bartolomeo z Florencji, okalają dziedziniec. Rosną tu pomarańcze. Biblioteka została założona już w XIII w. Warte uwagi są najstarsze łacińskie tłumaczenia prac Awicenny i niewielki traktat św. Tomasza z Akwinu. W okresie od XV do XVII w. była to jedna z największych bibliotek w Europie. Zbiory, w tym rękopisy i inkunabuły, można oglądać dzięki działalności muzeum (otwarte codziennie od 9.00 do 17.00;
wstęp 15 HRK dorośli i 7 HRK dzieci), które mieści się we wschodnim skrzydle klasztoru. Znajduje się tu także bogata kolekcja obrazów, rzeźb i wyrobów ze srebra.

Południowa część starówki

ULICZKI.
Uliczki odchodzące na południe od Stradun nie są wprawdzie szersze niż uliczki północne, ale znacznie częściej przecinają się z prostopadłymi przecznicami. Teren jest bardziej płaski, a okolica zaciszniejsza, można więc odpocząć od zgiełku dzielnicy północnej. Sporo tu sklepików z biżuterią i niewielkich restauracji. Spacer zaczniemy na ulicy Od Puća. Jest to główny trakt handlowy w tej okolicy, który zawiedzie nas, jakżeby inaczej, na plac targowy (Gundulićeva poljana). Już od świtu można tutaj kupić świeże owoce, warzywa i ryby sprzedawane głównie przez kobiety, z których wiele nosi tradycyjne stroje. Pośrodku placu wznosi się dumnie majestatyczny posąg poety Ivana Gundulicia z 1893 r. Możemy też zwiedzić wystawę ikon z różnych okresów (Muzej pravoslavne crkve, Od Puća 8 - tel. (020) 426260 - otwarte z wyjątkiem niedziel od 9 do 13, wstęp: dorośli 10 HRK, dzieci 5 HRK). Wystawa uwypukla różnice między Szkotami malarskimi - bizantyjską i wenecką.

KOŚCIÓŁ JEZUITÓW (jezuitska crkva; crkva sv. Ignacija Lojolskog).
Na południe od placu targowego pną się ku górze potężne schody z 1738 r. prowadzące do barokowego kościoła św. Ignacego Loyoli. Zaprojektował go włoski architekt, jezuita Andrea Pozzo, który wzorował się na planach kościoła Il Gesu w Rzymie. Kościół konsekrowano w 1725 r. Główną atrakcją są freski autorstwa Sycylijczyka Gaetano Garcii, charakterystyczne dla stylu malarskiego jezuitów, z ciekawym efektem złudzenia optycznego. Obok kościoła znajduje się Collegium Ragusinum otwarte w 1658 r., w którym niegdyś nauczano dzieci dubrownickiej szlachty i mieszczaństwa. Szkoła cieszyła się bardzo dobrą opinią.

Centrum starówki

PAŁAC SPONZA (Paląca Sponza).
Położony przy placu Luža, na końcu ulicy Stradun. Zbudowano go w latach 1516-1522 w stylu gotycko-renesansowym, który rozpoznajemy dzięki charakterystycznym oknom. Obszerny dziedziniec okalają dwa piętra arkadowych kolumnad. Początkowo znajdował się tu urząd celny, później pałac pełnił inne funkcje (skład zboża, mennica miejska, skarbiec). Od XIX w. nie ma już przeznaczenia handlowego czy administracyjnego. Dziś mieści się w nim muzeum statków. Przechowywane są tu też bogate archiwa, a także oryginalny mechanizm miejskiego zegara i figurki żołnierzy wybijających godziny na zegarowej wieży. W czasie letniego festiwalu w pałacu Sponza odbywają się przedstawienia i koncerty.

WIEŻA ZEGAROWA (Gradski zvonik).

Stoi tuż obok pałacu Sponza, na osi ulicy Stradun. Ma 35 m wysokości. Pierwszą wieżę zbudowano w tym miejscu w 1444 r. Chociaż nie zniszczyły jej trzęsienia ziemi, wieża pochyliła się znacznie i została w końcu zburzona ze względów bezpieczeństwa. W pałacu Sponza przechowywane są niektóre elementy jej dawnego wyposażenia. Wieża, którą dziś oglądamy, pochodzi z 1928 r. i stanowi dokładną kopię pierwowzoru. Godziny wybijają dwaj żołnierze z brązu, Maro i Baro (popularnie nazywani zelenci, czyli zieloni - od zielonego koloru pokrywającej ich śniedzi), uderzając pałkami w potężny, ważący dwie tony dzwon z 1506 r., wykonany przez Ivana Krstitelja Rabljanina. Obok wieży znajduje się brama komory celnej, którą można wejść na teren starego portu. Budynek przylegający do wieży po prawej stronie to siedziba Głównej Straży (Glavna Straža), czyli dubrownickiej policji.

