Dubrownik
Prawdziwa perła Adriatyku wzbudza zachwyt i zdziwienie. Ten niewielki port położony na południowym krańcu Dalmacji, we wspaniałej zatoce, pośród tysięcy skał w kolorze ochry i wśród śródziemnomorskiej roślinności, jest wymarzonym celem podróży i turystyczną mekką Chorwacji w pełnym tego słowa znaczeniu.
(fot. Jupiterimages) Należy do najpiękniejszych ufortyfikowanych miast na świecie i najładniejszych miast średniowiecznych. Podczas wojny domowej w latach 90. ubiegłego wieku Dubrownik mocno ucierpiał na skutek bombardowań.
Na szczęście dzięki wsparciu UNESCO możliwe stało się odbudowanie miasta i dzisiaj trudno znaleźć ślady jego bolesnej przeszłości. Rzucają się w oczy imponujące mury obronne, potężne, majestatyczne bramy wjazdowe, brukowane uliczki wiodące na wzniesienia lub przecinające się w kamiennym labiryncie, a także pełne turystów tarasy.
Radośni ludzie o każdej porze dnia przemierzają uliczki, zwiedzają kościoły, pałace i port, podziwiają Adriatyk. Dubrownik z pewnością nas zadziwi, a być może uwiedzie. Nieważne, o jakiej porze roku tam zawitamy, zawsze znajdziemy zakwaterowanie u mieszkańców lub w hotelu i docenimy urok tego miejsca, w którym zdawałoby się czas się zatrzymał, żebyśmy mogli przeżyć parę szczęśliwych chwil.
Zwiedzanie
Zalecamy, by studenci nosili przy sobie legitymacje studenckie, które uprawniają do zniżek przy zakupie biletów wstępu, np. na miejskie mury obronne. Co prawda, niektóre muzea nie honorują legitymacji studenckich wydanych za granicą, zawsze jednak można spróbować.
Muzea i zabytki
MIEJSKIE MURY OBRONNE (Gradske zidine).
Mury obronne są bardzo dobrze zachowane. Otaczają całą starówkę (Stari Grad) i niezaprzeczalnie stanowią największą atrakcję turystyczną Dubrownika. Wywierają naprawdę ogromne wrażenie. Chronity miasto przez stulecia, mimo iż Dubrownik zawsze wolał rozwiązywać konflikty drogą pokojową, zręcznie stosując dyplomatyczne zabiegi. Należą do najsolidniej i najlepiej wykonanych fortyfikacji w Europie. Mają 1940 m dtugości, w niektórych miejscach 25 m wysokości, a ich grubość od strony lądu wynosi nawet 6 m. Wzdłuż murów zbudowano 5 baszt, 3 okrągłe i 12 czworobocznych wież, jak również twierdzę św. Jana przy porcie.
Miasto chronią ponadto dwie potężne twierdze zewnętrzne: Revelin od wschodu i Lovrijenac od południowego zachodu.
Oczywiście nie można zrezygnować z przechadzki wzdłuż murów miejskich, to po prostu trzeba zobaczyć! Z murów rozciąga się wspaniały widok na starówkę, jej uliczki, kościoły i klasztory, port, prywatne ogrody, dachy domów, wzgórza, wybrzeże i morze. Obejście murami całej starówki zajmuje od dwóch do trzech godzin. Nie spieszmy się, zwiedzajmy we własnym tempie, aby mieć czas na podziwianie wszystkiego, co zasługuje na uwagę.
Praktyczna rada: trzy wejścia. Najpopularniejsze wejście znajduje się tuż za bramą Pile. Można wejść na mury także w pobliżu twierdzy św. Jana i przy Pałacu Rektorów. Zwiedzanie możliwe codziennie od 10.00 do 15.00 w zimie i od 9.00 do 19.30 w lecie. Bilety wstępu: 30 HRK dla dorosłych, 10 HRK dla dzieci, 10 HRK bilet grupowy i dla studentów (uwzględniane są legitymacje studenckie z innych krajów).
FORT MINĆETA.
