Kolej Transsyberyjska - najdłuższa kolej na świecie

Podróż Koleją Transsyberyjską, najdłuższą na świecie trasą kolejową, jest marzeniem wielu obieżyświatów. Wokół niej narosło wiele mitów i ciekawych opowieści, a sporo osób, które wróciły z wyprawy, porównuje ją do przygody życia. Poznajcie jedną z największych atrakcji Rosji, która prowadzi przez mało znane i rozległe krainy azjatyckiej części tego kraju.

Kolej Transsyberyjska przebiega przez 8 stref czasowych, a jej całkowita długość wynosi prawie 9300 km. Jej główny szlak prowadzi z Moskwy *do *Władywostoku przez m.in. takie miasta jak Niżny Nowogród, Krasnojarsk i Irkuck. Pomysłodawcą jej budowy był Aleksander III, który w 1886 r. głośno mówił o potrzebie stworzenia _ Wielkiej Syberyjskiej Drogi _. Miała ułatwić komunikację pomiędzy oddalonymi od siebie o tysiące kilometrów miastami oraz przyspieszyć rozwój gospodarczy. Rok później wyruszyły trzy ekspedycje badawcze do wyznaczenia przebiegu trasy, a kilka lat później zaczęto prace nad pierwszym odcinkiem prowadzącym z Władywostoku do Czelabińska.

wg/udm

Car Mikołaj II *31 maja 1891 r. położył we *Władywostoku kamień węgielny pod budowę największej na świecie inwestycji. Tworzenie całej sieci linii kolejowych prowadzących przez rozległe tereny Rosji oszacowano na 15 lat, ostatecznie trwało dekadę dłużej i skończyło się 5 października 1916 r. Rok później powołano Komitet Kolei Transsyberyjskiej. Miał on za zadanie koordynowanie prac, rozwijanie relacji handlowych oraz stworzenie planu zagospodarowania i skolonizowania Syberii. Z racji tego, że była ona bogata w złoża mineralne, terenami tymi coraz bardziej interesowały się Chiny. Dlatego też robiono wszystko, aby komisja pracowała jak najsprawniej, a ówczesne władze Rosji postanowiły wybudować kolej z własnych środków finansowych, bez pomocy obcego, w tym chińskiego, kapitału. Szacowano, iż koszt inwestycji powinien zmieścić się w kwocie trzystu pięćdziesięciu milionów rubli. Sfinansować je miano z nadwyżek carskiego budżetu.

Budowę podzielono na trzy etapy i zatrudniono ok. 90 tys. osób. Stacje stawiane miały być nie rzadziej niż co ok. 500 km, aby jednotorową linią przejechać mogły co najmniej trzy pary pociągów na dobę. Jeden z najtrudniejszych odcinków prowadził z Portu Bajkał do stacji Babuszkin. Pracownicy mieszkali w drewnianych barakach wzdłuż nowo tworzonej linii. W ten sposób powstawały niewielkie obozowiska, które z czasem przekształcały się we wioski, które w późniejszych latach zaczęły przekształcać się w wioski, by kilkadziesiąt lat później stać się miasteczkami. Do pracy angażowano fachowców, a także skazanych i zesłańców. Tylko tych pochodzenia polskiego szacuje się na kilkanaście tysięcy. Ci ostatni często byli zmuszani do pracy niewolniczej i wielu z nich umierało ze skrajnego wyczerpania. Przyczyną zgonów były również często wybuchające epidemie i brak dostępu do lekarstw. Nie jest znana dokładna liczba ofiar, jednak szacuje się ją na ok. 3 tysiące.

Pomimo wielkości i staranności przedsięwzięcia budowy kolei transsyberyjskiej, zdarzały się wypadki do których przyczyniły się szybkie tempo pracy, niska jakość materiałów i źle wykonane konstrukcje. W początkowych latach kursowania pociągów katastrofy kolejowe były stosunkowo częste. Później zaczęto wzmacniać wały, wymieniać podkłady i zastępować drewniane mosty na mniejszych rzekach mostami stalowymi. Dziś trasa jest w całości zelektryfikowana i bezpieczna, a większość składów odnowiona. Około 30 proc. całego eksportu Rosji korzysta z tej linii.

