Panama. Wiza, język, waluta. Informacje praktyczne

www.msz.gov.pl

_ Stolica: Panama Waluta: balboa (PAB), 1 PAB = 100 centesimo; 1 USD = 1 PAB *(Panama nie ma własnych banknotów, w obiegu jest dolar amerykański) Język urzędowy: hiszpański Inne języki: angielski * _

WIZA I PRZEPISY WJAZDOWE
Od 2002 r. obowiązuje umowa o ruchu bezwizowym między Polską a Panamą. Zgodnie z nią obywatele polscy mający ważne paszporty mogą wjeżdżać oraz przebywać na terytorium Panamy do 90 dni bez wiz. Zwolnienie z obowiązku wizowego nie obejmuje osób zamierzających w Panamie podjąć naukę, pracę lub inną działalność zarobkową, a także przyjeżdżających na pobyt stały. Każdy przyjeżdżający do Panamy ma obowiązek posiadania minimum 500 USD na koszty pobytu (gotówka nie jest konieczna, wystarczy udokumentowany stan konta bankowego i karta kredytowa). Panamska służba gra­nicz­na może skrócić dozwolony pobyt cudzoziemca w Panamie do mniej niż 90 dni. Turystom zabrania się podejmowania jakiej­kolwiek pracy zarobkowej. Podróżnych opuszczających Panamę samolotem obowiązuje opłata lotniskowa w wysokości do 30 USD od osoby.

PRZEPISY CELNE
Turysta ma prawo wwozu i wywozu do 10 tys. USD w gotówce. Większe kwoty należy zadeklarować w do­kumencie odprawy celnej (formularze wręczane są wraz z kartą zgłoszeniową w samolocie lub przed przekroczeniem granicy). Należy jednak unikać wwożenia większej ilości gotówki (powyżej 10 tys. USD). Zadeklarowanie takiej kwoty w deklaracji celnej może narazić turystę na niebezpieczeństwo napadu i kra­dzieży podczas dalszej podróży. Nie podlegają ocleniu wwożone rzeczy osobiste na sumę do 2000 USD. W ramach tej kwoty turysta ma prawo wwieźć do 400 szt. papierosów, 5 butelek alkoholu oraz jedno urządzenie elektroniczne. W Panamie obo­wiązu­je 5-procentowy podatek od usług i towarów przetwo­rzonych, jednak nie jest on zwracany turystom.

PRZEPISY PRAWNE
Posiadanie narkotyków jest karalne. Panamski kodeks karny przewiduje następujące kary: za przemyt od 3 do 8 lat, za handel od 5 do 10 lat (kara, w obu przypadkach, może zostać podwojona przez sąd w razie sprzedaży narko­tyków osobom niepełnoletnim, handlu nimi w miejscach imprez kul­turalnych i sportowych, jeśli sprzedający jest wychowawcą młodzieży albo urzędnikiem publicznym, jeśli używa broni lub przemocy), za produkcję od 5 do 10 lat, za posiadanie i używanie od 1 roku do 3 lat.

MELDUNEK
Nie ma obowiązku meldunkowego.

UBEZPIECZENIE
Polisy polskich towarzystw ubezpiecze­nio­wych nie są uznawane. Nie ma obowiązku wykupienia ubez­pieczenia osobowego. Przy wjeździe samochodem cudzoziemcy muszą mieć ubezpieczenie komunikacyjne.

SZCZEPIENIA I SŁUŻBA ZDROWIA
Nie ma obowiązku szcze­pień. W ostatnim okresie, zwłaszcza w prowincjach północno­-zachodnich, przy granicy z Kostaryką, na południowym­ wscho­dzie, w pasie przygranicznym z Kolumbią oraz w biednych dzielnicach stolicy pojawiają się przypadki malarii i dengi – chorób przenoszonych przez komary. Niektóre kraje Ameryki Łacińskiej, np. Brazylia, żądają ostatnio, aby osoby podróżujące z Panamy miały aktualne szczepienie przeciw żółtej febrze.

Wizyta u lekarza kosztuje od 30 do 100 USD, doba w szpitalu od 100 do 300 USD. Prywatne usługi medyczne w stolicy utrzymują się na niezłym poziomie. W innych miejscowościach pozo­sta­wiają bardzo wiele do życzenia.

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW
Wymagane jest między­naro­dowe lub miejscowe prawo jazdy. Z uwagi na zły stan techniczny ulic i dróg, duże natężenie ruchu oraz miejscowe zwyczaje motoryzacyjne (zwłaszcza w stolicy) liczne są wypadki; zaleca się wzmożoną ostrożność. Obywatele Panamy nie mają obowiązku posiadania ubezpieczenia komunikacyjnego i większość kierow­ców go nie ma. Ściągalność kosztów napraw od miejscowych kierowców-sprawców wypadków jest niewielka. Jest możliwość wynajęcia samochodu. Między Panamą i Kolumbią nie ma połączenia drogowego.

BEZPIECZEŃSTWO
W regionie Ameryki Środkowej Panama na­le­ży do krajów najbezpieczniejszych. Niemniej w stolicy występuje duże zagrożenie przestępczością (napady połączone z kradzieżą). Napady zdarzają się najczęściej w nocy, w starej części miasta, tzw. Casco Viejo, w okolicach Avenida Central, a także w dzielnicach biedniejszych – Curundu, San Miguelito i Chorillo. Dużo gorsza sytuacja panuje w mieście Colón. Nie­zwykle niebezpieczny jest pas graniczący z Kolumbią (prowin­cja Darién), gdzie działają zorganizowane bandy zbrojne i przemytnicze.

OBYCZAJE
Zwyczaje w Panamie nie odbiegają zasadniczo od norm amerykańskich i europejskich.

PRZYDATNE INFORMACJE:
• Odradza się korzystanie z komunikacji miejskiej. Tak­sów­ki nie są drogie, ale kierowcy nie posługują się licznikami. Ceny za przejazd należy każdorazowo negocjować.
• W Panamie istnieje rozbudowany sektor bankowy. Nie ma problemu z posługiwaniem się kartami kredytowymi renomo­wanych banków.
• System telefonii komórkowej nie jest kompatybilny z syste­mami w Polsce.
• Usługi hotelowe są bardzo zróżnicowane. Średniej klasy hotele gwarantują na ogół znośny standard sanitarny i bez­pie­czeń­stwo. Cena za dobę wynosi w nich przeciętnie ponad 70 USD, a w luksusowym hotelu – ponad 140 USD.
• Urzędy i banki pracują od poniedziałku do piątku od 9.00 do 15.00. Sklepy są czynne także w soboty, a wybrane domy handlowe również w niedziele (są jednak zamknięte w czasie niektórych świąt religijnych i państwowych).