KOLUMNA ROLANDA (Orlandov słup).
Pośrodku placu Luža, między pałacem Spoza i kościołem św. Błażeja, stoi zadziwiająca kolumna, z której dumnie spogląda uzbrojony rycerz Roland. Rzeźba została wykonana w 1418 r. przez Antuna Dubrovćanina i przez kilka stuleci stanowiła symbol wolności Republiki Dubrownickiej. Podarował ją miastu Zygmunt Luksemburczyk, król węgierski. Przedramię Rolanda służyło kupcom jako wzorzec obowiązującej w mieście jednostki miary (51,2 cm), a kopię owej jednostki wyryto na cokole pomnika.

KOŚCIÓŁ ŚW. BŁAŻEJA (crkva sv. Vlaha).
Piękna, barokowa świątynia z początku XVIII w., wybudowana na miejscu romańskiego kościoła strawionego przez pożar, zaprojektowana przez Marina Gropellego, który wzorował się na weneckim kościele San Maurizio. Budynek wzniesiono na planie prostokąta i zwieńczono kopułą. Wewnątrz, przy marmurowym ołtarzu głównym stoi srebrny posąg św. Błażeja, jeden z największych skarbów Dubrownika. Święty dzierży w dłoni model miasta sprzed wielkiego trzęsienia ziemi z 1667 r.

MAŁA FONTANNA ONUFREGO (mała Onofrijeva fontana).
U wlotu ulicy Pred dvorom znajduje się kolejne ujęcie wody. Małą Fontannę Onufrego zbudował w 1441 r. Mediolańczyk Pietro di Martina. Ma ona kształt ośmiokąta, a każdą z jej ścian zdobi rzeźbiona płyta i kolumna w stylu barokowym.

PAŁAC WIELKIEJ RADY.
Spory budynek stojący u wlotu ulicy Pred dvorom. Był miejscem zebrań Wielkiej Rady, najwyższego organu władzy w Dubrowniku. Został zbudowany w 1303 r., ale doszczętnie spłonął w 1817 r. Odbudowano go w 1864 r. w stylu renesansu włoskiego. Obecnie mieści się tu ratusz. Obok znajduje się wejście do Teatru im. Marina Držicia (Kazalište Marina Drżića - Pred Dvorom 3 - tel. (020) 321088 - e-mail kmd@du.htnet. hr - www.kazaliste-dubrovnik.hr).

ARSENAŁ (Arsenał).
Znajdował się za pałacem Wielkiej Rady, tuż przy nabrzeżu portowym, ale zostat prawie całkowicie zburzony w 1863 r., w czasie budowy teatru. Do dziś przetrwały tylko taras i arkady, w których kryje się renomowana kawiarnia Gradska Kavana. Niegdyś mieszczanie dubrowniccy z upodobaniem gawędzili tu o interesach i handlu, obecnie jest to także ulubione miejsce turystów. W istniejących nieopodal dokach naprawiano i konserwowano okręty dubrownickiej floty.

PAŁAC REKTORÓW (Kneźev dvor).
Dawna rezydencja rektorów Republiki Dubrownickiej i siedziba Małej Rady również znajduje się przy ulicy Pred dvorom. Jest to jeden z najpiękniejszych budynków miasta. Istniał już w XIII w., jednak w 1435 i 1463 r. poważnie ucierpiał na skutek eksplozji zgromadzonego w nim prochu. Odbudową zajmowali się wielcy mistrzowie: Onofrio della Cava, Michelozzo Michelozzi i Juraj Dalmatinac, jak również wielu mniej znanych architektów. Obecny kształt nadano mu w 1739 r. Budynek ma charakter eklektyczny, łączy elementy różnych stylów i konwencji. Fasadę podpierają gotyckie słupy zwieńczone XV-wiecznymi kapitelami, z czego dwa to oryginalne dzieła Onofria.

