Francja. Największe tajemnice Katedry w Chartres

Labirynt

Katedra tworzy wyjątkowo dobrze zachowany labirynt, osadzony w podłodze. Ta okrągła "ścieżka" ma średnicę 12 m i łączną długość prawie 262 m. Pośrodku labiryntu znajdowała się miedziana płyta przedstawiająca legendarnego Tezeusza zabijającego Minotaura.

Światło

W średniowieczu ludzie uważali światło za przejaw istnienia Boga. Przenikające wiązki światła przypominały wówczas Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny. Witraże katedry zawierają sceny z życia Matki Boskiej, Chrystusa, świętych i motywów biblijnych, a także sceny z życia codziennego.

Szata

Katedra zawiera jeden relikt, znany jako Szata Dziewicy Maryi, którą Matka Zbawiciela nosiła w czasie narodzin małego Jezusa. Jest to fragment tkaniny i welon o długości ponad pięciu metrów, ozdobiony stojącymi lwami. W 1927 r. oba fragmenty zostały zbadane przez ekspertów i datowane na I wiek. Ponadto stwierdzono, że pochodzą z Palestyny ​​lub Syrii.

Rzeźby

Dekoracja rzeźbiarska zamontowana na portalach stanowi charakterystyczny element dekoracyjny. Jest ich tu około 200. Katedra "wyrosła" w miejscu świątyni Druida, gdzie Celtowie odprawiali ceremonie religijne.

Francuskie miasto Chartres, gdzie żyje 40 tys. mieszkańców, leży na niewielkim skalistym wzgórzu na lewym brzegu rzeki Eure, ok. 90 km od Paryża. W XII w. zbudowano tu jedną z najstarszych i największych gotyckich katedr, która wciąż jest spowita tajemnicą. Budynek wyróżnia się przede wszystkim połączeniem światów "pogańskiego" i chrześcijańskiego i nie ma wątpliwości, że jest to bardzo magiczne miejsce.

Sanktuarium druidów

Z nieznanych i znanych powodów miejsce, w którym obecnie stoi katedra, przyciągało ludzi jeszcze przed powstaniem chrześcijaństwa. Świątynia druidów została założona na wzgórzu na długo przed Chrystusem, gdzie Galowie, członkowie plemion celtyckich, spotykali się ze swoim duchowieństwem i odprawili ceremonie religijne. Świątynia stała w świętym gaju i wyglądała bardzo podobnie do dzisiejszego słynnego Stonehenge. Składała się z wielu kamiennych dolmenów zaprojektowanych do przechwytywania siły Ziemi. Dziś wiemy, że były to tak zwane prądy telluryczne (prądy elektryczne w skorupie ziemskiej).

Zbudowana w innym kierunku

Najwyraźniej ta energia przyciągnęła także Rzymian, a później chrześcijan, którzy zbudowali tutaj pierwszą romańską bazylikę w VIII wieku. Budowie towarzyszyło jednak kilka pożarów. Najważniejszy z nich wybuchł w 1194 r. i w związku z czym postanowiono przebudować kościół na nowy wczesnogotycki budynek. Od samego początku budowniczowie postępowali bardzo niestandardowo. W średniowieczu wszystkie kościoły i katedry były orientowane na wschód, ale ta katedra wychodzi na północny wschód. Dlaczego? Wynika to prawdopodobnie z powodu prądów tellurycznych, na których stała świątynia Druidów.

Cudowna woda pod katedrą

Druidzi zostawili tu nie tylko dolmeny, ale także starożytną studnię z leczniczą wodą, która znajdowała się w krypcie pod katedrą. Jedna z legend mówi, że ktokolwiek pił jej wodę przez dziewięć dni i spał przy niej w nocy, rzekomo wyzdrowiał natychmiast. Według innej legendy po wypiciu osoba całkowicie wyzdrowiała lub zmarła w ciągu trzech dni bezbolesną i spokojną śmiercią. Jednak w tamtym czasach Kościół uważał wieści o uzdrowieniu źródlaną wodą za bluźniercze. Dlatego w 1650 r. podziemny korytarz prowadzący do niego został zamurowany, a studnia wypełniona. Archeolodzy odnaleźli ją ponownie w 1901 r. wraz z innymi pozostałościami celtyckich budynków.

