Labin
Miejscowość na wschodnim wybrzeżu Istrii. Stare miasto zajmuje tutaj strome wzniesienie i stanowi labirynt wąskich, pustych nawet latem uliczek i kamiennych zaułków. Wzgórze opada w dolinę potoku Rabačkiego i wybrzeża morskiego, a u jego stóp rozwija się nowe miasto.
Miejscowość na wschodnim wybrzeżu Istrii, położona ok. 40 km na północny wschód od Puli, mniej więcej na wysokości Rovinja. Stare miasto zajmuje tutaj strome wzniesienie (320 m n.p.m.) i stanowi labirynt wąskich, pustych nawet latem uliczek i kamiennych zaułków. Wzgórze opada w dolinę potoku Rabačkiego i wybrzeża morskiego, a u jego stóp rozwija się nowe miasto.
W czasach rzymskich istniała tu osada Albona. Władający nią od 1420 r. Wenecjanie upiększyli miasto, a w 1587 r. otoczyli zabudowę pierścieniem murów obronnych. W latach 1797–1918 Labin znajdował się pod panowaniem Austrii, a potem na krótko dostał się pod zwierzchnictwo Włoch. W przeciwieństwie do pozostałej części rolniczej Istrii rozwinęły się tu kopalnie węgla kamiennego i związany z nimi przemysł. Jednak fala strajków i innych form protestu podejmowanych przez robotników na początku XX w. doprowadziła w 1921 r. do powstania, którego efektem była proklamacja tzw. „Republiki Labińskiej” (to państwo istniało od 2 lutego do 8 kwietnia).
Najbardziej znaną postacią, która urodziła się w Labinie, jest Matija Vlačić (inaczej: Flacius Illyricus, 1520–75), teoretyk protestancki, uczeń samego Lutra i propagator idei reformacji. Najważniejszym jego dziełem są Centurie magdeburskie.
Miejsca, które warto zobaczyć
Wejście na starówkę znajduje się przy głównym placu Titov trg. Najciekawsze budowle w tym miejscu to wenecka loggia z 1662 r. oraz fragment twierdzy Revelin z XVII w. Idąc dalej, mijamy bramę miejską Porta Fiore z 1587 r., zdobioną wizerunkiem weneckiego lwa. Dosyć łatwo zgubić się w plątaninie uliczek starego miasta, a z pewnością przyciągnie naszą uwagę duża liczba dawnych pałaców patrycjuszowskich z podniszczonymi elewacjami.
Nad zabudową góruje dzwonnica (35 m wysokości – najlepiej widoczna i najciekawsza z daleka), na jej szczyt (wyłącznie na własne ryzyko), można wejść po 63 nieco już zniszczonych stopniach (w sezonie czynna codziennie od 9.00 do zmroku). Widok z galerii jest nieco ograniczony, choć ciekawy. Przy placu poniżej znajduje się Muzeum Miejskie, zajmujące obszerny pałac z ekspozycją poświęconą miastu i okolicy (m.in. przemysł wydobywczy). Można je zwiedzać w sezonie w dni powszednie w godz. 10.00–13.00 i 18.00–20.00, w soboty w godz. 10.00–13.00. W Labinie znajduje się też kilka kościołów, najstarszy to niewielka romańska świątynia św. Justa (sv. Justa) z X w. Zachowały się w nim resztki fresków z XIV w. Kościół parafialny św. Marii (sv. Marije) zbudowano w XIV w., a w skład jego wyposażenia wchodzą m.in. obrazy weneckich artystów z XVII w., mieści się tu również renesansowy kościół św. Marii od Zdrowia (sv. Marije od Zdravlja).
_ Źródło: Bezdroża _