Usytuowany między bramami Pile i Ploće, stanowi najbardziej na północ wysunięty fragment fortyfikacji. Jest to najpotężniejsza wieża w całym systemie obronnym. Jej budowę rozpoczął w 1455 r. Michelozzo Michelozzi, a ukończył w 1464 r. Juraj Dalmatinac. Z tarasu na szczycie można podziwiać zabytkowe, średniowieczne miasto, mieniące się kolorami na tle błękitnego Adriatyku. Latem w wieży odbywają się imprezy festiwalowe.
TWIERDZA ŚW. JANA (tvrdava sv. Ivan).
Imponująca twierdza św. Jana wyznacza południowy kraniec miejskich obwarowań. Jej zadaniem była oczywiście ochrona portu, którego strategiczne znaczenie dla rozwoju miasta jest doskonale znane. Budowa twierdzy przebiegała w czterech etapach, w latach 1346-1557. Pomiędzy twierdzą a groblą portową, zbudowaną w XV w. i nazywaną Kaše, wisiał ciężki łańcuch, który nocą skutecznie uniemożliwiał wpłynięcie do portu. Dziś w twierdzy mieszczą się trzy muzea: Akwarium, Muzeum Etnograficzne i Muzeum Morskie.
MUZEUM MORSKIE (Pomorski muzej).
Twierdza św. Jana
tel. (020) 426465
Otwarte codziennie z wyjątkiem sobót, od 9.00 do 17.00.
Wstęp 15 HRK dla dorosłych i 7 HRK dla dzieci i studentów.
Mieści się na 1. i 2. piętrze twierdzy. Prezentuje eksponaty związane z morską tradycją Dubrownika, od czasów starożytnych po okres szczytowego rozkwitu miasta w XVI w.
FORT BOKAR.
Na zachodnim krańcu umocnień wzniesiono fort Bokar, który strzegł dostępu do bramy Pile i jej mostu. Okrągła wieża znajduje się nad samym morzem. Została wybudowana w 1461 r. według projektu Michelozziego. Zachowały się w niej jeszcze zabytkowe działa armatnie.
TWIERDZA LOVRIJENAC (tvrdava Lovrijenac).
Wznosi się na 36-metrowej skale nie daleko od fortu Bokar. Zadaniem załogi było obserwowanie morza, ale również pilnowanie dostępu do miasta od strony zachodniej. Zbudowana została w XIV w., podobno w ciągu kilku miesięcy. Później była wielokrotnie przebudowywana. Na uwagę zasługują wewnętrzny dziedziniec i szczytowy taras, z którego można podziwiać morze i miasto. Nad wejściem znajduje się łaciński napis: \"Non bene pro toto libertas venditur auro\" (Wolności nie można sprzedać nawet za całe złoto świata). Obecnie twierdza jest regularnie wykorzystywana jako scena do przedstawień szekspirowskiego \"Hamleta\".
TWIERDZA REVELIN (tvrdava Revelin).
Zbudowana na początku XVI w., miała strzec bramy Ploće i portu przed najeźdźcami ze wschodu, a zwłaszcza przed Turkami. Zaprojektował ją Antonio Ferramolino z Bergamo. Podobnie jak Minćeta, ma bardzo duży taras, współcześnie często wykorzystywany na potrzeby letnich przedstawień i imprez techno.
LAZARETY (Lazareti).
Za twierdzą Revelin, miedzy morzem a głównym traktem wiodącym do miasta ze wschodu, znajdują się XV-wieczne budynki, w których zatrzymywali się podróżni i kupcy, zanim wjechali do miasta. Kwarantanna była obowiązkowa, zwłaszcza w okresie wielkiej zarazy, tym bardziej że intensywna działalność handlowa sprzyjała kontaktom międzyludzkim i poważnie zwiększała ryzyko epidemii. Tutaj też mieściło się leprozorium (dom trędowatych). Dziś to miejsce najchętniej odwiedza młodzież Dubrownika. Stowarzyszenie sztuki Radionica Lazareti, którego siedzibą jest klub Otok, organizuje tu masowe imprezy techno, szczególnie w walentynki i latem.
Zachodnia część starówki
BRAMA PILE (vrata od Pila).
Od strony zachodniej na starówkę prowadzi imponująca brama Pile. Wiedzie do niej kamienny most z XV w. oraz drewniany most zwodzony. Wokół rosną drzewa pomarańczowe i cytrynowe. Nad bramą umieszczono posąg patrona miasta, św. Błażeja (sv. Vlaho), wykonany w 1922 r. przez wybitnego chorwackiego rzeźbiarza Ivana Meštrovicia.
