Kosze, parasolki i szlafroki, czyli polskie plaże przed wojną

Przed wojną na plaży widoku nikomu nie zasłaniały parawany. Na białym piasku plażowicze smażyli się w promieniach słońca leżąc plackiem, inni ukrywali się pod parasolami lub przesiadywali w koszach wiklinowych. Jeszcze w 1938 roku na plaży w Juracie znajdował się drewniany deptak, a na nim m.in.: stół do ping ponga.

W 1931 roku, w przerwie od opalania, na plaży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego w Krakowie, można było napić się piwa lub mleka. Idealnie gasiło pragnienie.

Plażowiczki z parasolkami nad Bałtykiem, to w latach 30. XX w. normalny obrazek. Niech nie zmyli was ich odzienie - to nie sukienki, a stroje kąpielowe.

Spacer po plaży w szlafroku nie był uznawany za coś dziwnego, a raczej normę. Turyści często przechadzali się tak po piasku. Na zdjęciu prezydent Ignacy Mościcki podczas pobytu wypoczynkowego w Juracie w lipcu 1927 roku.

Gdy tylko przychodził sezon, to na warszawskiej "Poniatówce" całymi dniami było głośno. Można było nie tylko się opalać, ale np. bujać na linie lub zważyć się na ulicznej wadze elektrycznej.

Długie piaszczyste plaże nad Wisłą w przedwojennym Krakowie były oblegane. Tutaj plażowiczki podczas wypoczynku z widokiem na fragment pałacu Lasockich.

W latach 30. XX w. na plaży w Gdyni było tak beztrosko jak dziś. Dzieciaki bawiły się do woli, a w oddali roztaczał się widok na port. Nadal jest tak pięknie, tylko widok trochę się zmienił.

Obserwowanie ich pracy to jedno z ulubionych zajęć dzieci. Ale żeby zobaczyć rybaka na plaży trzeba było naprawdę wcześnie wstać. Tutaj jeden z nich na plaży w Jastrzębiej Górze w 1936 roku.

W okresie II RP Truskawiec był najmłodszym i bardzo modnym uzdrowiskiem w Polsce (obecnie to teren Ukrainy). Uzdrowisko trzykrotnie otrzymywało złoty medal dla najlepszego kurortu w kraju. Na zdjęciu kuracjusze przy kąpielisku siarczano-solankowym Truskawiec-Pomiarki.