Janów Lubelski. Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej Różańcowej
Janów Lubelski to miasto założone w 1640 roku na gruntach wsi Biała na mocy przywileju króla Władysława IV. Ośrodek rzemieślniczy i handlowy. Mieści się tu Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej Różańcowej.
Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej Różańcowej
Parafia w Białej istniała już prawdopodobnie w XIII wieku. Pierwszy kościół parafialny z tamtego okresu spłonął w czasie najazdu Szwedów w połowie XVII wieku. W 1645 roku miały tu miejsce pierwsze objawienia Matki Bożej. Bednarz ze wsi Ruda – Wojciech Boski, zeznał pod przysięgą, że ukazała mu się Matka Boża w towarzystwie dwóch aniołów i nakazała budowę świątyni w miejscu objawienia. Chociaż miejscowy proboszcz nieufnie przyjął wiadomość o objawieniu, mieszczanie janowscy w miejscu widzenia ustawili figurkę i zaczęli się gromadzić na modlitwach. Kościelna komisja, przysłana przez biskupa krakowskiego, po długich badaniach uznała świętość miejsca, a wojewoda sandomierski Jan Zamoyski ufundował tu barokowy trójnawowy kościół św. Jana Chrzciciela, według projektu Jana Michała Linki, a potem klasztor, do którego sprowadził ojców dominikanów. W rokokowym ołtarzu głównym kościoła umieszczono wizerunek Madonny zwanej Łaskawą i Różańcową, namalowany w połowie XVII wieku na wzór słynnej ikony MB Śnieżnej. Nie znamy
nazwiska autora dzieła ani miejsca jego powstania. Maria ukazana jest na obrazie w półpostaci, w czerwonej sukni. Na lewym ręku trzyma małego Jezusa, ubranego w żółtą sukienkę. Dzieciątko prawą rączką błogosławi świat, w lewej zaś trzyma księgę z napisem „IHS”, co jest skrótem od łacińskiego Jesus Hominum Salvator, czyli Jezus Zbawca Ludzi.
Źródło, które wytrysło w miejscu objawień, do dziś przyciąga pielgrzymów, którzy wierzą w uzdrawiającą moc tej wody. Kroniki parafialne odnotowują, że objawienia począwszy od 1645 roku powtarzały się wielokrotnie. Ostatnie z nich zanotowano w 1802 roku. Relacje wiernych zawiera Księga cudów i łask, w której od roku 1645 zapisanych jest 166 cudownych uzdrowień. Już w XVII wieku do Janowa przybywały pielgrzymki nie tylko z okolicy, ale także z terenów odległych – z Lublina, Przeworska, Zamościa, Leżajska. W roku 1864, po kasacie zakonu dominikanów, kościół i klasztor przeszły w ręce księży diecezjalnych. Kult Matki Bożej na terenie parafii jest nadal żywy. W 1974 roku podjęto starania o koronację obrazu, 11 lat później uroczyście dokonał jej metropolita krakowski kardynał Franciszek Macharski.
Parafia św. Jana Chrzciciela
ul. Szewska 1
23-300 Janów Lubelski
015 872 01 11
sanktjanow@sandomierz.opoka.org.pl+'?' )
www.sanktjanow.sandomierz.opoka.org.pl
Dojazd
Janów Lubelski leży około 80 km od Lublina, na skrzyżowaniu drogi krajowej nr 19 (Białystok–Rzeszów) z drogą krajową nr 74 (Piotrków Trybunalski–Hrubieszów). Pociągiem do Lublina, dalej autobusem lub prywatnym busem, z przystanku przy ul. Ruskiej, obok dworca PKS.
Uroczystości
24 czerwca – św. Jana Chrzciciela
29 czerwca – św. Piotra i Pawła
8 września – Narodzenie NMP
*Noclegi * Hotel Duo, 015 872 28 80
W Janowie Lubelskim są liczne hotele, ośrodki wypoczynkowe, schroniska, a także kilkanaście gospodarstw agroturystycznych, pola namiotowe i kempingi.
*Sanktuaria katolickie w pobliżu *
Krasnobród, Radomyśl nad Sanem, Tarnobrzeg, Wąwolnica
Okolica
*Batorz. *Kopiec Lelewela – usypany w miejscu bitwy oddziału powstańców styczniowych pod dowództwem płk. Marcina Borelowskiego „Lelewela” z wojskami rosyjskimi, do której doszło września 1863 roku; w 1991 roku Ambasada Republiki Węgierskiej ufundowała marmurową tablicę oraz obelisk, poświęcony walczącym w powstaniu styczniowym ochotnikom węgierskim. Janów Lubelski. Dawne więzienie (ul. Prosta 17) – wzniesione w latach 1820–1827, obecnie siedziba Muzeum Regionalnego.
Otrocz. Kościół Narodzenia NMP – dawna cerkiew, wzniesiona w latach 1872–1874, murowana. Najpierw służyła ludności wyznania greckokatolickiego, później zamieniona została na cerkiew prawosławną. W 1919 świątynia stała się kościołem rzymskokatolickim, w następstwie czego zrzucono kopułę i wzniesiono wieżę, zlikwidowano też ikonostas. Porytowe Wzgórze – miejsce największej bitwy partyzanckiej II wojny światowej na ziemiach polskich, zapisanej w historii jako bitwa w Lasach Janowskich, a w historiografii niemieckiej – operacja Sturmwind I. 14 czerwca 1944 roku zgrupowanie partyzantów polskich i radzieckich stoczyło tu regularną bitwę z kilkakrotnie liczniejszymi siłami niemieckimi. Znajdują się tu cmentarz partyzancki i monumentalny pomnik dłuta Bronisława Chromego.
Seria: Miejsca niezwykłe
Tytuł: Sanktuaria w Polsce
Autor: Adam Sochaczewski