Ideologia Dżucze – przepis na samodzielność według Korei Północnej
Ideologia Dżucze opiera się na myśleniu, że wszystko należy do człowieka po to, aby mu służyć. Pozwala na stworzenie niezniszczalnej więzi miedzy ludzkimi masami i Wodzem. Oznacza możliwość zbudowania niezależności i suwerenności. Obywatele mogą używać swoich talentów i siły dla wspólnego dobra. Tyle pięknej teorii. Bo – jak to w historii Korei Północnej bywa – praktyka wygląda nieco inaczej.
Dżucze to ideologa obowiązująca w Korei Północnej. Wprowadzona została przez Wielkiego Wodza Kim Ir Sena. Posiada cztery dogmaty: Dżucze w ideologii, niezależność w polityce, samodzielność gospodarczą i samodzielność w obronie kraju.
Pierwszy z nich oznacza, że Partia Pracy Korei ma własne idee przewodnie, działa jedynie w oparciu o własne decyzje oraz jedynie we własnym – to jest północnokoreańskim – interesie. Niezależność w polityce to traktowanie relacji międzynarodowych w oparciu o równość państw, a także potępienie jakiegokolwiek nacisku, dominacji oraz hegemoni w stosunkach międzynarodowych.
Trzecia zasada Dżucze polega na zapewnieniu obywatelom oraz aparatowi państwowemu niezbędnych do egzystencji artykułów, rozwijaniu wszystkich gałęzi przemysłu oraz stworzeniu w kraju trwałej bazy surowcowo-paliwowej.
Ostatni, czwarty dogmat przywódcy Korei Północnej chyba najbardziej wzięli sobie do serca. Polega on na rozwinięciu przemysłu zbrojeniowego w taki sposób, by mógł on zapewnić całej północnokoreańskiej armii potrzebne wyposażenie. Poza tym każdy obywatel Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej powinien być przeszkolony i przygotowany do obrony ojczyzny, a kraj ma być twierdzą nie do zdobycia.
Kiedy i jak powstała?
Teoretycznie ideologia Dżucze została wprowadzona w Korei Północnej w 1955 roku i była odpowiedzią Kim Ir Sena na sytuację w ZSRR po śmierci Stalina. Dyktator upatrywał w niej szansę na większą niezależność względem Moskwy. Późniejsze ogłoszenie przez Chruszczowa Chińskiej Republiki Ludowej współprzywódcą bloku wschodniego pozwoliło Kim Ir Senowi lawirować pomiędzy Wielkimi Braćmi, zachowując dość dużą niezależność. Dzięki nowej ideologii Korei Północnej udało się czerpać korzyści od obojga z nich.
Po raz pierwszy szczegółowo zaprezentowano ją w 1965 roku, czyli… 10 lat po jej wprowadzeniu! Pięć lat później uznano Dżucze za twórcze, bardziej współczesne i koreańskie rozwinięcie myśli Marksa, Engelsa i Lenina.
W oficjalnej biografii Kim Ir Sena oraz jego pamiętnikach możemy przeczytać, że Wielki Wódz już na długo przed wprowadzeniem tej ideologii kierował się jej zasadami oraz tłumaczył jej dogmaty partyzantom walczącym z nim w Mandżurii.
Jednak nie działa?
Północnokoreańska idea samowystarczalności od początku była utopijną wizją komunistycznego raju. Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna od dnia swego powstania do chwili obecnej polega na pomocy innych państw.
Do chwili upadku bloku wschodniego Korea Północna otrzymywała olbrzymie bezzwrotne pożyczki od ZSRR oraz ChRL. Była również dozbrajana przez swoich wielkich sąsiadów. W latach 90. XX wieku, kiedy rozpadł się dotychczasowy porządek świata, w KRL-D zapanowały głód i nędza. Brakowało praktycznie wszystkiego: energii elektrycznej, żywności, leków. Aktualnie do Korei Północnej trafia pomoc humanitarna, bez której "monarchia Kimów" nie była by w stanie nawet wyżywić swoich obywateli.
Co dalej?
Ideologia Dżucze przez lata ewoluowała. Mniej więcej w połowie lat 70. ubiegłego wieku powstało pojęcie kimirsenizmu. Idee Dżucze są jego rdzeniem. Dodatkowo zawiera on metodę Dżucze, filozofię Dżucze oraz jej teorie…
Kim Dzong Il w odpowiedzi na upadek bloku wschodniego rozszerzył północnokoreańską ideologię o Songun, stawiając armię na pierwszym miejscu. Doktryna miała tłumaczyć olbrzymie wydatki na wojsko czynione przez reżim mimo katastrofalnej sytuacji ludności w kraju.
Trzeci z dynastii Kimów, Kim Dzong Un również postanowił dodać coś od siebie. Młody przywódca wprowadził politykę Byungjin, promującą równoległy rozwój gospodarczy oraz militarny. Jest to nawiązanie do pomysłu Kim Ir Sena z lat. 60 ubiegłego stulecia. Koncepcję przedstawiano pod postacią robotnika trzymającego w jednej ręce broń, a w drugiej sierp i młot. Obecnie byłby to raczej obraz Kim Dzong Una trzymającego w jednej dłoni pocisk balistyczny dalekiego zasięgu z głowicą nuklearną a w drugiej – reaktory na lekką wodę i satelity.
Bibliografia:
- Er win Tan, Byungjin and the Sources of Pyongyang’, International Journal of Korean Unification Studies Vol. 28, No. 2, 2019.
- Kim Dzong Il, O ideach Dżucze, Phenian 1985.
- Kim Ir Sen, O dżucze w naszej rewolucji, I, Phenian 1977.
- Songun – słowo-symbol XXI wieku, Biuletyn Ambasady KRL-D w Polsce, [dostęp: 29.04.2018].
- J. Dziak, Kim Ir Sen. Dzieło i polityczne wizje, Warszawa 2000.
WIDEO: Podróż do Korei Północnej. Cena wyprawy wbija w fotel