Najbardziej zwariowany pomysł świata. Takie rzeczy tylko w Dubaju
Gdy w latach 60. niewielka wioska rybaków i poławiaczy pereł — Dubaj — zaczęła się przekształcać w nowoczesne centrum handlowe i biznesowe, wydawało się, że to miejsce ma wszystko, aby osiągnąć sukces. Piękne położenie nad Zatoką Perską, bogactwo naturalne, jakim jest ropa naftowa, a co za tym idzie — duże pieniądze. Wszystko to sprzyjało rozwojowi Dubaju w ultranowoczesną metropolię. I kiedy już miasto naszpikowane zostało drapaczami chmur, a Światowe Centrum Handlu zaczęło działać pełną parą, Emiratczycy odkryli, że do pełni szczęścia brakuje im wystarczająco dużo plaż.
Palma Jumeirah 
Okazało się bowiem, że bogaci ludzie potrzebują pięknych widoków za oknami – na przykład na Zatokę Perską. Jak je zapewnić, kiedy dookoła tylko pustynia i pustynia, a linia brzegowa Dubaju ma zaledwie 72 km?
Emiratczycy – jak udowodnili już wielokrotnie – potrafią zrobić coś z niczego. Pomyśleli, przeliczyli i wymyślili: usypiemy sobie wyspę! Ale nie jedną, dziesiątki wysp! I przynajmniej trzy z nich, będą to wyspy palmowe, a wybrzeże nie będzie miało już 72 km, tylko 1,3 tys. km. A może i więcej.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Muzeum Przyszłości w Dubaju. Niesamowita atrakcja, którą zachwyca się cały świat
Najbardziej zwariowany pomysł świata
Jak postanowili, tak zrobili. W 2001 roku rozpoczęła się realizacja najbardziej zwariowanego pomysłu świata. Ojcem całego przedsięwzięcia był szejk Muhammad bin Rashid Al Maktoum, którego marzeniem było stworzenie w Dubaju stolicy światowej turystyki. I to bardzo luksusowej.
Pomysł polegał na tym, żeby u wybrzeży Dubaju stworzyć sztuczne wyspy. Ale nie takie zwyczajne – okrągłe czy owalne. Chodziło o wyspy, które będą miały jak najbardziej wydłużoną linię brzegową, a jednocześnie swoim kształtem będą nawiązywały do charakteru Dubaju. A co może lepiej symbolizować miasto wybudowane na pustyni niż palma? Dodajmy: palma daktylowa.
Kamienie z dna Zatoki Perskiej
Rozpoczęły się prace. Ogromne maszyny wydobywały piach i kamienie z dna Zatoki Perskiej i przewoziły je na obszar zaplanowany pod inwestycję. Z morza zaczęła wyłaniać się pierwsza palmowa wyspa. Po niej druga i kawałek trzeciej. tak powstały: Palma Jumeirah, Palma Jebel Ali oraz Palma Deirah.
Technologia budowy wysp była i jest bardzo kosztowna. Miliony ton ciężkiego budulca nawożonego na precyzyjnie wytyczony obszar palmy i poddawanego tzw. wibroprasowaniu trzeba nieustannie chronić przed wymywaniem przez wody Zatoki Perskiej. To generuje kolejne koszty.
Dobra inwestycja
A jednak ten wydatek wydaje się opłacalny. Pierwsza z wysp oddanych do użytku w 2009 roku – Jumeirah – niemal od razu okrzyknięta została ósmym cudem świata. Kosztowała co prawda ok. 10 miliardów dolarów, ale natychmiast stała się jednym z najbardziej popularnych miejsc turystycznych na ziemi.
Ma charakter gigantycznego, ekskluzywnego kurortu. Jest tu wiele eleganckich hoteli, prywatnych posiadłości, mnóstwo punktów handlowych i usługowych. Na szczycie palmy inwestycję wieńczy hotel Atlantis The Palm będący jednym z najbardziej luksusowych obiektów na świecie. Niemal każdy budynek na tej wyspie ma własny kawałek plaży i wspaniały widok z okien.
Równie atrakcyjne jak mieszkanie na wyspie Jumeirah, jest obserwowanie jej z wysokości – z platform widokowych, śmigłowców czy ze spadochronów.
Najlepsze widoki
Doskonały widok na wyspę Jumeirah zapewnia taras widokowy na 52. piętrze budynku Palm Tower (View at the Palm). Z wysokości 240 m zobaczymy zarówno całą wyspę, wody Zatoki Perskiej, wyjątkowy hotel w kształcie żagla Burdż al-Arab oraz dziesiątki innych sztucznych wysp, jak np. archipelag The World, czyli mapę świata utworzoną z małych wysepek "ochrzczonych" nazwami różnych krajów oraz Dubai Waterfront w kształcie półksiężyca, znajdujący się niedaleko palmy Jebel Ali.
No właśnie. Wróćmy do pozostałych dwóch palm. Jumeirah jest zbudowana i zasiedlona. Natomiast Jebel Ali jest usypana, ale nie została zabudowana. Jest znacznie większa od Jumeirah i pewnie stąd prace przy jej zabudowie i skomunikowaniu z lądem przeciągają się.
Trzecia z wysp – Deirah – choć według projektu największa, miała najmniej szczęścia – nadal jest w trakcie tworzenia, jednak trudno uzyskać konkretne informacje kiedy i czy w ogóle zostanie dokończona.
Choć jeszcze na początku XXI wieku pomysł tworzenia od zera tak wielkich sztucznych wysp wydawał się szalony, gdy patrzymy na efekt z wysokości, trudno oprzeć się wrażeniu, że tylko szaleńcy mogą stworzyć coś tak wspaniałego i zapierającego dech w piersiach.
W tym kontekście hasło "ojca Wysp Palmowych" — Szejka Mohammada bin Rashid Al Maktouma — które na wielkiej tablicy wita gości wjeżdżających na taras widokowy View at the Palm, nabiera specjalnego znaczenia: "We do not wait for things to happen, rather we make them happen" (pol. Nie czekamy na to, co się stanie, ale sprawiamy, że to się dzieje).
