Majotta - wyspa na końcu świata

Kot dał sobie wcisnąć tabletkę na uspokojenie, a my wcisnęliśmy go do klatki. Podróż z trójką dzieci i kotem na koniec świata już na starcie zapowiadała się nieciekawie. Dzieci marudziły, kot miauczał, bagażu było za dużo, a do tego lecieliśmy bez mojego męża… Podróż była ciężka, trzynaście godzin lotu, prawie 9000 km, dziecko, które wyło, i to w dodatku moje własne. W końcu wylądowaliśmy szczęśliwie na Mayotcie – wyspie na Oceanie Indyjskim. Miałam na niej spędzić wraz z rodziną dwa lata.

Kot dał sobie wcisnąć tabletkę na uspokojenie, a my wcisnęliśmy go do klatki. Podróż z trójką dzieci i kotem na koniec świata już na starcie zapowiadała się nieciekawie. Dzieci marudziły, kot miauczał, bagażu było za dużo, a do tego lecieliśmy bez mojego męża… Podróż była ciężka, trzynaście godzin lotu, prawie 9000 km, dziecko, które wyło, i to w dodatku moje własne. W końcu wylądowaliśmy szczęśliwie na Mayotcie – wyspie na Oceanie Indyjskim. Miałam na niej spędzić wraz z rodziną dwa lata.

Właśnie zaczynała się pora sucha. Skóra natychmiast pokrywała się potem, włosy lepiły się, ubranie było mokre.

Zamieszkaliśmy w ogromnym domu w stylu majotyjskim. Otaczał go płot upleciony z liści bananowca, obok był ogród z bananowcami i palmami kokosowymi oraz kwitnącymi krzewami.

Śliczne zielone jaszczurki łażące po ścianach początkowo napawały nas strachem. Okazały się one jednak dużo sympatyczniejsze niż inne żyjące tu stworzenia.

Minęło kilka tygodni, zanim przyzwyczailiśmy się do ciepła. Dopiero gdzieś około kwietnia, po zmianie pory roku na chłodniejszą, można było normalnie oddychać.

Najgorsze były szczury, myszy, mrówki, skolopendry oraz bezpańskie koty i psy doprowadzające mnie do łez, gdy kradły mi jedzenie z kuchni. Nietoperze, które często podpijały sok z bananowców, najpierw budziły w nas odrazę, z czasem jednak poczuliśmy sympatię do tych ssaków.