turcja(strona 18/18)

Urząd Lotnictwa Cywilnego (ULC) zezwala na podszywanie się pod polską linię lotniczą przez obcego przewoźnika z Litwy.

Celem bractwa Ahilik była nie tylko edukacja rzemieślników, ale także wprowadzenie wspólnych standardów produkcji i budowanie poczucia odpowiedzialności za jakość wytwarzanych wyrobów. Stworzony przez Ahilik i oparty na filozofii sufizmu kodeks pracy nakazywał rozwijanie w sobie umiejętności zachowywania tajemnicy.

Trasa jest dosyć nietypowa, ponieważ nie biegnie nad morzem, lecz wewnątrz Turcji. Rozpoczynamy ją w bardzo ważnym, pod względem kulturowym i historycznym, mieście Konyi. Pośród zabytków prym ¬wiedzie klasztor mewlewitów, czyli zakonu wirujących derwiszów.

Góry Pontyjskie przypominają rzeźbą nasze Tatry, jest tu wiele polodowcowych jezior, ale szata roślinna nieco różni się od polskiej, mimo że klimat czarnomorski jest ze wszystkich regionów Turcji najbardziej zbliżony do północnoeuropejskiego. Przedstawiamy szlaki, którymi można chodzić po górach.

Jest to małe, 15-tysięczne miasteczko, a właściwie duża wioska położona 80 km na północny wschód od Bursy nad malowniczym jeziorem. Jej charakter przypomina nieco miasteczka ze wschodu, a turyści indywidualni zaglądają tu rzadko, częściej przyjeżdżając ze zorganizowanymi wycieczkami.

W samym Karsie, zamieszkanym przez ok. 90 tys. ludzi, nie ma szczególnie interesujących zabytków. Skoro jednak przejechaliśmy taki szmat drogi, żeby tu się znaleźć, warto obejrzeć tych kilka zabytków, które oferuje nam Kars.

Zwyczaje i obyczaje narodu tureckiego mają w swej znakomitej większości korzenie w podłożu religijnym. Ale wiele dziedzin życia jest ponadto unormowanych ustawami i kodeksem cywilnym.

Większość ludności mieszka w miastach (ponad 60%) z tego chociażby względu, iż górzyste i niedostępne tereny Anatolii nie sprzyjały nigdy powstawaniu osad wiejskich. Te skupiają się na nielicznych nizinach i terenach nadmorskich.