Jeden z nich przedstawia boginię sprawiedliwości Temidę z parą lwów, drugi rektora sprawującego sądy w obecności mieszkańców miasta. Wewnętrzny dziedziniec otaczają z trzech stron renesansowe krużganki, które nadają temu miejscu pewną majestatyczność. Przy czwartej ścianie wybudowano schody, które prowadzą na barokową galerię. Pod schodami znajduje się gotycka fontanna. Na dziedzińcu ustawiono popiersie Miho Pracata, dzieło mistrza Pietra Giacomettiego da Recanati z 1638 r. Jest to jedyny pomnik ku czci zwykłego obywatela, jaki władze Dubrownika kiedykolwiek zgodziły się postawić. Ale nie ma się co dziwić - obywatel ten, kupiec i armator z wyspy Lopud, całą swoją fortunę zapisał w spadku republice. Na 1. piętrze pałacu znajdowały się apartamenty i gabinety rektora. Władcę miasta zawsze wybierano ze szlacheckiego rodu, jego kadencja trwała miesiąc.

Na czas sprawowania urzędu rektor pozostawał zamknięty w pałacu, aby nie odrywać się od swoich funkcji i nie rozpraszać. Najważniejsze pomieszczenia pałacu zajmuje dziś oddział historyczny Muzeów Dubrownickich (Dubrovaćki muzeji -tel. (020) 321422 lub (020) 321497 - www.mdc.hr/dubrovnik), czynny od poniedziałku do piątku w godz. od 9.00 do 13.00 (latem także w soboty i po południu). Wstęp 10 HRK dorośli, 5 HRK dzieci i studenci. Mieści się w nim galeria obrazów z XV i XVI w. W stałych ekspozycjach prezentowane są dawne stroje, meble i średniowieczna broń. Godna uwagi jest kolekcja monet, medali i herbów.

KATEDRA WNIEBOWZIĘCIA NMP (katedrala Uznesenja Marijina; Velika Gospa).
Minąwszy Pałac Rektorów, dojdziemy do katedry Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Jak prawie wszystkie zabytki w mieście, wielokrotnie ulegała zniszczeniu. W czasie prac archeologicznych prowadzonych w 1. połowie lat 80. ubiegłego stulecia odkryto w tym miejscu pozostałości katedry z VII w. W XII-XIV w. wybudowano katedrę w stylu romańskim. Według legendy jej fundatorem był król angielski Ryszard Lwie Serce, który wracając w 1192 r. z krucjaty, cudem przeżył morską katastrofę u wybrzeży Lokrum. Wdzięczny za ocalenie życia, sfinansował budowę.

Romańska katedra zawaliła się na skutek trzęsienia ziemi w 1667 r. Odbudową kierował od 1671 r. włoski architekt Andrea Buffalini, a rekonstrukcję ukończył w 1713 r. Ilija Katićić. Obecny budynek utrzymany jest w stylu barokowym. Zbudowano go na planie krzyża i zwieńczono kopułą. Wśród wielu dzieł sztuki zdobiących świątynię najcenniejszy jest wspaniały poliptyk Tycjana Wniebowzięcie Maryi, umieszczony w ołtarzu głównym. Znajduje się tu także grobowiec wybitnego chorwackiego uczonego Rudera Boškovicia. W barokowej kaplicy zaprojektowanej przez Gropellego mieści się katedralny skarbiec (Riznica katedrale - tel. (020) 411715 - otwarty codziennie od 9.00 do 12.00 i od 15.00 do 19.00; wstęp 7 HRK dorośli, 4 HRK dzieci), który wywiera naprawdę ogromne wrażenie. Przed trzęsieniem ziemi z 1667 r. był to jeden z największych skarbców w Europie.

Przechowywane są tu bogato zdobione relikwiarze z fragmentami ciała św. Błażeja (czaszka oraz kości ręki i nogi). W srebrnym krzyżu ukryte są fragmenty drewna z krzyża Chrystusowego. Podziwiać można także naczynia liturgiczne i biżuterię.

MUZEUM ETNOGRAFICZNE RUPE (Etnografski muzej).
Od Rupa 3
tel. (020) 412545
Oddział Muzeów Dubrownickich, czynny codziennie (z wyjątkiem niedziel) od 9.00 do 13.00.
Wstęp 15 HRK dorośli, 7 HRK dzieci i studenci.
Mieści się w największym niegdyś dubrownickim spichlerzu zwanym Rupe, zbudowanym przez miasto w 1590 r. Zapasy zboża przechowywano w 15 dużych studniach wykutych w skale. Trzy z nich są udostępniane zwiedzającym. Stałe ekspozycje dokumentują kulturalne dziedzictwo regionu. Na 1. piętrze można oglądać świadectwa kultury materialnej (m.in. przedmioty codziennego użytku), na 2. - duchowej (zwyczaje, stroje ludowe, folklor).

