Kościelne witraże oczyszczają powietrze

Średniowieczni szklarze stosowali nanocząsteczki złota do otrzymywania szkła o różnej - zależnie od wielkości cząstek - barwie, przy czym najbardziej znanym przykładem jest szkło o barwie rubinu. Badający stare witraże zespół prof. Zhu Huai Yonga z australijskiego Queensland University of Technology odkrył, że barwione złotem szkło nie tylko pięknie wygląda i nie zmienia barwy, ale także jest nanokataliztorem, rozkładającym zanieczyszczenia powietrza pod wpływem światła.

Maleńkie cząstki złota dzięki dostarczanej przez Słońce energii świetlnej stają się bardzo aktywne i potrafią rozkładać między innymi lotne związki organiczne, wydzielające się na przykład z nowych mebli, dywanów czy świeżej farby. Właśnie te lotne związki odpowiadają za charakterystyczny \"zapach nowości\", który może wydawać się przyjemny, ale nie jest korzystny dla zdrowia. W procesie rozkładu zanieczyszczeń powstają niewielkie ilości dwutlenku węgla.

Zdaniem profesora Zhu nanocząsteczki złota są bardzo ekonomicznym katalizatorem, ponieważ pod wpływem światła tylko one się rozgrzewają, a ich otoczenie pozostaje chłodne. Mogłyby znaleźć zastosowanie w wielu procesach chemicznych, pozwalając na produkcję tańszą i bardziej przyjazną dla środowiska.

(PAP)

pmw/