WIELKA FONTANNA ONUFREGO (velika Onofrijeva fontana).
Kiedy wejdziemy do miasta przez bramę Pile, od razu zauważymy Wielką Fontannę Onufrego ozdobioną 16 maszkaronami. Wypływa z nich woda doprowadzana z rzeki Dubrovaćka odległej stąd o 12 km. Budowę wodociągów ukończono w 1444 r. Samą fontannę, a w zasadzie okrągły zwieńczony kopułą zbiornik na wodę, wybudowano w 1438 r. Projektantem inwestycji był Onofrio Della Cava z Neapolu.
KOŚCIÓŁ ZBAWICIELA (crkva sv. Spasa).
Naprzeciw fontanny stoi niepozorny kościół Zbawiciela, od którego odchodzi alejka spacerowa biegnąca wzdłuż murów. Kościół został zbudowany w latach 1520-1528 przez Petera Andrijća za zgodą i przy poparciu władz republiki. Frontowe okno z rozetą jest charakterystycznym elementem dalmatyńskiej architektury renesansowej. We wnętrzu kościoła możemy podziwiać Wniebowstąpienie - wspaniały obraz namalowany przez Pietra Antonia z Urbino w 1527 r.
STRADUN.
Główny trakt zabytkowego, średniowiecznego Dubrownika, nazywany również Placa. Jest zarezerwowany wyłącznie dla pieszych (po ulicach starówki mogą jeździć w zasadzie tylko samochody władz miejskich). Ma prawie 300 m długości, prowadzi od bramy Pile do bramy Ploće. Znajduje się na miejscu bagnistej cieśniny, jeszcze w XII w. oddzielającej dwie dawne osady, słowiańską Dubravę i zamieszkiwaną przez ludność romańską Ragusę. W 1668 r., w ramach odbudowy miasta po wielkim trzęsieniu ziemi, ulicę wybrukowano. W ciągu wieków kamienie zostały wypolerowane stopami przechodniów i kotami powozów, nabrały gładkości i lustrzanego połysku. Wzdłuż ulicy stoją dwa szeregi domów, również wybudowane po trzęsieniu ziemi. Panuje tu idealna harmonia i spójność. Wszystkie sklepy przyjęty ten sam styl: tuk wznosi się nad wystawą sklepową i nad drzwiami sklepu, tworząc piękne obramowanie dla obu tych elementów. O każdej porze dnia i roku spotkamy na Stradunie mnóstwo zakochanych w Dubrowniku turystów. Podziwiają miasto pogrążeni w
zamyśleniu, niejeden unosi głowę w górę z wyrazem szczęścia wypisanym na twarzy.
KLASZTOR FRANCISZKANÓW (Franjevaćki samostan \"Mała braća\").
Ul. Placa 2
tel. (020) 321410
faks (020) 321029
e-mail mala.braca@du.htnet.hr
free-du.htnet.hr/Mala-Braca
Siedziba dubrownickich franciszkanów znajduje się tuż obok kościoła Zbawiciela. Przeprowadzili się oni w to miejsce w 1317 r., po opuszczeniu dawnego klasztoru znajdującego się poza murami miasta. Budowę całego kompleksu, w skład którego oprócz zabudowań klasztornych wchodzi także romańsko-gotycki kościół, ukończono w 1424 r. Klasztor przylega do murów miejskich i miał znaczenie militarne, jego zadaniem była obrona bramy Pile. Trzęsienie ziemi z 1667 r. spowodowało poważne zniszczenia, przetrwał jednak główny portal świątyni wychodzący na ulicę Stradun.
