Historia Viktora z Aveyron. Kim był tajemniczy wilczy chłopiec?
Prawie każdy zna historię Tarzana. Legendarny bohater, którego po tragicznej śmierci rodziców wychowuje w dżungli małpa, z czasem musi pogodzić się z powrotem do cywilizacji. Jak się okazuje, podobne historie często zdarzają się w rzeczywistości. Jedną z najdziwniejszych jest ta, o pewnym Viktorze z Aveyron. Czy mały chłopiec naprawdę został wychowany przez wilki?
W małej wiosce niedaleko Saint-Sernin-sur-Rance panuje zamieszanie. Miejscowi zbierają się na wiejskim placu, aby zobaczyć chudego chłopca z długimi splątanymi włosami i bladą twarzą. Trzech mężczyzn stojących wokół opowiada głośno o tym, jak schwytali to dzikie dziecko, ktoś inny jedzie na koniu do miasta, aby zgłosić, że znaleźli sierotę. Przez jakiś trwają dyskusje, co zrobić ze znalezionym dzieckiem, aż w końcu zostaje przygarnięty przez miejscową wdowę. Jednak nie na długo.
Dwa dni później kobieta stwierdza, że łóżko chłopca jest puste, a w wiosce krążą plotki, że dzikie dziecko wróciło do wilków, które go wychowały. W ciągu następnych dwóch lat od czasu do czasu pojawia się jakiś świadek, który widział chłopca w towarzystwie stada wilków. Inni zaś twierdzą, że widują go, jak razem z wilkami atakuje owce i kury, a czasem nawet rzekomo coś ukradnie.
Kulminacja tego wszystkiego miała miejsce 8 stycznia 1800 roku. W czasie, gdy we Francji powoli dochodził do władzy Napoleon Bonaparte (1769–1821) z lasu w pobliżu wioski Lacaune ponownie wyłoniło się wychudzone dziecko. Co stało się z nim później?
Z rąk do rąk naukowców
Źródła opisujące dalszy rozwój wypadków nieznacznie się różnią. Wydaje się jednak, że młody człowiek najpierw trafia na komisariat policji, gdzie dostaje imię Joseph. Urzędnicy są prawdopodobnie dość zdezorientowani. Chłopiec zdaje się w ogóle nie rozumieć ludzkiego języka i nie zna nawet żadnych zasad wychowawczych – nie chce się ubrać, wydala tam, gdzie tylko chce, warczy i niszczy wszystko dookoła.
Enigma Czy mają rację ci, którzy twierdzą, że wyrastał wśród wilków? Początkowo chłopiec trafia do sierocińca, z którego nieustannie ucieka i jednocześnie straszy inne dzieci. Wtedy o jego istnieniu dowiadują się naukowcy i lekarze, prosząc o możliwość jego obserwacji. Władze z radością przychylają się do ich prośby, a Joseph zostaje przeniesiony do Paryża, gdzie później zbadają go przyrodnik Pierre Joseph Bonnaterre (1752–1804), następnie znany francuski lekarz Jean Gaspard Itard (1774–1838) oraz założyciel współczesnej psychiatrii Philippe Pinel (1745–1826). Badacze szybko dochodzą do wniosku, że chłopiec jest zdrowy psychicznie i fizycznie, a najlepszym możliwym rozwiązaniem będzie jego reedukacja.
Miał nadprzyrodzone zdolności?
W Paryżu imię wilczego chłopca zostaje ostatecznie zmienione na VIKTORA. Jego reedukacji często towarzyszą stosunkowo okrutne eksperymenty - kary cielesne, wstrząsy lodowatą wodą czy stosowanie środków uspokajających. Wszystko to jednak wzbudza w dziecku coraz większe fale złości. W końcu następują i zmiany w zachowaniu.
Viktor uczy się kilku słów, potrafi rozpoznać narysowane przedmioty, a z czasem nawet w ograniczonym stopniu i czytać. Niektóre źródła podają, że być może po jakimś czasie byłby w stanie nawet żyć prawie normalne życie. Jednak ówczesne społeczeństwo było zbyt konserwatywne, aby było to możliwe.
Przez resztę życia mieszkał jak zwierzę w zoo. Nigdy nie miał szansy na prawidłowy rozwój. Rząd utrzymywał go przy życiu, a kiedy w końcu umarł, nikt nawet tego nie zauważył. Stało się to na początku 1828 roku - mówi amerykański publicysta Thomas Fraire.
Inni badacze sugerują, że Viktor wykazał się niezwykłymi zdolnościami podczas swojego życia. Eksperymenty wykazały, że potrafił między innymi odgadnąć, co myśli inna osoba. Czy gdyby jego los potoczyło się inaczej, mógłby być kimś zupełnie innym niż tylko sierotą z lasu?
Sierota czy ofiara kosmitów?
Chociaż podczas pobytu chłopca w sierocińcu odwiedziło go kilka par, którym zaginęło dziecko, Viktor nie był dzieckiem żadnej z nich. Jedna z teorii głosi, że jego rodzice byli alkoholikami, którzy zabili się lub zostali zaatakowani przez watahę wilków. Inną możliwością jest to, że chłopiec z lasu był opuszczonym nieślubnym dzieckiem jakiejś wysoko postawionej osoby lub wręcz przeciwnie, kogoś bardzo biednego, kto nie mógł się nim zająć.
Ponadto są pojawiają się także znacznie odważniejsze opinie. Na przykład hipoteza, że padł ofiarą satanistycznych rytuałów, której na koniec nie byli w stanie zabić. Istnieje także opinia, że niemożliwym jest, aby chłopiec samotnie przeżył w lesie, a wyjaśnienia należy szukać w zjawiskach nadprzyrodzonych... Czy prawda może być jeszcze mroczniejsza?
Źródło: Enigma