ZATON
Kilka kilometrów na północ od Dubrownika, nad śliczną zatoką otoczoną wysokimi górami, leżą Veliki Zaton i Mali Zaton - ulubione miejsca wypoczynku dubrowniczan, którzy mogą tu dojechać autobusami komunikacji miejskiej. Kuszą ich zwłaszcza urocze, zaciszne plaże. Zamożni mieszkańcy, którzy zbili fortunę na produkcji soli, zbudowali wzdłuż brzegu okazałe wille.

Zwiedzanie
Wszystkim polecamy wycieczkę do wioski Podbrežje oddalonej o 4,5 km. Można tam zwiedzić jaskinię Moćiljska, której ozdobą są stalaktyty i stalagmity.

Wyspa Korcula Korcula (miasto) Lumbarda Vela Luka Raćićće Półwysep Peljeśac * * Orebić Dingać Ston i Mali Ston Mljet Dubrownik * * Župa Dubrovacka Cavtat Wyspy Elafickie Koloćep Lopud *Šipan *

ŽUPA DUBROVACKA
Župa Dubrovaćka to nadbrzeżny region położony na południe od Dubrownika. Odznacza się wyjątkową urodą. Dolinę, otoczoną górami z jednej strony i błękitem Adriatyku z drugiej, porastają tropikalne gatunki drzew. Rozległa zatoka wcina się w wybrzeże. Najważniejsze miejscowości to: Kupari, Srebreno, Mlini, Soline i Plat. Sporo tu hoteli o różnym standardzie. Można uprawiać sporty wodne, w restauracjach próbować miejscowych potraw, w dodatku z dala od tłumów, które latem zalewają Dubrownik. Do dyspozycji mamy ok. 20 plaż, z czego dwie dla naturystów.

Zwiedzanie
Jeśli marzą nam się plaże pokryte drobnym piaskiem, które faktycznie stanowią rzadkość w Chorwacji, należy wyjechać z Dubrownika i udać się do Mlini.

Wyspa Korcula Korcula (miasto) Lumbarda Vela Luka Raćićće Półwysep Peljeśac * * Orebić Dingać Ston i Mali Ston Mljet Dubrownik * * Zaton Cavtat Wyspy Elafickie Koloćep Lopud *Šipan *

CAVTAT
Miasto portowe, położone 18 km od Dubrownika i 5 km od lotniska, w urokliwej, cichej okolicy na południowym krańcu Chorwacji. Osadę założyli Ilirowie, później zajęli ją greccy koloniści i nazwali Epidauros. Po nich pojawili się tu Rzymianie, których wiele wieków później wyparty plemiona słowiańskie. Mieszkańcy przenieśli się wówczas na północ, gdzie założyli Ragusę, czyli dzisiejszy Dubrownik.
To właśnie Ragusa zajęta się odbudową zniszczonego Cavtatu. Średniowieczna osada miejska rozwijała się w tym samym stylu, co Dubrownik. Obecnie Cavtat zamieszkuje ok. 1500 mieszkańców.

Starówka Cavtatu leży na półwyspie Rat i jest okolona zatokami Luka i Tiha. Panujący tu mikroklimat sprzyja wegetacji podzwrotnikowej roślinności. Infrastruktura turystyczna z prawdziwego zdarzenia, którą zbudowano w ostatnich latach, uczyniła z miasta znany cel turystycznych wypraw. Wszyscy, którzy chcą odkryć piękno dalmatyńskich wybrzeży i kulturę tego regionu, powinni odwiedzić Cavtat.

Zwiedzanie

RODZINNY DOM VLAHA BUKOVCA (Kuca Bukovac).
Ul. Vlahe Bukovca 5
tel.(020) 478642 lub 478416
Wstęp dla dorosłych kosztuje 20 HRK.
Bukovac to twórca, który niewątpliwie wywarł największy wpływ na chorwackie malarstwo realistyczne XIX i XX w. Można obejrzeć zarówno atelier, w którym pracował, jak i galerię eksponującą obrazy artysty. Proste, skromne wnętrza sprzyjają zadumie.

MAUZOLEUM RODZINY RAĆIĆ (Mauzolej porodice Raćić).
Zwiedzanie po uprzednim uzgodnieniu
tel. (020) 478025
Wstęp 5 HRK.
Cmentarz św. Rocha, na którym znajduje się grobowiec, usytuowano na skarpie. Ośmioboczne mauzoleum zwieńczone kopułą jest zbudowane z białego kamienia sprowadzonego z wyspy Brać. Wykonał je w 1921 r. słynny chorwacki rzeźbiarz Ivan Meśtrović.