W odbudowanym kościele można zobaczyć piętę wyrzeźbioną w kamieniu przez braci Leonarda i Petra Petroviciów (1498). Mieści się tu także grób jednego z największych pisarzy Chorwacji Ivana Gundulicia. Renesansowe krużganki, dzieło Mihoje Brajkova, słusznie są uważane za arcydzieło architektury Dubrownika. Jest to najstarsza zachowana część klasztoru. Cztery korytarze otaczają wspaniały ogród, w którym rosną różne gatunki drzew, w tym palmy. Dawniej uprawiono w nim zioła wykorzystywane do przyrządzania medykamentów. Apteka klasztorna została otwarta już w 1317 r. Zajmuje trzecie miejsce wśród najstarszych aptek w Europie, ale jest jedyną, która funkcjonuje po dziś dzień. W muzeum (otwarte codziennie od 9 do 15; wstęp 20 HRK dorośli i 10 HRK dzieci) zgromadzono oryginalną kolekcję średniowiecznych naczyń i przyrządów aptekarskich oraz stare receptury. Szczególną sławą i uznaniem cieszy się biblioteka przyklasztorna. Zawiera ok. 30 000 tomów, w tym 22 inkunabuły i 1500 rękopisów. Znajduje się tu również obraz
przedstawiający Dubrownik sprzed trzęsienia ziemi, dzięki któremu udało się później dość wiernie odtworzyć starą zabudowę.
Północna część starówki
ULICZKI.
Idąc ulicą Stradun w kierunku portu, dostrzeżemy po lewej stronie kilkanaście prostopadłych, urokliwych uliczek, bardzo stromych, które wiodą wysoko w górę, w kierunku murów obronnych. To właśnie one decydują o charakterze starówki i należą do najpiękniejszych elementów miasta. Są pełne życia i ruchu, zwłaszcza ulica Prijeko, która stała się z biegiem lat ulicą barów i restauracji. Schody ciągną się w nieskończoność, a tarasy kawiarń starają się wywalczyć dla siebie jak najwięcej przestrzeni. Krótka przechadzka, nawet jeśli nieco męcząca, pozwoli odkryć tę dość gęsto zabudowaną i zatłoczoną dzielnicę, a wrażenia na pewno wynagrodzą lekką zadyszkę. Gra świateł sprawia, że możemy w tym miejscu zrobić naprawdę doskonałe zdjęcia.
BRAMA PLOĆE (vrata od Ploća).
We wschodnim odcinku murów, naprzeciw twierdzy Revelin, znajduje się drugie wejście do miasta - brama Ploće. Nad zbudowaną w 1628 r. przez Miho Hranjaca bramą dominuje wieża Asimov. Jej również strzeże posąg św. Błażeja (renesansowy), którego wizerunki znajdujemy w Dubrowniku dosłownie na każdym kroku. Mosty, kamienny i drewniany, pochodzą z XV w. i są podobne do tych przy bramie Pile.
KLASZTOR DOMINIKANÓW (Dominikanski samostan).
Ul. Sv. Dominika 4
tel.(020) 321423
faks (020) 311171
Kompleks klasztorny mieści się we wschodniej części miasta. Pierwsze wzmianki o jego budowie pochodzą z 1228 r.; prace budowlane trwały do połowy XVI w. W zasadzie nie uległ zniszczeniu w wyniku trzęsienia ziemi w 1667 r., dlatego zachował swój pierwotny gotycko-renesansowy styl. Podobnie jak klasztorowi Franciszkanów, nadano mu obronny charakter - miał strzec bramy Ploće. Kościół jest jednonawowy, po bokach dobudowano dwie kaplice. Kryje się w nim wiele dzieł sztuki, w tym XIV-wieczny krucyfiks autorstwa Paola Veneziana. Wspaniałe gotycko-renesansowe krużganki, również z XV w., inspirowane dziełami Maso di Bartolomeo z Florencji, okalają dziedziniec. Rosną tu pomarańcze. Biblioteka została założona już w XIII w. Warte uwagi są najstarsze łacińskie tłumaczenia prac Awicenny i niewielki traktat św. Tomasza z Akwinu. W okresie od XV do XVII w. była to jedna z największych bibliotek w Europie. Zbiory, w tym rękopisy i inkunabuły, można oglądać dzięki działalności muzeum (otwarte codziennie od 9.00 do 17.00;
wstęp 15 HRK dorośli i 7 HRK dzieci), które mieści się we wschodnim skrzydle klasztoru. Znajduje się tu także bogata kolekcja obrazów, rzeźb i wyrobów ze srebra.
Południowa część starówki
ULICZKI.
