Érice - najpiękniejszy zakątek Sycylii
Erice to jeden z najbardziej urokliwych, a według niektórych najpiękniejszy zakątek Sycylii, na zachodnim krańcu wyspy. Średniowieczna osada w chmurach, zachowana w całości do dzisiejszych czasów, łączy w niezwykły sposób mity i historię, sztukę i kulturę, architekturę i naturę, fantazję i rzeczywistość.
Erice - osada w chmurach
Herling-Grudziński pisał o tym zakątku: _ Nigdzie może na Sycylii nie panuje tak głęboka cisza. Ludzie, nawet gdy wychodzą z domów, poruszają się jakby na palcach, ocierają się o mury i szybko znikają _. I choć na ulicach spotkamy wielu turystów Erice jest miejscem refleksyjnym, oazą spokoju, ciszy i odosobnienia, można się tu zanurzyć w przeszłości, oddać kontemplacji zaułków, dzieł sztuki sakralnej i pradawnych kamiennych murów. Dodatkowych wrażeń dostarczają wspaniałe krajobrazy rozciągające się ze wzgórza. Jeśli mamy szczęście i nie ma chmur, można stąd dostrzec Etnę i Egady.
Tekst: Agnieszka Fudowicz, Agnieszka Masternak, Bezdroża/udm
[
]( http://bezdroza.pl/ )
Z Trapani do Erice - kolejką lub po serpentynach
Najciekawszym sposobem dotarcia do miasteczka jest wjazd kolejką z Trapani na górę św. Juliana (751 m n.p.m.). Do średniowiecznego Erice, miasta-muzeum, należy wejść przez pochodzącą z XII w. bramę Trapani, wykutą w elimsko-punickim murze fortyfikacyjnym. Natomiast lubiącym samochodowe wyzwania polecamy wijące się serpentynami drogi prowadzące do miasteczka. To rozwiązanie niesie jednak za sobą jeden, ale poważny problem - na miejscu trudno znaleźć miejsce do zaparkowania auta.
Erice - plątanina wąskich uliczek
Osada jest zbudowana na niespotykanym planie trójkąta równoramiennego. Charakteryzują ją kręte, wybrukowane ulice, surowe, kamienne budowle; _ vanelle _- przejścia tak ciasne, że może się przez nie przedostać tylko jedna osoba; wewnętrzne dziedzińce; tarasy oraz niezliczona liczba zabytkowych kościołów.
Erice - museo diffuso
Całe miasteczko jest obecnie objęte specjalnym programem MEMS (Museo di Erice - La Montagna del Signore, czyli Góra Pana). Jego ideą jest _ museo diffuso _ - muzeum popularne i otwarte. Charakteryzuje się tym, że dzieła sztuki nie są pokazywane jako "oderwane od kontekstu", a znajdują się w naturalnym środowisku, w miejscach, dla których były pierwotnie przeznaczone. Obiekty są czytelnie opisane w języku włoskim i angielskim, dostępne są też liczne darmowe, wielojęzyczne foldery informacyjne oraz mapa.
Katedra Królewska - największa perełka Erice
Największą atrakcją miasta jest Katedra Królewska (Real Duomo). Tradycja głosi, że została wybudowana w okresie panowania cesarza Konstantyna w IV w. n.e. Budowla, którą podziwiamy dzisiaj, została wzniesiona w 1312 r. przez króla Fryderyka II Aragońskiego z kamieni pochodzących ze świątyni poświęconej bogini Wenus w Érice. Na przestrzeni wieków była przebudowywana wielokrotnie. W 1853 r. jej wnętrze uległo zawaleniu, jednak szybko podjęto prace renowacyjne. Z 1860 r. pochodzą neogotyckie dekoracje wnętrza. Katedra mieści wiele skarbów, m.in.: XV, XVI i XVII-wieczne marmurowe chrzcielnice, marmurowe figurę Madonny Assunta z 1469 r. i ołtarz z 1513 r. czy niebanalny, zapadający w pamięć obraz Madonny z Erice. Dzwonnica przy katedrze służyła jako wieża obserwacyjna podczas walk zwanych "nieszporami sycylijskimi" w XIII w.
Kościół św. Juliana - najstarsza świątynia w Erice
Natomiast kościół św. Juliana (San Giuliano) zbudowany w 1076 r. był jednym z pierwszych wzniesionych w mieście. Powstał ku czci św. Juliana "oswobodziciela", który uratował Erice przed jarzmem muzułmańskim i od tego czasu został obwołany patronem miasta (jego święto obchodzone jest 22 maja). Kościół został przebudowany i poszerzony na początku XVII w. W 1770 r. powstała dzwonnica w stylu czystego baroku. Znajduje się tu kolekcja przedmiotów używanych podczas procesji Wielkiego Piątku oraz kolekcja ceroplastyki (figurek woskowych). W 1636 r. powstało tu Oratorium 33, wybudowane przez tyluż jezuitów (chowani byli na siedząco na specjalnych krzesłach, ubrani w insygnia, w jednej krypcie oratorium).
Erice - spacerem przez średniowiecze
Warto zwiedzać miasto korzystając z jednej z przygotowanych tras. Czerwona prowadzi głównymi uliczkami miasta od Katedry Królewskiej przy której znajduje się wieża Króla Fryderyka II; ulicą Vittorio Emanuele; do kościołów: św. Alberta, klasztoru S.S. Salvatore, św. Marcina, św. Piotra, św. Juliana, św. Franciszka z Asyżu i św. Jana. Stąd dzieli nas tylko kilka kroków od zamku - Castello del Bailo, zamku Wenery i zamku Popoli.
Przepiękna panorama z góry św. Juliana
Panorama - z jednej strony na równinę pomiędzy Trapani i Marsalą z rezerwatem salin, z drugiej na San Vito Lo Capo, Monte Cofano i morze - zapiera dech w piersiach. Przy wyjątkowo dobrej widoczności można stąd ponoć zobaczyć Etnę na przeciwnym krańcu wyspy. Co więcej, pola rozciągające się pod Górą św. Juliana nasuwają na myśl tradycyjne dywany _ frazzate _, wielobarwne kobierce tkane przez artystów-rzemieślników z Erice ręcznie na krosnach, ze skrawków materiałów i bawełnianej włóczki.
KAtedra Królewska w Erice, Sycylia
Trasa niebieska (dla mających więcej czasu na spokojne odkrywanie tajemnic miasta) wiedzie od katedry ulicą Carvini, która łączy się z Via Addolorata (po drodze znajdują się kościoły: św. Izydora, św. Franciszka z Paoli, św. Katarzyny, św. Teresy), konwent i kościół pw. Zwiastowania NMP oraz pałac wojskowy Carmine. Dalej prowadzi ona wzdłuż murów elimsko-punickich, pochodzących z V w. p.n.e., do kościołów św. Urszuli, św. Antoniego i kwatery hiszpańskiej. Szlak zakręca do ruin N.S. di Custonaci i kościoła św. Cataldo.
[
]( http://bezdroza.pl/ksiazki/katalonia-barcelona-costa-brava-i-costa-dorada-travelbook-wydanie-1-dominika-zareba,bekan1.htm )
Oficjalne wydanie internetowe Wydawnictwo Bezdroża: www.bezdroza.pl
