Wakacje w czasach PRL. Gdzie i jak wtedy wypoczywano?

Wakacje w PRL różniły się pod wieloma względami od letnich wyjazdów, jakie możemy organizować obecnie. Wyjazd za granicę - aby spędzić urlop we Włoszech, Francji czy Hiszpanii - był praktycznie niemożliwy. Otrzymanie paszportu graniczyło z cudem, nie bez znaczenia pozostawał także bardzo wysoki koszt takiej wycieczki. Z tego powodu wakacje spędzano głównie w Polsce.  

Władza ludowa zapewniała obywatelom wakacyjny wypoczynek, który był określany mianem wczasów pracowniczych. Za wakacje płaciło się niewiele, ale sporo zachodu kosztowało samo ich otrzymanie. Mimo tego, że przysługiwały każdej pracującej osobie, to w rzeczywistości nie każdy mógł z nich skorzystać. Wakacyjny wypoczynek w znanym kurorcie był bowiem przyznawany bynajmniej nie za zasługi w pracy, lecz w dużej mierze dzięki układom, znajomościom, prezentom czy innym sposobom na ominięcie długich kolejek oczekujących.

Wielu Polaków, którym z różnych powodów nie udało się otrzymać wczasów dofinansowanych przez państwo, decydowało się więc na prywatny wyjazd, oczywiście w granicach kraju. Wynajmowali pokoje, spali w namiotach na kempingach czy wybierali się na wakacje do rodziny mieszkającej nad morzem, w górach lub na Mazurach. Hotele i pensjonaty nie były drogie, co pozwalało większości zainteresowanych wyjazdem obywatelom spędzić wakacyjny urlop poza domem.

Morze Bałtyckie było jednym z najpopularniejszych celów wakacyjnych podróży. Szczególnym zainteresowaniem cieszyły się trzy nadmorskie miejscowości: Kołobrzeg, Sopot i Międzyzdroje. To ostatnie miejsce było jednym z najmodniejszych wakacyjnych kierunków. Tam Polacy pływali statkiem, opalali się na plaży, a także korzystali z bogatej oferty kulturalnej. Jedną z ciekawostek Międzyzdrojów była wtedy popularna i licznie uczęszczana plaża nudystów.

W Kołobrzegu odbywał się natomiast słynny Festiwal Piosenki Żołnierskiej, na którym swój debiut miało wiele gwiazd lat 80-tych, m.in. Małgorzata Ostrowska. Sopot w latach 60-tych cieszył się mianem riwiery PRL-u i był jedną z najpopularniejszych nadmorskich miejscowości, tłumie odwiedzanych przez wczasowiczów.

Wielu Polaków zamiast morza wybierało Pojezierze Mazurskie. Jedną z najpopularniejszych miejscowości turystycznych w tym regionie były Mikołajki. Wolny czas wczasowicze poświęcali na leżakowanie nad wodą, opalanie się, żeglowanie, a także łowienie ryb, w które obfitowały mazurskie zbiorniki wodne. Modne było również zatrzymywanie się na miejscowych kempingach lub polach namiotowych i bliskie obcowanie z dziką przyrodą.

Sporą popularnością - zwłaszcza wśród mieszkańców stolicy - którym nie udało się wyjechać na wczasy z prawdziwego zdarzenia, cieszyło się Jezioro Zegrzyńskie. Turyści mogli liczyć tam nie tylko na odpoczynek i ochłodę w upalne dni nad wodą, ale także zjeść domowy posiłek serwowany w lokalnych barach i na stołówkach.

Nikogo nie zdziwi natomiast fakt, że najpopularniejszą górską miejscowością w czasach PRL było Zakopane. Górski klimat od zawsze cieszył się dużym zainteresowaniem wśród turystów, a stolica polskich Tatr była równie zatłoczona w okresie letnim, co dziś. Polacy chętnie spacerowali Krupówkami, smakowali góralskich potraw w lokalnych karczmach, a także wybierali się na piesze wędrówki po najwyższych górach w Polsce.

Sporą popularnością w rejonach górskich i nie tylko cieszyły się także uzdrowiska: Krynica Zdrój, Wysowa Zdrój czy Ciechocinek. Wypoczywali w nich kuracjusze z całego kraju, upatrując w tego typu ośrodkach nie tylko szansy na poprawę swojego zdrowia oraz samopoczucia, ale także poszukując w nich namiastki bogactwa i luksusu, z którym większości obywatelom PRL kojarzył się niedostępny Zachód.

Aby poczuć charakterystyczny klimat słynnych kurortów z czasów PRL, wystarczy odwiedzić jeden z nich. Dostępne na miejscu oferty noclegowe można natomiast sprawdzić bez wychodzenia z domu na stronie Nocowanie.pl - najpopularniejszym polskim portalu turystycznym.