Uliczki odchodzące na południe od Stradun nie są wprawdzie szersze niż uliczki północne, ale znacznie częściej przecinają się z prostopadłymi przecznicami. Teren jest bardziej płaski, a okolica zaciszniejsza, można więc odpocząć od zgiełku dzielnicy północnej. Sporo tu sklepików z biżuterią i niewielkich restauracji. Spacer zaczniemy na ulicy Od Puća. Jest to główny trakt handlowy w tej okolicy, który zawiedzie nas, jakżeby inaczej, na plac targowy (Gundulićeva poljana). Już od świtu można tutaj kupić świeże owoce, warzywa i ryby sprzedawane głównie przez kobiety, z których wiele nosi tradycyjne stroje. Pośrodku placu wznosi się dumnie majestatyczny posąg poety Ivana Gundulicia z 1893 r. Możemy też zwiedzić wystawę ikon z różnych okresów (Muzej pravoslavne crkve, Od Puća 8 - tel. (020) 426260 - otwarte z wyjątkiem niedziel od 9 do 13, wstęp: dorośli 10 HRK, dzieci 5 HRK). Wystawa uwypukla różnice między Szkotami malarskimi - bizantyjską i wenecką.
KOŚCIÓŁ JEZUITÓW (jezuitska crkva; crkva sv. Ignacija Lojolskog).
Na południe od placu targowego pną się ku górze potężne schody z 1738 r. prowadzące do barokowego kościoła św. Ignacego Loyoli. Zaprojektował go włoski architekt, jezuita Andrea Pozzo, który wzorował się na planach kościoła Il Gesu w Rzymie. Kościół konsekrowano w 1725 r. Główną atrakcją są freski autorstwa Sycylijczyka Gaetano Garcii, charakterystyczne dla stylu malarskiego jezuitów, z ciekawym efektem złudzenia optycznego. Obok kościoła znajduje się Collegium Ragusinum otwarte w 1658 r., w którym niegdyś nauczano dzieci dubrownickiej szlachty i mieszczaństwa. Szkoła cieszyła się bardzo dobrą opinią.
Centrum starówki
PAŁAC SPONZA (Paląca Sponza).
Położony przy placu Luža, na końcu ulicy Stradun. Zbudowano go w latach 1516-1522 w stylu gotycko-renesansowym, który rozpoznajemy dzięki charakterystycznym oknom. Obszerny dziedziniec okalają dwa piętra arkadowych kolumnad. Początkowo znajdował się tu urząd celny, później pałac pełnił inne funkcje (skład zboża, mennica miejska, skarbiec). Od XIX w. nie ma już przeznaczenia handlowego czy administracyjnego. Dziś mieści się w nim muzeum statków. Przechowywane są tu też bogate archiwa, a także oryginalny mechanizm miejskiego zegara i figurki żołnierzy wybijających godziny na zegarowej wieży. W czasie letniego festiwalu w pałacu Sponza odbywają się przedstawienia i koncerty.
WIEŻA ZEGAROWA (Gradski zvonik).
Stoi tuż obok pałacu Sponza, na osi ulicy Stradun. Ma 35 m wysokości. Pierwszą wieżę zbudowano w tym miejscu w 1444 r. Chociaż nie zniszczyły jej trzęsienia ziemi, wieża pochyliła się znacznie i została w końcu zburzona ze względów bezpieczeństwa. W pałacu Sponza przechowywane są niektóre elementy jej dawnego wyposażenia. Wieża, którą dziś oglądamy, pochodzi z 1928 r. i stanowi dokładną kopię pierwowzoru. Godziny wybijają dwaj żołnierze z brązu, Maro i Baro (popularnie nazywani zelenci, czyli zieloni - od zielonego koloru pokrywającej ich śniedzi), uderzając pałkami w potężny, ważący dwie tony dzwon z 1506 r., wykonany przez Ivana Krstitelja Rabljanina. Obok wieży znajduje się brama komory celnej, którą można wejść na teren starego portu. Budynek przylegający do wieży po prawej stronie to siedziba Głównej Straży (Glavna Straža), czyli dubrownickiej policji.
KOLUMNA ROLANDA (Orlandov słup).
