Co za wyczyn! Polak samotnie przeszedł Islandię zimą

Centralna część Islandii zimą jest niedostępnym pustkowiem i z powodu skrajnie trudnych warunków pogodowych trafiają tu wówczas nieliczni. Łukasz Supergan rozpoczął samotny trawers 27 stycznia br. w Seydisfjordur na wschodnim wybrzeżu, by po 36 dniach dojść do półwyspu Snaefellsnes na zachodnim krańcu wyspy.

Poruszając się pieszo i ciągnąc ważące 50 kg sanie z żywnością i sprzętem przeszedł lub przejechał na nartach około 800 km, pokonując po drodze trudno dostępne wyżyny Islandii, na które składają się śnieżne pustkowia, doliny rwących rzek i pola głazów.

– Islandia od lat była moim celem. W 2016 r. przeszedłem ją samotnie ze wschodu na zachód w warunkach letnich i już wtedy wiedziałem, że chciałbym dokonać podobnej rzeczy zimą. Wędrowanie to dla mnie najlepszy sposób na doświadczenie miejsca, które przemierzam. To także wyzwanie rzucone samemu sobie, gdyż tak długi dystans w bardzo trudnych warunkach zimowych i z dużym bagażem na starcie wymaga wytrzymałości fizycznej i psychicznej. Ponadto ze względu na położenie Islandii tuż pod kołem podbiegunowym, zima oznacza tam silne mrozy i regularne huraganowe wiatry – mówi Łukasz Supergan.

W połowie lutego podróżnik znalazł się w zasięgu orkanu Dennis, tego samego, który wyrządził wiele szkód na wyspach brytyjskich. Na czas przejścia orkanu Supergan schronił się w schronisku Laugafell.

– Dzięki regularnemu dostępowi do prognoz pogody wiedziałem o orkanie kilka dni wcześniej. Noce spędzałem biwakując, ale w czasie orkanu nie miałbym szans rozbić namiotu. Dlatego tak zaplanowałem trasę, aby trafić do schroniska, zanim na zewnątrz rozpęta się piekło. Plan udał się idealnie i ten najsilniejszy, zwalający z nóg wiatr oglądałem z małej chatki pośród pustkowia – opowiada podróżnik.

Dużym wyzwaniem dla podróżnika okazały się nagłe ocieplenia przynoszące roztopy, a także niewielka ilość śniegu na niektórych odcinkach trasy. Takie warunki znacznie utrudniały poruszanie się na nartach oraz powodowały niekiedy konieczność przenoszenia bagażu partiami, zamiast wygodnego ciągnięcia go na saniach transportowych.

– W historii dokonano kilku zimowych przejść Islandii, ale tylko dwa połączyły wschodni i zachodni brzeg. Żadne z nich nie było samotne. Dlatego po kilku tygodniach na śnieżno-skalnym pustkowiu, kiedy wolno i na miękkich nogach schodziłem z wyżynnej części wyspy w kierunku wybrzeża, poczułem nie dającą się opisać satysfakcję z tego, że moje przedsięwzięcie, po wielomiesięcznych przygotowaniach sprzętowych i kondycyjnych, udało się i to mimo trudnych warunków – dodaje Supergan.

Źródło: materiały prasowe

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl