Wenecja: fakty i mity. Czy warto się tam wybrać?

Wenecja jest przepiękna. Tym bardziej dla mnie – kocham takie klimaty – wąskie uliczki pośród starych i odrapanych kamienic. Na budynkach widać zapisaną historię miasta. Większość przyozdobiona jest dużą liczbą kwiatów oraz malowideł. Ze względu na swoją architekturę oraz nietypowe położenie Wenecja znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Nazywana jest najpopularniejszym ośrodkiem turystycznym Włoch. Zapach? Zamiast mitycznych obsikanych kanałów z pływającymi śmieciami, czułem prawdziwy zapach nadmorskiego kurortu, coś jak nad naszym pięknym Bałtykiem. Unosząca się w powietrzu woń jodu, soli, wodorostów i smażonych ryb. To wszystko ma swój niepowtarzalny urok.

Wenecja to tak naprawdę 118 wysp wzniesionych na milionie drewnianych pali. 4-kilometrowy most łączy je ze stałym lądem. Kanały połączone są blisko 400 mostami i mostkami. W Wenecji jest cicho, bo nie ma tutaj samochodów, autobusów, tramwajów (jedynie wodny - vaporetto). Warto jest spacerować po mieście, ponieważ transport wodny jest stosunkowo drogi. Za przepłyniecie turystycznym promem wodnym po Canal Grande, z przystanku Ferrovia, obok głównego dworca kolejowego Santa Lucia do głównego Placu św. Marka przy Piazzetta di San Marco – zapłacimy 7,50 euro. Tyle kosztuje jednorazowy bilet uprawniający do przesiadek, który jest ważny przez 60 minut od skasowania. Bilet całodniowy to wydatek 20 euro. Pamiętajcie o skasowaniu biletu na przystani, przed wejściem do tramwaju. Na taki rejs po Canal Grande warto jednak sobie pozwolić. Jest to kanał o długości 3,8 kilometrów, dzielący miasto na dwie części. Szerokość kanału waha się od 30 do 60 metrów, a głębokość dochodzi do 6 metrów. Bardzo dobrym pomysłem na poznanie miejscowej architektury jest przepłyniecie tramwajem wodnym linii nr 1. To najbardziej malownicza trasa, wzdłuż której podziwiać możemy najpiękniejsze weneckie kościoły i pałace w stylach bizantyjskiego, przez gotycki, renesansowy do barokowego. Drugą opcją jest ekspresowa linia nr 2, którą w 30 minut dotrzemy do Placu św. Marka.

Cena wynajęcia gondoli zależy od liczby osób. Im więcej chętnych, tym cena staje się niższa, bo dzielona jest na wszystkich. 30 minut podróży tradycyjną gondolą to koszt około 80 euro. Po weneckich kanałach pływa teraz około 600 gondoli, a każda z nich waży około 350 kg. To dobry biznes dla Włochów, ale sporo trzeba w niego zainwestować. Cena gondoli stanowi wartość średniej klasy samochodu. Gondolą kieruje się jednym wiosłem o długości około 4 metrów. Praca licencjonowanego przewoźnika to profesja męska, która zwykle przechodziła z ojca na syna. Pierwsza kobieta uzyskała pozwolenie na wykonywanie tego zawodu dopiero w 2010 roku.

Wenecja doskonale wie, jak zarabiać na turystach. Nie znajdziemy darmowego wi-fi, wszystkie toalety są płatne. Mijając stragany z pamiątkami uważajcie, żeby niczego nie strącić, bo sprzedawcy wymagają później zakupu uszkodzonego towaru. Z tego co wiem, prawie 90 proc. mieszkań w mieście jest wynajmowanych turystom. Co za tym idzie, koszt życia tu jest bardzo wysoki.

Wenecja jest zatłoczona, a turyści nie obawiają się żadnej pogody. Zapatrzonych w to piękne miasto zwiedzających spotkacie w słynnych punktach miasta, takich jak Plac św. Marka i most Rialto. Turyści zazwyczaj tłoczą się w dwóch, maksymalnie czterech miejscach. Jeżeli wyjdziecie poza obowiązkowy plan atrakcji, znajdziecie równie dużo ciekawych miejsc. Wejdźcie w boczne uliczki, w których można napić się kawy w jednej z klimatycznych knajpek. Nigdzie indziej kawa nie smakowała mi tak dobrze jak tutaj. To właśnie do Wenecji przywędrowała ona z Etiopii już w XVII wieku. Działa tutaj również najstarsza (1720 rok) i najbardziej znana kawiarnia we Włoszech – Caffe Florian. W słoneczny dzień koniecznie spróbujcie też najlepszych lodów na Piazza Margeritta.

W tym mieście naprawdę można się zakochać. Z ręką na sercu polecam ten malowniczy kawałek Włoch i mówię otwarcie: wszystkie stereotypy o Wenecji się nie sprawdziły.