Trzecie co do wielkości miasto w kraju (ok. 170 tys. mieszkańców) i zarazem jego największy port (w większym stopniu jest to ośrodek przemysłowo-handlowo-komunikacyjnym niż turystyczny). Niemniej jednak turyści przybywają tu bardzo licznie. Rijeka nie oszałamia dostojnymi zabytkami ani malowniczą zabudową, ale mimo to centrum miasta sprawia przyjemne wrażenie. Najlepiej zaparkować samochód na dużym, płatnym parkingu przy kanale Mrtvi kanal. Rijeka jest położona na północnym wybrzeżu Riječkiego zaljevu, na wschód od Istrii, u podnóża masywu górskiego Risnjak, nad rzeką Riječina.
Dzieje osadnictwa rozpoczyna rzymskie osiedle Tarsaticae, zbudowanego na miejscu starej liburnijskiej twierdzy. W trakcie badań archeologicznych odkryto, iż starożytne mury przebiegały m.in. w miejscu dzisiejszego deptaku Korzo. Miejscowość jest wzmiankowana w dziele Historia naturalna Pliniusza Starszego (23–97 r. n.e.) oraz w utworze Almagest Ptolemeusza (II w.), pełniącym kiedyś funkcję encyklopedii i atlasu świata. W VII w. przybyli tu Słowianie, którzy, zachęceni dogodnym położeniem i bliskością rzeki – źródła wody pitnej, w obrębie dawnych murów założyli własną osadę. Dogodna lokalizacja sprzyjała rozwojowi miasta.
W XIII w. Rijeka doczekała się nowych murów obronnych. Potem kilka razy przechodziła z rąk do rąk, aż pod koniec XV w. stała się częścią imperium Habsburgów. W 1709 r. Karol VI nadał Rijece status wolnego portu. Jego córka, Maria Teresa, posunęła się jeszcze dalej – stworzyła odrębną prowincję ze stolicą w mieście. Mniej więcej w tym czasie zaczął rozwijać się przemysł stoczniowy – jeden z głównych czynników późniejszego rozwoju Rijeki. Pierwszą stocznię zbudowano w 1729 r. w Kraljevicy. W 1867 r., kiedy powstały Austro-Węgry, Rijeka znalazła się pod zwierzchnictwem węgierskim. Po I wojnie światowej miasto i okolica stały się przedmiotem sporu między Włochami a Jugosławią. Po licznych zatargach w maju 1945 r. Rijeka (oraz półwysep Istria) znalazła się w granicach Jugosławii. Nie zmienia to faktu, iż obecnie mieszka tu wielu obywateli narodowości włoskiej.
_ Źródło: Bezdroża _