Istnieją cztery główne szlaki kolejowe. Główny z nich to to linia transsyberyjska, która prowadzi z Moskwy do Władywostoku. 9288 kilometrów to długość połączenia kolejowego między tymi miastami. Podróż ze stolicy Rosji na Daleki Wschód zaczyna się na moskiewskim Dworcu Jarosławskim. Drugi szlak to linia transmandżurska, która pokrywa się z linią transsyberyjską do miejscowości Tatarskaja (300 km na wschód od Jeziora Bajkał). Od tego punktu linia kieruje się na południowy wschód w kierunku Chin i kończy swój bieg w Pekinie. Trzecia trasa to linia transmongolska. Biegnie tą samą magistralą co transsyberyjska do Ułan Ude na wschodnim wybrzeżu Bajkału. Później kieruje się w stronę Ułan Bator, by również zakończyć swój bieg w stolicy Chin. Czwartym szlakiem jest Kolej Bajkalsko-Amurska lub Bajkalsko-Amurska Magistrala. Linia ma długość 4234 km i biegnie przez kilkaset kilometrów na północ od linii transsyberyjskiej i równolegle do niej. Została wybudowana jako
alternatywa dla głównej trasy z powodów strategicznych, szczególnie ze względu na bliskość granicy z Państwem Środka.

Zanim wyruszysz w drogę najdłuższą koleją na świecie, niezwykle ważne jest odpowiednie przygotowanie do podróży. Najlepiej zaplanować ją na wiosnę, lato i wczesną jesień. Bardzo ważne jest zabezpieczenie medyczne, ponieważ możemy być narażeni na zatrucia pokarmowe czy oparzenia. W dużych miastach Rosji, Chin i Mongolii jest możliwość wypłacania pieniędzy z bankomatów czy dokonywania płatności kartą, radzi się jednak zaopatrzyć w gotówkę. Najpopularniejsze waluty to dolar amerykański i euro. Do wyboru są 3 rodzaje pociągów, które różnią się czasem przejazdu, standardem i ceną. Za przejazd bezprzedziałowym, pośpiesznym pociągiem 3. klasą z Moskwy do Władywostoku zapłacimy od 1000 do 1300 zł. W cenę wliczona jest pościel oraz wrzątek. Podróż drugą klasą jest o ok. tysiąc złotych droższa, a standard jest podobny do przedziałów 4-osobowych w polskich liniach kolejowych. W przypadku najdroższego pociągu - _ Golden Eagle _, podróż "Złotym Orłem" kosztuje w zależności od wybranej opcji do 75 tys.
złotych. Bilety można nabyć na stronie rosyjskich kolei lub u pośredników. Ich sprzedaż rozpoczyna się 45 dni przed planowanym odjazdem.

Postoje na poszczególnych stacjach trwają od kilku do kilkudziesięciu minut. Praktycznie zawsze jest szansa, aby po drodze uzupełnić zapasy jedzenia. Warto pamiętać, że ceny takich produktów są wyższe, a jakość nie zawsze najlepsza. Bez względu na klasę pociągu, jest w nich czysto i bezpiecznie. Porządku pilnują _ prowadnice _, czyli konduktorzy. Na każdy wagon przypadają dwie takie osoby i pełnią całodobowe dyżury. Do ich obowiązków, poza sprawdzaniem biletów i paszportów, należy także sprzątanie, wydawanie czystej pościeli i pilnowanie porządku. Niewątpliwym atutem wyjazdu jest poznanie wielu ciekawych ludzi (podróż trwa od 14 do 23 dni) i wspaniałe krajobrazy za oknem.

wg/udm