MUZEUM BALTAZARA BOGIŚICIA (Muzej Baltazara Bogiśića).
Obala Dr. Ante Starćevića 18
tel. (020) 478556
Wstęp 10 HRK dorośli, 5 HRK dzieci i studenci.
Czynne od poniedziałku do piątku, w godz. od 9.00 do 13.00.
Na zwiedzanie trzeba się wcześniej umówić. Muzeum znajduje się w dawnym Pałacu Rektorów (Knežev dvor) wzniesionym w XVI w. w pobliżu murów miejskich. Poświęcone jest pamięci adwokata, pisarza i zapalonego kolekcjonera żyjącego w XIX w. Przechowywana jest tu jego biblioteka oraz archiwum, które przekazał w spadku miastu Cavtat.

PÓŁWYSEP RAT.
Idealne miejsce dla miłośników spacerów. Półwysep porasta bujna roślinność typu śródziemnomorskiego. Droga odbiegająca od kościoła św. Mikołaja wiedzie na najwyższy szczyt półwyspu, na którym znajduje się cmentarz.

*WYSPY ELAFICKIE *
Ten archipelag ozdabia linię horyzontu pomiędzy Dubrownikiem i półwyspem Pelješac. Od XIV w. należał do Dubrownika i rozwijał się w cieniu jego potęgi. Po upadku republiki na początku XIX w. wyspiarskie osady zaczęły się wyludniać. Jedynie trzy najważniejsze wyspy: Koloćep, Lopud i Šipan, są nadal zamieszkane i rozbudowują infrastrukturę turystyczną. Na wszystkich wyspach zabroniony jest ruch samochodowy, co czyni z nich mały raj pośrodku Adriatyku. Nazwa Elafity lub Wyspy Elafickie pochodzi z języka greckiego i oznacza \"wyspy jeleni\". Istnieją rozmaite hipotezy na temat źródła tej nazwy. Ponoć wzięta się stąd, że wyspy w starożytnych czasach były zamieszkiwane przez jelenie. Można też, przy odrobinie dobrej woli, przyjąć, że kształtem wyspy przypominają daniela.

KOLOĆEP
Niewielka wyspa Koloćep (2,6 km2), położona zaledwie 6 km od Dubrownika, jest często polecana jako idealne miejsce na wypoczynek rodzinny. Ją również pokrywa bujna roślinność podzwrotnikowa. Na wyspie są dwie osady: Donje celo na północy i Gornje celo na południu. Część północna, do której dobija prom, oferuje piękne, piaszczyste plaże. To tutaj znajdziemy jedyny na wyspie hotel z prawdziwego zdarzenia i dobrą restaurację. Atrakcją części południowej jest leśny rezerwat o powierzchni 12 ha, w którym rosną głównie pinie i drzewa oliwne. W zalesiony brzeg wcinają się zachwycające, dzikie zatoczki.

LOPUD
Wyspę Lopud wyróżnia spośród innych wysp archipelagu dobre zaplecze turystyczne. Położona jest mniej więcej 12 km od Dubrownika, rejs promem trwa kilka minut. Należała do republiki już w XI w. i przez wieki kultywowała morskie tradycje.

Wyspa ma dwie duże zatoki. Nad jedną z nich rozłożyło się miasteczko Lopud. Tu znajduje się jedyny port na wyspie. Druga zatoka i jej plaże są przeznaczone dla naturystów. Doliny pokrywa roślinność tropikalna i śródziemnomorska. Ogród botaniczny, wspaniałe promenady i deptaki, wiele kawiarni i barów... jednym słowem relaks i rozrywkę mamy gwarantowane!

Zwiedzanie

KOŚCIÓŁ I KLASZTOR DOMINIKANÓW.
Kościół i klasztor św. Mikołaja zostały niedawno odrestaurowane przez niemieckich studentów. Są to teraz wspaniałe budynki, choć jeszcze kilka lat temu były poważnie uszkodzone.

ŠIPAN
Šipan ma te same zalety, co inne wyspy archipelagu: palmy, piaszczyste plaże, bujną roślinność, kilka restauracji na wolnym powietrzu, ruiny dawnego pałacu... Ale podobnie jak one, ma także własny, niepowtarzalny urok. Prom dobija do nabrzeża w wiosce Šipanjska luka, największej na wyspie, która przycupnęła nad morzem w miejscu przypominającym muliste koryto rzeki.

Oceń jakość naszego artykułu:

Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.

WP Turystyka na:

Instagramie

👍Lubię to!

Komentarze

Trwa ładowanie