Anjouan - nieodkryta przez turystów wyspa na Oceanie Indyjskim

Anjouan, położona u wschodnich wybrzeży Afryki, między Mozambikiem i Madagaskarem, jest autonomicznym terytorium i jedną z trzech głównych wysp Związku Komorów. To dawna kolonia francuska i, jak mogłoby się wydawać, idealne miejscem na spędzenie wakacji w egzotycznym zakątku świata. Wspaniałe krajobrazy, wysokie temperatury przez cały rok i przyjaźni mieszkańcy to tylko nieliczne czynniki, które z pewnością przyciągnęłyby tu turystów. Jednak przez niestabilną przez lata sytuację polityczną między władzami Anjouan a Komorami, miejsce to nie miało szans na rozwój i pozostało nieznane dla podróżników.

wg

Na Anjouan żyje blisko 280 tys. osób, a jej powierzchnia to ok. 420 km kw. - czyli tyle, co dużego polskiego miasta. W 1997 r. miejscowe władze ogłosiły odłączenie się od Komorów i utworzenie niezależnego państwa. Niepodległość nie została jednak uznana na arenie międzynarodowej. Na mocy porozumienia zawartego w 2002 r. Anjouan powróciło w skład Komorów, zachowując jednak szeroką autonomię. Dzięki temu posiada własnego prezydenta, parlament czy ministerstwa. Na Anjouan nie ma obowiązku płacenia podatku dochodowego czy przekładania sprawozdań finansowych, więc jest jednym z rajów podatkowych. Każdy, kto tu przybywa, jest rejestrowany i musi zadeklarować adres oraz czas pobytu

Mutsamudu to stolica Anjouan, a także najciekawsze i najbardziej malownicze miasto na Komorach. Najstarsza jego część, arabska medyna, leży u stóp szarych murów cytadeli. Wśród gęstej i bezładnej zabudowy wyróżnia się bryła meczetu z oryginalnym minaretem. Naprzeciwko budynku znajduje się sułtański pałac. Budowla jest jednak zaniedbana i od lat stoi pusta. Ostatnim sułtanem Anjouanu był Saidi Mohamed bin Saidi Omar, panujący w latach 1892-1912.

W latach 1912-1976, gdy Anjouan było kolonią francuską, wybudowano wille, które zamieszkiwane były przez europejskich pracowników administracji i ich rodziny. Powstały też kaplice, w których odprawiano dla nich nabożeństwa. Dziś świątyniami zarządza katolicki Caritas. Nad miastem góruje cytadela zbudowana w 1500 r. przez panującego wówczas na wyspie sułtana Ndzuwani. Rozciąga się z niej widok na miasto i wybrzeże.

Centralnym punktem Mutsamudu jest rozległy plac przed budynkiem poczty. Znajduje się też tam dworzec autobusowy, z którego niewielkimi busikami można dotrzeć m.in. do miasta Domoni - drugiego co do wielkości na wyspie i jednego z najstarszych na Komorach. Znajdziemy tam destylarnię olejku _ ylang-ylang _, surowca do wytwarzania najdroższych gatunków perfum. Będąc tam, można zapoznać się z metodą jego produkcji.

Na wyspie jest niewiele miejsc, w których mogą zatrzymać się turyści i zaledwie kilka razy w roku przypływają tam wycieczkowce, które odpływają jeszcze tego samego dnia. Funkcjonuje tam niewielkie lotnisko, z którego można dostać się jedynie na Grande Comore, największą wyspę Komorów. Również transport na lądzie jest utrudniony. Przez górzyste, pokryte dżunglą wnętrze wyspy nie poprowadzono żadnych dróg. Jedyna szosa łącząca miasteczka prowadzi po obwodzie Anjouan.

Mieszkańcy wyspy utrzymują się głównie z rolnictwa i połowu ryb. Możliwości zarobkowe są ograniczone, ponieważ eksport czy turystyka praktycznie nie istnieją, a władze Komorów nie inwestują w poprawę warunków życia na tym terytorium. Znaleźć tu można sporo malowniczych zakątków, jednak niewielu podróżników miało okazję tego doświadczyć. Nic też nie wskazuje na to, by wyspa Anjouan w najbliższych latach zyskała na popularności.

wg