Park Narodowy Mljet powstał w 1960 r. Położony jest w północno-wschodniej części wyspy Mljet i obejmuje powierzchnię 31 km2, co stanowi ok. 30% całej wyspy. Mljet, jak wszystkie chorwackie wyspy, zbudowany jest ze skał wapiennych i dolomitowych, występują tu także zjawiska krasowe. Najważniejszą atrakcją, która przyciąga do parku rzesze turystów i dla której stworzono tutaj park narodowy, są dwa słonowodne jeziora: Wielkie i Małe.
Wielkie jezioro ma 145 ha powierzchni i 46 m głębokości. Małe natomiast rozciąga się na 24,5 ha i głębokość do 29,5 m. Oba połączone są ze sobą 30-metrowym kanałem. Od południowej strony wyspy znajduje się drugi 30-metrowy kanał Solina, który łączy Wielkie jezioro z morzem. W ten sposób oba jeziora na stałe są połączone z morzem. Pływy morskie powodują w obu kanałach silne prądy, które co 6 godzin zmieniają kierunek w zależności od tego, czy panuje przypływ, czy odpływu.
W średniowieczu te silne prądy w kanałach wykorzystywano jako siłę napędową młynów. W Małym jeziorze zachodzą silne naturalne procesy eutrofizacji, przez co w dolnych warstwach nie ma tlenu. Woda w obu jeziorach posiada też dużo większe zasolenie oraz wyższą o kilka stopni Celsjusza temperaturę, niż woda morska wokół wyspy.
Mljet jest dzisiaj najbardziej zieloną wyspą na chorwackim Adriatyku, gdyż 75% jej powierzchni pokrywają lasy z sosną alepską (Pinus halpensis), którą najczęściej można spotkać w dolinie jezior, oraz dębem Orno (Quercetosum ilicis). Teren parku jest aż w 90% zalesiony. Właśnie ochrona tutejszej roślinności była głównym powodem, dla którego założono park narodowy.
Bardzo interesująca jest także fauna Mljetu. Żyją tutaj dziki, a kiedyś w wielkich ilościach występowały jadowite węże, które zagrażały ludziom i zwierzętom hodowlanym. Dlatego w 1910 r. wpuszczono na Mljet mangusty, które żywią się wężami. Człowiek wprowadził także na wyspę daniele. W wodach wokół Mljetu żyją prawdopodobnie bardzo rzadkie śródziemnomorskie foki mniszki (Monachus monachus).
_ Źródło: Bezdroża _
