Góry Bardzkie i Opawskie

Przedłużeniem Gór Sowich są Góry Bardzkie ciągnące się od Przełęczy Srebrnej po Przełęcz Kłodzką (483 m n.p.m.).

Głęboka, przełomowa dolina Nysy Kłodzkiej dzieli to pasmo na dwa grzbiety. Grzbiet zachodni jest stosunkowo niski i silnie rozczłonkowany przez kotlinki Zdanowa i Wilczej. Od Przełęczy Srebrnej wznosi się on na Wilczą Górę (666 m n.p.m.), a dalej, za Przełęczą Wilczą (532 m n.p.m.) osiąga masyw Wielkiej Cisowej (590 m n.p.m.). Natomiast grzbiet wschodni jest krótszy, ale znacznie bardziej zwarty i wyższy. Biegnie w kierunku południowym przez Bardzką Górę (583 m n.p.m.) i Laszczową (622 m n.p.m.), po czym kulminuje w szczytach Kłodzkiej Góry (763 m n.p.m.) i Szerokiej (770 m n.p.m.), skąd stromo spada na Przełęcz Kłodzką (483 m n.p.m.).

Na wschodnim krańcu polskich Sudetów położone jest niezbyt popularne wśród turystów, choć ciekawe krajobrazowo, nieco odosobnione pasmo Gór Opawskich z głównym szczytem Kopy Biskupiej (889 m n.p.m.). Łączy się ono z rozległym masywem Jesioników po czeskiej stronie granicy. Jedną z głównych atrakcji polskiej części Gór Opawskich jest nieczynny kamieniołom łupku, przez który wytyczono ubezpieczony drabinkami szlak – tzw. Gwarkową Perć.