Kiszyniów - miasto nieciekawe

Przyjeżdżacie do miasta na weekend. Macie cały plan – przylatujemy, jedziemy metrem do hostelu, zrzucamy majdan i pędzimy na pokaz "światło i dźwięk" do parku na skraju miasta. Następnego dnia rano atakujemy słynne muzeum. Jest wielkie i ma sporo ciekawych rzeczy. Powinniśmy spędzić tam ze dwa dni, ale damy radę w 4h, bo przecież musimy jechać żeby zobaczyć ruiny cytadeli, które też małe nie są. Samolot mamy w niedzielę o godz. 16:00, ale do tego czasu ogarniemy jeszcze słynne zoo, bo podobno mają tam jedynego w Europie trójnogiego słonia! Jak się pośpieszymy, to jeszcze uda nam się skoczyć na stare miasto, na słynne pączki posypywane gwiezdnym pyłem. Znacie to? My też i dlatego polubiliśmy Kiszyniów, bo tam jest inaczej.

Nie ma pośpiechu. Nie ma ciśnienia. Nie ma planu. Za to jest improwizacja, której smaku nie pamięta tak wielu z nas. Bo trzymamy się planów, rozkładów, map i drogowskazów.

Jeśli więc drogi podróżniku zawitasz do Kiszyniowa, odłóż na bok mapy, plany i przewodniki. Wyjdź na ulicę. Skręć w prawo. Wejdź do pierwszej napotkanej knajpki. Zamów placintę i dzbanek mołdawskiego wina. Wymień uśmiechy z lokalnymi bywalcami. Kiedy już nasycisz się placintą i winem, wyjdź i udaj się do parku. Usiądź na ławeczce i obserwuj jak żyje miasto bez zabytków, atrakcji i pałaców. A kiedy będziesz tak siedział to wspomnij swoje wizyty w miejscach, które w zabytki, atrakcje i pałace opływają. Możesz odetchnąć z ulgą, bo tu nie musisz się zastanawiać czy zdążysz na ostatnie metro, czy galeria jest nieczynna w poniedziałek i czy na pewno zobaczyłeś wszystkie zabytki z listy UNESCO. Spokojnie, to już za tobą. Jesteś w Kiszyniowie. Zupełnie nieciekawym mieście.

Tak się złożyło, że w Mołdawii byliśmy w okresie przypadającym w kościele prawosławnym na święta Wielkiej Nocy. Będąc w Kiszyniowie trafiliśmy akurat na obchody dnia Wszystkich Świętych, które wyglądają nieco inaczej niż te, które znamy z Polski.

Tłumy na cmentarzu są ogromne, zupełnie jak w Polsce. Wszyscy ciągną z jakimiś tobołkami. Jedni niosą niewielkie torebki, a inni prowadzą wózki z supermarketu. No właśnie. To jest pierwsza różnica.

W Polsce z tobołkami na cmentarz chodzi się przed Świętem Zmarłych – żeby wyczyścić grób, postawić nowe świeczki, położyć wiązankę. Wszyscy ubierają się odświętnie, aby spotkać się z rodziną nad grobami bliskich. Nikt nie nosi siat nie mówiąc już o supermarketowych wózkach. W Mołdawii jest zgoła odmiennie. Każdy coś niesie, taszczy, pcha. Ale jak nie taszczyć i nie pchać, skoro Mołdawianie upamiętniają swoich zmarłych w taki, a nie inny sposób.

Przy grobach spotykają się całe pokolenia. Babcie, dziadkowie, ciotki, dzieci, rodzice, kuzyni, siostry i bracia. Są tam nawet specjalne stoliki z ławeczkami. Każdy coś przynosi, każdy coś rozpakowuje. Na stolikach pojawia się wino i wódka oraz domowej roboty ciasta. Dzieciaki biegają z cukierkami. Wszyscy siedzą, jedzą, piją, rozmawiają, wspominają. Tak jakby chcieli powiedzieć zmarłemu – "wiemy, że nie możesz przyjść na nasze rodzinne spotkanie, więc my przyszliśmy do Ciebie".

Niektórzy powiedzą – poganie. My powiemy – szacunek, tęsknota, rodzina, tradycja.

Źródło: Szpilki Na Mapie to blog podróżniczy Dominiki i Jacka - pary, która postanowiła pozostawić za sobą wiele, aby spełniać marzenia i odkrywać nieznane. Na początku 2016 roku wyruszyli w podróż dookoła świata. Na ich blogu znajdziecie mnóstwo wspaniałych fotografii, dużo informacji praktycznych oraz relacje z najdalszych zakątków globu. Zachęcamy do śledzenia losów Dominiki i Jacka oraz ich podróży dookoła świata za pośrednictwem Facebooka - Szpilki Na Mapie na Facebooku.