Litwa - bursztynowe wybrzeże

Na plaży pustki, ale Liepa twierdzi, że jest straszny tłum. Tłumaczę jej, że tłum to nad polskim Bałtykiem, gdzie latem parawan wbija się przy innym parawanie. - Oj - mówi. - Litwini by tego nie przeżyli.

Autobus z Kowna do nadmorskiej Połągi jest pełen. Na Litwie właśnie rozpoczęły się wakacje, więc dzieciaki - od najmłodszych do najstarszych - wskakują w kąpielówki, zakładają słomiane kapelusze i z impetem wbijają się do autokarów. Jadą na wybrzeże. Maluchy, by lato spędzić na wsi u dziadków. Młodzież, by bawić się na imprezach w nadmorskim kurorcie. Jednak nie byłoby kurortu wcale, gdyby nie Tyszkiewiczowie. Kiedy dwieście lat temu hrabia Michał przyjechał do Połągi, zobaczył trochę domów i kilkuset mieszkańców ciułających na życie dzięki rybołówstwu i handlu bursztynem. Ale dostrzegł potencjał - sosnowe bory, świeże powietrze wzbogacone jodem, czystą, nieskażoną przyrodę - i postanowił założyć tu uzdrowisko. Kupił Połągę i zaczął inwestować.