Okolice Rzymu

[

Nieopodal Rzymu, u ujścia Tybru położona jest Ostia Antica. Aby tam dotrzeć, należy pojechać linią B metra do stacji Piramide, a stamtąd pociągiem podmiejskim relacji Rzym – Ostia Lido do stacji Ostia Antica. Była to prawdopodobnie pierwsza rzymska kolonia, a już od czasów republikańskich stała się portem Rzymu i jednym z najważniejszych portów w całym basenie Morza Śródziemnego. Pozostawała nim także w latach wczesnego cesarstwa, mimo iż musiała walczyć o prymat z nowym portem, zwanym Portus, którego budowę rozpoczął w 42 r. n.e. cesarz Klaudiusz. Portus był wciąż rozbudowywany, ale pozycję Ostii zmienił dopiero kolejny nowy port, wybudowany w początkach IV w. przez Konstantyna. Przez wiele lat ukryte pod piaskiem starożytne mury Ostii zachowały się bardzo dobrze. Nie są one może tak wspaniałe jak ruiny Pompei czy Herculanum, ale za to w
większym stopniu odzwierciedlają prawdziwy charakter rzymskiego miasta. Ostia nie była bowiem miejscem wypoczynku, kurortem, a zwykłym portowym miastem, w którym ludzie codziennie żyli i pracowali. Wśród ruin można bez problemu wyróżnić główną ulicę miasta, Decumano Massimo, stanowiącą przedłużenie prowadzącej tu z Rzymu via Ostiensis, która krzyżuje się pod kątem prostym z Cardo Massimo. Najlepiej jest się po prostu przespacerować po tym mieście i spróbować wyobrazić sobie, jak mogło wyglądać tutaj życie dwa tysiące lat temu. Niewątpliwie na uwagę zasługują: znakomicie zachowany amfiteatr, tawerna zwana Osteria di Fortunato, Terme dei Cisiari (łaźnie przewoźników) z mozaikowym przedstawieniem woźnicy, Forum leżące na skrzyżowaniu dwóch głównych ulic, a także Capitolinum, czyli główna świątynia miasta poświęcona Junonie, Jowiszowi i Minerwie. • ]( \"http://bezdroza.pl\" )Monte Cassino • Tarquinia

[

*Włochy Północne. Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu * Prezentowane materiały pochodzą z przewodnika turystycznego po Włoszech opublikowanego nakładem wydawnictwa Bezdroża. ]( \"http://bezdroza.pl\" )

[

Monte Cassino W południowej części Lacjum, niedaleko granicy z Kampanią, u stóp góry Monte Cassino (516 m n.p.m.) położone jest miasto Cassino. Powstało ono po drugiej wojnie światowej, kiedy to kompletnie zniszczone zostało opactwo benedyktynów położone na szczycie góry. Po wojnie odbudowano je z ogromną dokładnością. Powstał tu również cmentarz poświęcony polskim żołnierzom poległym w bitwie pod Monte Cassino podczas kampanii wyzwoleńczej w 1944 r. Opactwo w Monte Cassino od wieków
jest najważniejszym włoskim opactwem benedyktyńskim. Zostało założone przez Benedykta z Nursji w VI w. i wielokrotnie ulegało zniszczeniom. W średniowieczu stanowiło centrum życia religijnego i kulturalnego. Dzięki średniowiecznym bibliotekom klasztornym do naszych czasów zachowało się wiele dzieł starożytnych mistrzów. Budynki opactwa mają plan prostokąta i zawierają: kościół, dziedzińce oraz budynek zakonu. W murach klasztoru (poza murami jest wiele parkingów tak dla samochodów jak i autokarów) znajdują się trzy połączone ze sobą dziedzińce. Środkowy pochodzi z końca XVI w., a z jego loggii rozciąga się wspaniały widok na leżącą u stóp góry równinę. Dziedziniec przed bazyliką, zwany „dei Benefattori”, powstał według projektu Antonia da Sangallo. Wykonane w brązie masywne drzwi bazyliki pochodzą z połowy XX w. i zostały w nie wtopione wcześniejsze elementy z XI w. przywiezione z Konstantynopola. Poza murami opactwa, w zacisznym miejscu, do którego prowadzi aleja otoczona cyprysami znajduje się wspomniany
już wcześniej cmentarz żołnierzy polskich. Na cmentarzu mieści się również dużo późniejszy grób generała Andersa (zmarł w 1970), który tutaj właśnie pragnął być pochowany. • ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony głównej

[

Tarquinia Tarquinia jest nie tylko starożytnym miastem etruskim (Etruskowie nazywali je Tarxuna), ale i „mekką” wielbicieli kultury Etrusków. Dzisiejsze miasto zostało założone w VIII w. na wzgórzu nieopodal miasta etruskiego. Średniowiecze to okres jego rozwoju i świetności. W Tarquinii zobaczyć można wspaniały gotycko-renesansowy pałac Vitelleschi powstały w 1. poł. XV w. Wnętrze pałacu zamyka dziedziniec otoczony podwójnym rzędem łuków i loggii. Mieści się tu siedziba muzeum (Museo Nazionale Tarquiniese, posiada ono w swoich zbiorach niezliczoną ilość znalezisk z nekropolii etruskiej; jest to obok muzeów toskańskich najważniejszy zbiór kultury Etrusków. Eksponaty to przede wszystkim płyty nagrobne, sarkofagi, rzeźby, portrety, wyposażenie grobowców z VII i VI w. p.n.e., wazy, przedmioty wykonane z brązu, całe ściany malowideł
pochodzące z niektórych restaurowanych grobowców. Na wzgórzu Monterozzi, 4 km od miasta rozciąga się nekropolia etruska. Badania i eksploracja tej nekropolii rozpoczęły się w XIX w. Jest to najważniejsze znane skupisko grobów wymarłego ludu. Wiele podziemnych grobowców ma malowidła związane z tradycjami dotyczącymi pochówku zmarłych. Dziennie można zwiedzić kilka grobowców i są one otwierane na zmianę. Do najciekawszych należą: Auguri (z poł. VI w. p.n.e.), Barone (VI/V w. p.n.e.), Cardarelli (VI w. p.n.e.), Giocolieri (VI w p.n.e.), Leopardi (V w. p.n.e.), Orco (IV/III w. p.n.e.). • ]( \"http://bezdroza.pl\" )Powrót do strony głównej _ Źródło: Bezdroża _