Język, ludność, religia
Oficjalnym językiem jest estoński, podobnie jak fiński i węgierski należący do grupy ugrofińskiej. Ponadto używane są również fiński, angielski oraz rosyjski. Ten ostatni zwłaszcza na wschodzie kraju, zamieszkiwanym w 90–95% przez ludność rosyjską lub pochodzenia rosyjskiego.
Według danych z 2005 r. Estonia liczy 1 351 893 mieszkańców. Średnia gęstość zaludnienia wynosi 30 osób na kilometr kwadratowy. Niemal 70% ludności zamieszkuje w aglomeracjach miejskich, reszta – na wsi. Estonia nie jest krajem jednolitym narodowościowo. Na przełomie ostatnich stuleci zamieszkiwało ją 120 narodowości. Najliczniejszą grupą narodową (po Estończykach) są dziś Rosjanie (26%), dalej Ukraińcy (2%), Białorusini (1%), Finowie (1%) oraz pozostałe grupy mniejszościowe; Tatarzy, Łotysze, Żydzi, Niemcy, Polacy i in. (1,6%).
Plemiona ugrofińskie rozpoczęły zasiedlanie wybrzeży Bałtyku – współczesnej Estonii oraz północnej Łotwy – najprawdopodobniej w III i II tysiącleciu p.n.e. Ich praojczyzną były rejony Wołgi i dorzecza Kamy. Ugrofinowie żyli w rozproszeniu, nie tworząc organizmu państwowego. Mniej więcej w tym samym czasie południowo-wschodnie rubieże zamieszkiwane były przez plemiona słowiańskie. Pierwszy gród Estów na wzgórzu Toompea (Tallin) datuje się na przełom IX i X w., choć już dwa stulecia wcześniej swoje osady zakładali tu Wikingowie.
W XII w. na te tereny przybyli Duńczycy i Niemcy szukający sposobności do tworzenia nowych szlaków handlowych. Szwedzi przybyli nieco później i początkowo osiedlali się na wyspach. Liczba ludności uzależniona była od skutków wojen, klęsk żywiołowych i epidemii, które w ówczesnych czasach nie należały do rzadkości. W XIII w. obszar dzisiejszej Estonii zamieszkiwało ok. 100–150 tys. ludzi, podczas gdy w latach 1620–40 liczba ta zmalała do niespełna 80 tys. Pierwszy spis ludności przeprowadzono w 1897 r. Estończycy stanowili wówczas 90,6% ogółu ludności, Rosjanie niecałe 4%, a Niemcy 3,5% Pozostałe mniejszości nie zajmowały znaczącego miejsca pod względem liczby mieszkańców.
Od XVI w. głównym wyznaniem Estończyków jest luteranizm. Tylko raz w historii tego niewielkiego narodu nastąpił odwrót od religii. W 1848 r. ponad 65 tys. chłopów, w nadziei na poprawę sytuacji materialnej i uzyskanie praw własności ziemi, porzuciło luteranizm na rzecz prawosławia. Brak widocznych zmian zastopował jednak tę powszechną konwersję w ciągu kilku lat. Rosjanie w Estonii koncentrują się przy kościele prawosławnym. Niewielka grupa Polaków (ok. 800–2000) jest wyznania rzymskokatolickiego. Na terenie Estonii istnieją również i inne grupy wyznaniowe: baptystów, zielonoświątkowców, protestantów, nawet buddystów. Co ciekawe, wśród zainteresowanych naukami Buddy są w większości Rosjanie we wschodniej części kraju.
_ Źródło: Bezdroża _