Pośrodku placu Luža, między pałacem Spoza i kościołem św. Błażeja, stoi zadziwiająca kolumna, z której dumnie spogląda uzbrojony rycerz Roland. Rzeźba została wykonana w 1418 r. przez Antuna Dubrovćanina i przez kilka stuleci stanowiła symbol wolności Republiki Dubrownickiej. Podarował ją miastu Zygmunt Luksemburczyk, król węgierski. Przedramię Rolanda służyło kupcom jako wzorzec obowiązującej w mieście jednostki miary (51,2 cm), a kopię owej jednostki wyryto na cokole pomnika.
KOŚCIÓŁ ŚW. BŁAŻEJA (crkva sv. Vlaha).
Piękna, barokowa świątynia z początku XVIII w., wybudowana na miejscu romańskiego kościoła strawionego przez pożar, zaprojektowana przez Marina Gropellego, który wzorował się na weneckim kościele San Maurizio. Budynek wzniesiono na planie prostokąta i zwieńczono kopułą. Wewnątrz, przy marmurowym ołtarzu głównym stoi srebrny posąg św. Błażeja, jeden z największych skarbów Dubrownika. Święty dzierży w dłoni model miasta sprzed wielkiego trzęsienia ziemi z 1667 r.
MAŁA FONTANNA ONUFREGO (mała Onofrijeva fontana).
U wlotu ulicy Pred dvorom znajduje się kolejne ujęcie wody. Małą Fontannę Onufrego zbudował w 1441 r. Mediolańczyk Pietro di Martina. Ma ona kształt ośmiokąta, a każdą z jej ścian zdobi rzeźbiona płyta i kolumna w stylu barokowym.
PAŁAC WIELKIEJ RADY.
Spory budynek stojący u wlotu ulicy Pred dvorom. Był miejscem zebrań Wielkiej Rady, najwyższego organu władzy w Dubrowniku. Został zbudowany w 1303 r., ale doszczętnie spłonął w 1817 r. Odbudowano go w 1864 r. w stylu renesansu włoskiego. Obecnie mieści się tu ratusz. Obok znajduje się wejście do Teatru im. Marina Držicia (Kazalište Marina Drżića - Pred Dvorom 3 - tel. (020) 321088 - e-mail kmd@du.htnet. hr - www.kazaliste-dubrovnik.hr).
ARSENAŁ (Arsenał).
Znajdował się za pałacem Wielkiej Rady, tuż przy nabrzeżu portowym, ale zostat prawie całkowicie zburzony w 1863 r., w czasie budowy teatru. Do dziś przetrwały tylko taras i arkady, w których kryje się renomowana kawiarnia Gradska Kavana. Niegdyś mieszczanie dubrowniccy z upodobaniem gawędzili tu o interesach i handlu, obecnie jest to także ulubione miejsce turystów. W istniejących nieopodal dokach naprawiano i konserwowano okręty dubrownickiej floty.
PAŁAC REKTORÓW (Kneźev dvor).
Dawna rezydencja rektorów Republiki Dubrownickiej i siedziba Małej Rady również znajduje się przy ulicy Pred dvorom. Jest to jeden z najpiękniejszych budynków miasta. Istniał już w XIII w., jednak w 1435 i 1463 r. poważnie ucierpiał na skutek eksplozji zgromadzonego w nim prochu. Odbudową zajmowali się wielcy mistrzowie: Onofrio della Cava, Michelozzo Michelozzi i Juraj Dalmatinac, jak również wielu mniej znanych architektów. Obecny kształt nadano mu w 1739 r. Budynek ma charakter eklektyczny, łączy elementy różnych stylów i konwencji. Fasadę podpierają gotyckie słupy zwieńczone XV-wiecznymi kapitelami, z czego dwa to oryginalne dzieła Onofria.
Jeden z nich przedstawia boginię sprawiedliwości Temidę z parą lwów, drugi rektora sprawującego sądy w obecności mieszkańców miasta. Wewnętrzny dziedziniec otaczają z trzech stron renesansowe krużganki, które nadają temu miejscu pewną majestatyczność. Przy czwartej ścianie wybudowano schody, które prowadzą na barokową galerię. Pod schodami znajduje się gotycka fontanna. Na dziedzińcu ustawiono popiersie Miho Pracata, dzieło mistrza Pietra Giacomettiego da Recanati z 1638 r. Jest to jedyny pomnik ku czci zwykłego obywatela, jaki władze Dubrownika kiedykolwiek zgodziły się postawić. Ale nie ma się co dziwić - obywatel ten, kupiec i armator z wyspy Lopud, całą swoją fortunę zapisał w spadku republice. Na 1. piętrze pałacu znajdowały się apartamenty i gabinety rektora. Władcę miasta zawsze wybierano ze szlacheckiego rodu, jego kadencja trwała miesiąc.