Rekordowa budowla katedry

Nowy budynek został zbudowany natychmiast po pożarze. To niewiarygodne, że tak ogromna i majestatyczna katedra została zbudowana w ciągu zaledwie 26 lat bez żadnej przerwy. W tym czasie było to całkowicie wyjątkowe zjawisko. Została konsekrowana w 1260 r., a ówczesny król Ludwik IX Święty również brał udział w uroczystościach. Wewnątrz najbardziej charakterystyczna dekoracja składa się z wielokolorowego witrażu w 176 oknach, a także rzeźb, których w sumie jest tu 200.

Czy wcześniej wiedziano o budowie?

Tempo budowy stało się przedmiotem wielu spekulacji. Po przedostatnim pożarze rozpoczęto budowę nowych gotyckich wież, ale nie postawiono ich na starym kościele, ale przed nim i zostały zbudowane całkowicie niezależnie. Czy wiedzieliśmy wtedy, jak prace będą kontynuowane w przyszłości? Gdy w ciągu 60 lat ponownie przyszedł pożar i zniszczył stary kościół, przygotowane były nie tylko wieże, ale także finanse i projekty. Rzemieślnicy tylko czekali na instrukcje dotyczące rozpoczęcia budow

Droga dziewięciu rycerzy

Teorię tę potwierdza legenda o dziwnej podróży francuskich rycerzy do Jerozolimy, wysłanych przez założyciela zakonu cystersów Bernarda z Clairvaux. Rycerze porzucili świeckie posiadłości i wyruszyli w podróż do tajemnic zakopanych pod ruinami Świątyni Salomona w Jerozolimie, gdzie znajdowała się święta Arka Przymierza. Później stali się znani jako templariusze i spędzili prawie dziesięć lat w Ziemi Świętej. Wrócili do Francji równie tajemniczo, jak wyjechali.

Skąd wziął się gotyk?

Wraz z ich przybyciem w 1128 r. powstała interesująca sytuacja. Monumentalna gotycka architektura zaczęła kwitnąć w całej Europie. Czy templariusze w Jerozolimie zdobyli tajemniczą wiedzę? Czy też naprawdę udało im się znaleźć szczątki Mojżeszowej Arki Przymierza i ukrytą w niej tajemnicę? Czy może chodzić o boskie prawo, które kontroluje liczby, wagi czy miary? Jak inaczej wytłumaczyć, że plan piętra katedry został narysowany zgodnie z tzw. Złotym podziałem, który jest współczynnikiem o zaokrąglonej wartości 1,618? Wszystkie odległości między kolumnami oraz długość nawy głównej i naw bocznych odpowiadają wielokrotnościom wspomnianej liczb

Pogańskie przesilenie

Fakt, że budynek jest nie tylko świetnie zbudowany i że wszystko ma tutaj konkretny cel, potwierdzają także kafelki, które zapalają się każdego roku w dniu przesilenia letniego. Około południa 21 czerwca wiązka światła przenika przez otwór w oknie św. Apolinarego i oświetla metalową szpilkę zamontowaną w asymetrycznie ułożonej płytce. Najdziwniejsze jest to, dlaczego kościół chrześcijański obchodzi czysto pogańskie święto. Podczas przesilenia zimowego wiązka ponownie świeci na filar przedstawiający kontury kamiennego rydwanu, który rzekomo niesie Arkę Przymierza.

Labirynt ocalił pieniądze

Prawdopodobnie najciekawszym jest wyłożony kafelkami labirynt, usytuowany w środku katedry. Ten symbol pojawia się na całym świecie, a w średniowieczu nie był niczym niezwykłym, miały go także inne kościoły. Jednak kościół zrezygnował z niego w XVI wieku z powodu "pogańskiej" symboliki. W Chartres labirynt pozostał jednym z niewielu zachowanych do dziś. Nie było wystarczająco dużo pieniędzy, aby go usunąć. Dla wielu reprezentuje świat materialny – a oni uważają światło, które na niego pada, za boską, nadprzyrodzoną siłę.

Antyczny bohater w chrześcijańskim kościele?

