Pamukkale - raj na dwóch kontynentach

Pamukkale, to słynne i piękne tarasy wapienne, leżące się na zboczu tureckiej góry na Cökelez. Ta śnieżnobiała kraina znajduje się niecałe 20 km od Morza Egejskiego, w okolicy miejscowości Denizli. Polacy wypoczywający w tym kraju często wybierają tę przyrodniczą osobliwość za cel wycieczek fakultatywnych. Jak powstało to cudo natury?

Pamukkale, to słynne i piękne tarasy wapienne, leżące się na zboczu góry Cökelez. Ta śnieżnobiała kraina znajduje się niecałe 20 km od Morza Egejskiego, w okolicy miejscowości Denizli. Polacy wypoczywający w Turcji często wybierają tę przyrodniczą osobliwość za cel wycieczek fakultatywnych. Jak powstało to cudo natury?

Wypływająca z gorących źródeł woda, bogata w związki wapnia i dwutlenek węgla, ochładzając się na powierzchni, wytrąca węglan wapnia. Jego osady układają się w malownicze nacieki i widoczne na zdjęciu stalaktyty.

Na zboczu góry, wykorzystując nierówności terenu, powstają progi, półkoliste i eliptyczne baseny termalne, ukształtowane w formie tarasów. Oddzielone są od siebie obłymi zaporami, po których spływa woda.

Pamukkale położone jest na linii pęknięcia skorupy ziemskiej. Proces kształtowania trwa nieprzerwanie od około 14 tysięcy lat. W czasach Starożytnego Rzymu nazywane były trawertynami.

W celu ochrony, władze utworzyły w tym miejscu Park Narodowy, który objęło swoim patronatem UNESCO, wpisując go na listę światowego dziedzictwa przyrodniczego.

Pobudowane w górnej części zbocza hotele przyczyniły się do stopniowego wysychania źródeł i postępującej degradacji środowiska. W 1997 roku w celu powiększenia ochrony, zamknięto trasę prowadzącą przez naturalne tarasy.

Dla turystów udostępniona jest część południowa, wzdłuż wybudowanego przez ludzi wąskiego kanału. Płynie nim woda termalna napełniając utworzone sztucznie baseny. Z uwagi na ochronę osadów, wejście na trawertyny, jest możliwe tylko po zdjęciu obuwia.

Betonowe zapory tworzące wspomniane sztuczne baseny, są już całkowicie pokryte osadem. Zawartość wapnia w spływającej wodzie jest tak wysoka, że może pokryć, warstwą o grubości 1 mm, powierzchnię około 4,9 km kw. rocznie.

W tej okolicy nie są to jedyne źródła termalne. W oddalonym o 5 km miasteczku Karahayit, wody zawierają sporo domieszek żelaza, sodu i magnezu. Przyczyniają się do zabarwienia osadów na kolor czerwony, zielony i żółty. Lecznicze właściwości źródeł znajdujących się w tych miejscowościach znane były wiele wieków temu. Już w starożytności przybywano tu mając nadzieję na powrót do zdrowia.

Turcja to wyjątkowe państwo położone na styku dwóch kontynentów - azjatyckiego i europejskiego. Jest otwarte na turystów i gościnne jak mało który kraj. Największą zaletą tego zakątka jest wszechstronność - każdy znajdzie tu coś dla siebie, od miejsc do leniwego wypoczynku na plaży, do tych przesiąkniętych historią.

sc/pw