Na czas sprawowania urzędu rektor pozostawał zamknięty w pałacu, aby nie odrywać się od swoich funkcji i nie rozpraszać. Najważniejsze pomieszczenia pałacu zajmuje dziś oddział historyczny Muzeów Dubrownickich (Dubrovaćki muzeji -tel. (020) 321422 lub (020) 321497 - www.mdc.hr/dubrovnik), czynny od poniedziałku do piątku w godz. od 9.00 do 13.00 (latem także w soboty i po południu). Wstęp 10 HRK dorośli, 5 HRK dzieci i studenci. Mieści się w nim galeria obrazów z XV i XVI w. W stałych ekspozycjach prezentowane są dawne stroje, meble i średniowieczna broń. Godna uwagi jest kolekcja monet, medali i herbów.
KATEDRA WNIEBOWZIĘCIA NMP (katedrala Uznesenja Marijina; Velika Gospa).
Minąwszy Pałac Rektorów, dojdziemy do katedry Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Jak prawie wszystkie zabytki w mieście, wielokrotnie ulegała zniszczeniu. W czasie prac archeologicznych prowadzonych w 1. połowie lat 80. ubiegłego stulecia odkryto w tym miejscu pozostałości katedry z VII w. W XII-XIV w. wybudowano katedrę w stylu romańskim. Według legendy jej fundatorem był król angielski Ryszard Lwie Serce, który wracając w 1192 r. z krucjaty, cudem przeżył morską katastrofę u wybrzeży Lokrum. Wdzięczny za ocalenie życia, sfinansował budowę.
Romańska katedra zawaliła się na skutek trzęsienia ziemi w 1667 r. Odbudową kierował od 1671 r. włoski architekt Andrea Buffalini, a rekonstrukcję ukończył w 1713 r. Ilija Katićić. Obecny budynek utrzymany jest w stylu barokowym. Zbudowano go na planie krzyża i zwieńczono kopułą. Wśród wielu dzieł sztuki zdobiących świątynię najcenniejszy jest wspaniały poliptyk Tycjana Wniebowzięcie Maryi, umieszczony w ołtarzu głównym. Znajduje się tu także grobowiec wybitnego chorwackiego uczonego Rudera Boškovicia. W barokowej kaplicy zaprojektowanej przez Gropellego mieści się katedralny skarbiec (Riznica katedrale - tel. (020) 411715 - otwarty codziennie od 9.00 do 12.00 i od 15.00 do 19.00; wstęp 7 HRK dorośli, 4 HRK dzieci), który wywiera naprawdę ogromne wrażenie. Przed trzęsieniem ziemi z 1667 r. był to jeden z największych skarbców w Europie.
Przechowywane są tu bogato zdobione relikwiarze z fragmentami ciała św. Błażeja (czaszka oraz kości ręki i nogi). W srebrnym krzyżu ukryte są fragmenty drewna z krzyża Chrystusowego. Podziwiać można także naczynia liturgiczne i biżuterię.
MUZEUM ETNOGRAFICZNE RUPE (Etnografski muzej).
Od Rupa 3
tel. (020) 412545
Oddział Muzeów Dubrownickich, czynny codziennie (z wyjątkiem niedziel) od 9.00 do 13.00.
Wstęp 15 HRK dorośli, 7 HRK dzieci i studenci.
Mieści się w największym niegdyś dubrownickim spichlerzu zwanym Rupe, zbudowanym przez miasto w 1590 r. Zapasy zboża przechowywano w 15 dużych studniach wykutych w skale. Trzy z nich są udostępniane zwiedzającym. Stałe ekspozycje dokumentują kulturalne dziedzictwo regionu. Na 1. piętrze można oglądać świadectwa kultury materialnej (m.in. przedmioty codziennego użytku), na 2. - duchowej (zwyczaje, stroje ludowe, folklor).