Labirynt składa się z 365 białych kamieni i tworzy jedenaście koncentrycznych kół podzielonych na cztery ćwiartki. Ma średnicę 12 m, a jego całkowita długość to prawie 262 m. Fakt, że nie był to całkowicie chrześcijański twór, potwierdza również miedziana płyta, która znajdowała się w jej centrum. Tabliczka przedstawia starożytnego bohatera Tezeusza zabijającego legendarnego Minotaura. Niestety płyta nie została zachowana, ponieważ Napoleon stopił ją jako surowiec do produkcji dzia

Chrześcijański rytuał

Według niektórych legend duchowni korzystali z labiryntu głównie w Wielkanoc. Tańczyli i rzucali piłką, która symbolizowała słońca. Rytuał miał wskazywać wiernym drogę do niebieskiego Jeruzalem, a tym samym drogę do zbawienia. Chrześcijańscy pielgrzymi pokornie chodzili na kolanach i modlili się, upamiętniając w ten sposób Drogę Krzyżową Jezusa.

Panna Maria druidów

Statua wykonana z poczerniałego drewna gruszy została najpierw umieszczona w krypcie i oczywiście uważana była za Dziewicę Maryję z niemowlęciem. Prawda jednak jest inna. W jednej z jaskiń znajdowała się celtycka świątynia z ołtarzem i wyżej wspomnianą statuą. Miała być nazywana "dziewicą, która rodzi". Została stworzona przez ludzi na długo przed początkiem naszej ery. W 1020 r. została rzekomo zniszczona w pożarze, zastąpiona kopią i ponownie umieszczona w jednej z kaplic w krypcie. Z czasem dostojnicy kościelni przenieśli ją bezpośrednio do katedry.

Chroniła energetycznych prądów

Czarny kolor zdaje się symbolizować czarną ziemię z jej tajemniczymi siłami – prądami tellurycznymi. Mówi się, że znajduje się nad miejscem potężnego wylania tej tajemniczej energii, strzegąc jej i triumfując nad nią. To posągi Izydy kiedyś stały w piwnicach starożytnych świątyń, ale wraz z nadejściem chrześcijaństwa pierwotne bóstwa ustąpiły lub uległy przemianie. W ten sposób bogini Izyda mogła zmienić się w czarną Dziewicę. Statua została znaleziona w XIX wieku przez francuskich rewolucjonistów i demonstracyjnie spalona przy melodii Marsylianki. Dziś możemy zobaczyć tylko jej replikę.

Historia Pisma Świętego w obrazach

Znaczenie witraży jako opowieści poprzez obrazy jest jasne. Można tu zobaczyć ponad tysiąc różnych historii na 176 oknach i rozetach. Przedstawiają biblijne historie z legendami o świętych, sceny z ważnych bitew, ale także szczegóły z życia codziennego w tym czasie. Mówi się, że całe Pismo Święte zostało zapisane na obrazach na szkle. Najsłynniejsze witraże opowiadają historię Sądu Ostatecznego. Interesujące jest to, że rozmiar i kształt tego okna dokładnie odpowiadają wymiarom labiryntu, a jeśli ściana zostanie umieszczona na podłodze, okno dokładnie ją przykryje.

Tajemnica cudownego szkła

Największą zagadką jest szkło. Okna katedry świecą nawet kiedy niebo jest pochmurne wieczorem tak samo jak w południe. Szkło zdawało się regulować ilość przechodzącego światła. Działa jak klejnot, który świeci sam. Do dziś pozostaje tajemnicą, ponieważ nawet analiza chemiczna nie była w stanie wykazać, jak wyprodukowano to szkło. Według Pisma Świętego Bóg jest światłem, dlatego uważa się je za święte…

Niezniszczalna relikwia

Kolejną osobliwością ukrytą w katedrze jest koszula Najświętszej Maryi Panny, którą nosiła w czasie narodzin Jezusa. Katedrze podarował ją władca Franków Karol II Nagi w 876 r. Kroniki mówią, że z powodu tej relikwii królowie, rycerze i szlachta przybywali do katedry, a następnie zamawiali wykonanie podobnej. Wkładali ją pod zbroję i wierzyli, że ochroni ich przed wszelkimi urazami. Unikalne jest to, że koszula "przetrwała" bez uszkodzenia wszystkie pożary, które miały tam miejsce.

Źródło: Świat na dłoni