Atrakcje, które nie miały przetrwać

Budynki i wyrafinowane konstrukcje tworzymy zazwyczaj po to, aby pełniły swe funkcje przez długie lata. Czasem tak się jednak składa, że projekty mają istnieć jedynie przez jakiś czas, stworzone na rzecz jednego wydarzenia. Po zakończeniu imprezy czeka je zazwyczaj rozbiórka. Jednak wiele tego typu konstrukcji jej uniknęło, a niektóre z nich stały się symbolami miast i wielkimi atrakcjami. Poznajcie najciekawsze z nich.

103 metry wysokości, 2400 ton stali i aluminium, 9 kul o średnicy 18 metrów każda, połączonych ze sobą rurami - to największy atom świata, czyli Atomium. Konstrukcja umieszczona na trzech jednakowych dwunogach to model cząsteczki żelaza, powiększony 165 miliardów razy. Został on wybudowany na Wystawę Światową w 1958 roku, odbywającą się w Brukseli, na podstawie projektu André Waterkeyna. Podobnie jak większość tego typu konstrukcji, umiejscowione w dzielnicy Laeken Atomium miało być zniszczone po zakończeniu Expo. Wzbudzało jednak tak duże zainteresowanie, że zdecydowano się je zachować. W 2004 roku atrakcja przeszła renowację - wszystkie aluminiowe elementy zastąpiono stalą nierdzewną. Do najwyższej kuli, gdzie znajduje się platforma widokowa z panoramą Brukseli można dostać się windą.

udm/at/ik

Pawilon Mauretański jest jedyną pamiątką po Wystawie Światowej w Paryżu z 1867 roku. Ten budynek, podobnie jak inne, miał zostać rozebrany wkrótce po zakończeniu targów. Jednak decyzją szalonego króla, Ludwika II Bawarskiego, został w całości przeniesiony do Niemiec i od 150 lat jest ozdobą ogrodów pałacowych w Linderhof. Ten neobarokowy pałac był szczególnie lubiany przez słynnego króla, a jego twórcy inspirowali się architekturą francuską z XVIII wieku, głównie Petit Trianon w Wersalu. Pałac zachwyca przede wszystkim przepięknym położeniem wśród szczytów Alp oraz zadbanym ogrodem z fontanną, posągami i fantazyjnymi żywopłotami.

Wieża Vasco da Gama stanęła w Lizbonie z okazji odbywających się tam targów Expo w 1998 roku. Kształtem przypomina płynącą karawelę i ma 145 metrów wysokości. Po zakończeniu targów miał ją czekać los wielu innych obiektów przygotowanych na tę imprezę, czyli rozbiórka. Jednak wieża zyskała na popularności. Do 2004 roku na 120 metrze dostępny był dla turystów taras widokowy z restauracją. W 2007 roku rozpoczęła się budowa hotelu, który przylega do pierwotnej konstrukcji żagla - jego wysokość to 72 metry. Obiekt został ukończony w 2012 roku, a wraz z jego otwarciem ponownie udostępniono taras widokowy i restaurację - można się tam dostać jedną z trzech panoramicznych wind.

Trudno sobie obecnie wyobrazić Londyn bez jego Oka, czyli London Eye. Usytuowany nad samą Tamizą diabelski młyn ma aż 135 metrów wysokości, a z jego kabin można podziwiać panoramę miasta - pełny przejazd trwa 40 minut. Atrakcja została oddana do użytku w 2000 roku, z okazji nowego tysiąclecia i miała funkcjonować jedynie pięć lat. Mija już jednak druga dekada, a London Eye stoi i cieszy się niesłabnąca popularnością zarówno wśród turystów, jak i mieszkańców stolicy Wielkiej Brytanii.

Na rzecz Wystawy Światowej w Paryżu w 1889 roku został zbudowany tzw. Pawilon Antyli Francuskich. Żeby uchronić go przed przykrym losem rozebrania po zakończeniu wystawy, budynek został w całości przetransportowany na Martynikę *na Karaibach. Obecnie kolorowa konstrukcja w romańsko-bizantyńskim stylu jest siedzibą Biblioteki Schoelchera w *Fort-de-France.

Ten symbol stolicy Francji jest nieodłącznym elementem paryskiego krajobrazu. Wieża Eiffla powstała, podobnie jak Pawilon Antyli Francuskich, z okazji Wystawy Światowej w 1889 roku. Jej budowa zajęła dwa lata. W 1909 roku, zgodnie z umową, miała zakończyć swój żywot. Jednak jej ogromna popularność sprawiła, że została w Paryżu na stałe. Obecnie każdego dnia odwiedza ją 15-20 tys. osób.

udm/at/ik