Sofia

Sofia, stolica i największe miasto Bułgarii, ma bardzo długą i barwną historię, wspaniałe zabytki, których powstanie sięga schyłku starożytności, piękne centrum z mnóstwem klubów i knajpek, gdzie można spróbować specjałów kuchni bułgarskiej czy napić się wyśmienitego, a niedrogiego wina, dobrą bazę noclegową i, niestety, nieco zapuszczone przedmieścia z posępnymi blokowiskami.

Bułgarska stolica leży w Kotlinie Sofijskiej, w zachodniej części kraju, zaledwie 55 km od granicy z Serbią. Jest otoczona górami: od północy są to szczyty Starej Płaniny, od południowego-wschodu – Gór Łozenskie, od południa leży pasmo Witosza, zaś od południowego-zachódu – góry Lulin. Jest to właściwie geograficzny środek całego Półwyspu Bałkańskiego.

Miasto co krok potrafi zaskakiwać coraz to nowym, nieznanym widokiem – szerokie, reprezentacyjne ulice, po których przemykają czarne, rządowe limuzyny, sąsiadują z ciasnymi uliczkami, gdzie wprost ze straganów sprzedawane są świeże warzywa i owoce. Niedaleko ogromnego domu towarowego, w samym centrum miasta, w przejściu podziemnym przycupnęła malutka średniowieczna cerkiewka, zamyślona i jakby zupełnie obca zalanej szumem ulicy. Przed wejściem do pałacu prezydenckiego gwardia karnie zmienia wartę, po drugiej stronie budynku brodaty mnich, trzymając w ręku niewielką ikonkę, śpiewem prosi przechodniów o wsparcie, obok niego na rozłożonym stoliczku dwie świnki morskie, którymi opiekuje się jakieś cygańskie dziecko, przepowiadają przyszłość... ciągnąc losy. Sofia jest dużym miastem i ma wiele twarzy, niektóre są naprawdę piękne i fascynujące, niektóre – jak to w przypadku miast tej wielkości – odstręczają i budzą niechęć. Warto jednak pomyszkować tutaj i zatrzymać się nieco dłużej, aby odkryć miejsca
niezapomniane, w których czas zatrzymał się wieki temu.

Sofia ma bardzo długą historię, jej mieszkańcy szczycą się, iż należy do najstarszych stolic Europy. W ścisłym centrum miasta po dziś dzień archeolodzy prowadzą wykopaliska, odkrywają ślady neolitycznych osad, a także pozostałości z epok kamienia i brązu.

Miejsca które warto zobaczyć

Spod dworca kolejowego bądź autobusowego do centrum dotrzemy, idąc ul. Maria Luiza, wzdłuż torów tramwajowych. Jest to przede wszystkim ulica handlowa, dlatego też znajdziemy tu głównie sklepy, a także banki i kantory. Idąc ul. Maria Luiza, dotrzemy do niewielkiego placu. Po lewej stronie znajduje się największy czynny meczet sofijski (Bania baszy Dżamija) wraz z minaretem. Zbudowano go w 1576 r. Zaraz za nim mieści się budynek łaźni miejskich (1913), który od lipca 2004 r. pełni funkcję muzeum miasta Sofii. Za budynkiem łaźni, przy ul. Iskyr i Serdika, znajdują się fragmenty rzymskich murów obronnych i wieży.

Niedaleko znajduje się również żydowska synagoga (1909), która uznawana jest za trzecią pod względem wielkości w Europie.W pobliżu jest także kościół katolicki (w podwórzu jednej z kamienic, na przecznicy od ul. Pirotskiej).

Po drugiej stronie ul. Car Oswoboditeł (Cara Wyzwoliciela, duża ulica prostopadła do ul. Maria Luiza), znajduje się cerkiew św. Niedzieli. Świątynię zbudowano w 1751 r. W 1925 r. podczas nabożeństwa miał tutaj miejsce zamach na cara Borysa III. Zginęło wtedy ponad 120 osób, w tym wielu członków gabinetu rządzącego. Cerkiew zrekonstruowano w 2. poł. lat 20. XX w. Idąc dalej zobaczymy pięknie prezentującą się rosyjska cerkiew św. Mikołaja (sw. Nikołaj). Jej wysoka, pozłacana wieżyczka widoczna jest już z daleka, a wnętrze olśniewa bogatymi zdobieniami oraz ikonami.

Kontynuując zwiedzanie dotrzemy do dużego placu, na którym stoi konny pomnik rosyjskiego Cara Wyzwoliciela, Aleksandra II. Spod którego widoczna jest jedna z największych atrakcji stolicy – piękny, ogromny sobór św. Aleksandra Newskiego. Świątynię według projektu architekta rosyjskiego, Pomerancewa, wzniesiono dla uczczenia setek tysięcy rosyjskich żołnierzy poległych w czasie wojny rosyjsko-tureckiej zakończonej wyzwoleniem Bułgarii spod panowania sułtana.

Ulica, która znajduje się na wprost wejścia do cerkwi św. Aleksandra Newskiego i obok cerkwi św. Zofii (starożytna bazylika, która dała nazwę miastu), okupowana jest przez sofijskich kolekcjonerów wszelkiej maści. Można tu znaleźć zarówno stare, przedwojenne pocztówki, monety i banknoty, jak i elementy mundurów armii sowieckiej. Tutaj także mieści się swoista galeria malarstwa pod gołym niebem – wystawcami są miejscowi artyści. Można się tutaj kręcić całymi godzinami, przeglądając kolekcje muszelek, kart do gry i kart telefonicznych, kindżałów, noży i scyzoryków, archaicznych zegarków, odznaczeń Armii Czerwonej i bułgarskiej, a także podziwiać kunszt tutejszych artystów malarzy.

Okolice Sofii

Witosza wznosi się na południe od Sofii i należy do Pławsko-Zawałskiego (Плавско-Завалски) łańcucha górskiego. Najwyższym szczytem jest Czerni Wrych (Черни Връх; 2290 m n.p.m.). Witosza zajmuje powierzchnię 278 km2. Masyw charakteryzują rozległe, wysoko położone zrównania, nad którymi sterczy kilka niewielkich szczytów z rumowiskami skalnymi. Poniżej zrównań górnej części stoku występują tzw. kamienne rzeki – skupiska wielkich, zaokrąglonych głazów granitowych, ułożonych wachlarzowato lub w kierunku dolin. Powstają one w wyniku wietrzenia fizycznego i chemicznego.Szlaki turystyczne Witoszy są bardzo dobrze oznakowane. W wysokich partiach gór stosuje się system słupków o wysokości 3–4 m, pomalowanych w dwubarwne pasy. Przez Witoszę prowadzi m.in. europejski szlak turystyczny E-4.

U podnóży Witoszy leży wiele małych miejscowości, a także kilka dzielnic Sofii, które często utrzymują stałe połączenie autobusowe z wyższymi partiami gór. Najpopularniejsze punkty wypadowe na Witoszę to wsie: Czujpetłowo, Kładnica, Rudarci, Bistrica, Żeleznica, Jarłowo, dzielnice Sofii: Władaja, Kniażewo, Bojana, Dragalewci, Simeonowo. We wszystkich tych miejscowościach z łatwością można znaleźć nocleg w tzw. rodzinnych hotelikach, a także wyżywienie w oryginalnych knajpkach.

_ Źródło: Bezdroża _