Niezwykłe zatopione świątynie

Dawniej przed ich pięknymi ołtarzami klęczeli pogrążeni w modlitwie wierni, dziś miejsce rzeźbionych ław zajmują wodorosty, a wśród zrujnowanych murów pływają ryby. Przedstawimy wyjątkowe świątynie, które za sprawą człowieka znalazły się pod powierzchnią wody!

Potosi - niewielka miejscowość w Wenezueli – liczyła ponad tysiąc mieszkańców, gdy w połowie lat 80-tych władze zdecydowały się w jej pobliżu zbudować zaporę i elektrownię wodną. Zbiornik zalał całą powierzchnię miasteczka – wszystkie ulice, budynki i cmentarz. Znad tafli wystawała jedynie samotna wieża kościoła, która przypominała o historii tego miejsca. Co ciekawe, gdy w 2010 roku Wenezuelę nawiedziły susze, poziom wody znacznie się obniżył, odkrywając ruiny miejscowości.

if/sc

Mawrowo - górski kurort w zachodniej Macedonii - przez okrągły rok jest wypełniony turystami. Latem korzystają oni z wędrownych szlaków w Parku Narodowym Mawrowo, zimą szusują na narciarskich trasach. A wszystko w malowniczej okolicy jeziora, które w swoich wodach kryje niejedną tajemnicę. Zbiornik ma 12 kilometrów długości i leży na wysokości 1220 metrów. Został sztucznie utworzony, gdy w połowie XX wieku władze zdecydowały, że miasteczku potrzebne jest źródło słodkiej wody.

By utworzyć zbiornik, zdecydowano się zatopić m.in. lokalny kościółek. Niewielka świątynia pod wezwaniem św. Mikołaja została zbudowana w 1850 roku, by po ponad stu latach znaleźć się całkowicie pod powierzchnią wody. Susze w XX wieku spowodowały jednak, że jej lustro znacznie się obniżyło i na jeziorze można podziwiać nietypową „wysepkę” w postaci kościelnych ruin.

Sztuczny zbiornik to także włoskie Lago di Resia, częściej nazywane Reschensee, z racji położenia tuż przy granicy austriackiej. Choć plany stworzenia w tej okolicy jeziora sięgają lat 20-tych XX wieku, doszły do skutku dopiero po II wojnie światowej. Zalano wówczas 523 ha powierzchni, m.in. wioskę Graun. Szczyt wieży jej XIV-wiecznego kościoła jest do dziś widoczny znad tafli wody. Gdy w zimie jezioro zamarza, można do niej dojść po lodzie. Legenda mówi, że w zimowych miesiącach można też usłyszeć bicie dzwonów, które zostały usunięte w 1950 roku, tydzień przed utworzeniem zbiornika.

Strzelista dzwonnica to jedyne co pozostało po soborze św. Mikołaja w Kalazinie, zbudowanym pod sam koniec XVIII wieku. Został on rozebrany w latach 30-tych XX wieku, podczas budowy przez władze stalinowskie Zapory Uglickiej. Uchowała się jedynie dzwonnica, która do dziś wznosi się ponad wodami sztucznego jeziora. Po rozpadzie Związku Radzieckiego zrobiono z niej atrakcję turystyczną, ponownie zawieszając na niej dzwony i usypując sztuczną wysepkę, by ochronić obiekt przed działaniem fal. W 2007 roku została tu nawet odprawiona liturgia.

Ruiny zalanego kościoła stanowią także jedną z atrakcji turystycznych w rosyjskim obwodzie wołogodzkim. Świątynia Krokhino powstała już w XV wieku nad rzeką Szeksną, lewym dopływie Wołgi. Mimo budowy w pobliżu elektrowni wodnej w 1980 roku, świątynia dzielnie trzyma się na powierzchni ziemi i rozbudza wyobraźnię odwiedzających te strony. Niektórzy wierzą, że w ruinach straszy.

Ruiny Kościoła Różańca Świętego znajdują się w dystrykcie Karnataka, w południowych Indiach. Zbudowana w 1860 roku świątynia służyła tutejszej wiosce ok. sto lat, gdy zdecydowano się ją zlikwidować z powodu budowy pobliskiej zapory. Ruiny na przemian skrywają się w wodach podczas pory deszczowej i pojawiają na powierzchni w porze suchej.

Czy słyszeliście o innych zatopionych budynkach? Chętnie opublikujemy Wasze zdjęcia! Czekamy na nie pod adresem: miasta@serwis.wp.pl

if/sc